ΤΟ ΑΚΡΩΣ ΔΥΣΟΙΩΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗΣ ΤΟΥ Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

Το φαινόμενο συνιστά τον πιο απαίσιο από τους σκοτεινούς οιωνούς στον κατήφορο αυτής της χώρας και δικαιολογεί τα αγωνιώδη ερωτήματα που συνέχουν πλήθος σκεπτομένων Ελλήνων για τα κίνητρα –ψυχολογικά μάλλον παρά πολιτικά– των επιλογών του πρωθυπουργού.

Σειρά δηλώσεων από τον περασμένο Σεπτέμβριο και τη Θεσσαλονίκη και αποφάσεις με έκδηλα τα χαρακτηριστικά σπασμωδικών αντιδράσεων αιφνίδιας αφύπνισης σε χρόνιες πυρκαγιές, τείνουν να εμπεδώσουν την εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός της χώρας σύρεται πίσω όχι απλώς από τα γεγονότα (δεν θα αποτελούσε τούτο εξαίρεση), αλλά πίσω από πρόσωπα υπουργών και συμβούλων, για την ποιοτική αξία των οποίων μαρτυρούν οι πρωθυπουργικές επιλογές και δηλώσεις. Επιπλέον, με αποκορύφωμα την εμφάνιση της Κερκύρας, εγείρεται το ερώτημα εάν ο κ. Καραμανλής δεν επιδίδεται, συνειδητά ή υποσυνείδητα, σε μια μορφή αυτοπυρπόλησης, προκειμένου να εξαλείψει όποιες φοβίες και αναστολές (ενώπιον του αντιπάλου δέους –παραταξιακού η εσωκομματικού) συγκρατούν ακόμη ικανό αριθμό στελεχών, βουλευτών και ψηφοφόρων περί το πρόσωπό του.

Ότι η «άτυπη σύνοδος» του ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα, το περασμένο Σαββατοκύριακο, αποτελούσε πασιφανώς μιαν προσωπική επιχείρηση διεθνών δημοσίων σχέσεων της υπουργού των Εξωτερικών, δεν επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί ούτε από δημοσιογράφους που επωφελήθηκαν της δαψιλούς φιλοξενίας της. Προσκεκλημένοι υπουργοί και αξιωματούχοι επωφελήθηκαν για να πραγματοποιήσουν εκεί –ως εμβόλιμη– τη συνεδρίαση του Συμβουλίου ΝΑΤΟ – Ρωσίας, πράγμα που πρόσφερε χρήσιμο πέπλο συγκάλυψης της ανυπαρξίας ουσίας στην άτυπη σύνοδο του ΟΑΣΕ, που η προεδρεύουσα Ελλάδα δεν είχε την υποχρέωση να συγκαλέσει.

Η επιχείρηση αυτή, που απορρόφησε τις φροντίδες της υπουργού και του επιτελείου της, έκδηλα προοριζόταν να αποτελέσει την προσωπική της ρεβάνς στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης. Παράλληλα θα διέλυε τις εμμένουσες σκιές από τη διαφυγή Καραβέλα της Ζήμενς: το αργόσυρτο «κατεπείγον» τηλεγράφημα προειδοποίησης, τις καταγγελίες των υφισταμένων διπλωματών και την περίεργη Διοικητική ΄Ερευνα, με το προαναγγελθέν πόρισμα. Η υπουργική φροντίδα για της επιτυχία της επιχείρησης έφθασε στο σημείο προσωπικού τηλεφωνήματος στον «εθνικό μάγειρο» κ. Ηλία Μαμαλάκη, με την υψηλή πρόσκληση να επωμισθεί την προαγωγή της ποιότητας των εδεσμάτων – και της συναφούς δημοσιότητας. Κατά την εκδοχή της κ. Μπακογιάννη –σε απάντηση δημοσιεύματος για την άσκοπη χλιδή και σπατάλη σε καιρούς χαλεπούς– η φιλοξενία 56 αντιπροσωπειών και 350 δημοσιογράφων (!) στο «Αχίλλειον» «στοίχισε μόνο 800.000 ευρώ». Η υπουργός προσθέτει ότι τέτοιου είδους διεθνείς συνάξεις δίνουν την ευκαιρία (τουριστικής) προβολής στις περιοχές όπου διεξάγονται.

Για την τουριστική προβολή που επεδίωκε αυτή η επένδυση (κατά την κ. υπουργό), αλλά και για τη σημασία και χρησιμότητα (κατά τη δήλωση του πρωθυπουργού) αυτού του κερκυραϊκού «χάπενινγκ» ο γράφων μάταια αναζήτησε κάποια ίχνη στον αγγλικό, αμερικανικό και γαλλικό Τύπο της περασμένης Δευτέρας. Αν υπήρχε στις τηλεοράσεις, θα έσπευδαν να τα αναπαραγάγουν οι μιντιαγωγοί αυλικοί της υπουργού. Μόνο η τουρκική «Ζαμάν» έγραψε για «σπάσιμο των πάγων» στη συνάντηση Μπακογιάννη – Νταβούτογλου και για το «θετικό πνεύμα» που επικράτησε στη συνομιλία τους. Αλλʼ αυτό υπηρετεί τις τουρκικές διπλωματικές σκοπιμότητες, ενώ δεν πρόκειται να φέρει τούρκους τουρίστες στην Κέρκυρα…

Αντίθετα προς τη δήλωση του πρωθυπουργού, όλοι οι πολίτες της χώρας γνωρίζουν ότι ο απολογισμός του Σαββατοκύριακου της Κερκύρας είναι απολύτως ζημιογόνος –και όχι μόνο από την οικονομική άποψη– για τα εθνικά συμφέροντα. Επειδή:

1. Με την άδεια προσγείωσης στο αεροπλάνο του Μιλοσόσκι, με τα αρχικά «Δημοκρατία της Μακεδονίας», δημιουργήθηκε –χάριν του φεστιβάλ ΟΑΣΕ– ένα προηγούμενο εξαιρέσεων στον εθνικόν –υποτίθεται– κανόνα αποκλεισμού του κλεψεπίγραφου ονόματος, υπονομεύθηκε το βέτο στο ΝΑΤΟ και προσφέρθηκε άνοιγμα στον κ. Νίμιτς και τους υποβολείς του. Ο ίδιος ο υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων τη χαρακτήρισε «φυσιολογική και πραγματιστική»! (Δηλαδή προσγείωση στην πραγματικότητα.)

Η απόπειρα του διπλωματικού περιβάλλοντος της υπουργού να επιρρίψει την ευθύνη της ζημίας στον Τύπο, γιατί «χωρίς τη δημοσιότητα κανείς δεν θα το πρόσεχε», είναι άλλο ένα τεκμήριο της διπλωματίας Χατζηαβάτη. Το ίδιο και η απαγόρευση σε φωτογράφους και κάμερες να πλησιάσουν το αεροπλάνο.

Ο πρωθυπουργός ενέκρινε (και εδώ) την «εξαίρεση», αλλά οι έχοντες μνήμη θυμούνται, ως ένδειξη προθέσεων, ότι η κ. Μπακογιάννη είχε δημόσια υποστηρίξει ότι «το όνομα “Νέα Μακεδονία” έχει τα στοιχεία… γεωγραφικού προσδιορισμού»!

2. Η συνάντηση Μπακογιάννη – Νταβούτογλου απλώς προσέφερε στην Τουρκία τη δυνατότητα συγκάλυψης της αδιάλλακτης αρπακτικότητάς της σε όλα τα μέτωπα, με την προβολή, ενώπιον 56 αντιπροσωπειών, μιας εικονικής πραγματικότητας φιλικών σχέσεων, χαμογελαστών συνομιλιών –σταυροπόδι, πίσω από ανθοδέσμες– και αναγγελίας επισήμων επισκέψεων, σε «θετικό πνεύμα». Σε πείσμα του καθημερινού βιασμού της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και στη Θράκη όσο και στην Κύπρο…

Έτσι, φιλικά, «σε θετικό πνεύμα», με «σπασμένους τους πάγους», προχωρούμε πλησίστιοι –με την υπουργό στο πηδάλιο και τον κ. Καραμανλή δεμένο στο κατάρτι– στη διαπραγμάτευση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας, σε «ελληνοτουρκικό διάλογο» για το σύνολο «των διαφορών» –υπό την απειλή του casus belli– όπως ζητούν μόνιμα οι Τούρκοι και όπως ολοένα πιεστικότερα συνιστούν οι Αμερικανοί, με τελευταίον τον υφυπουργό της Κλίντον στην Κέρκυρα. Τουρκική ανταπόκριση από την Ουάσινγκτον προαναγγέλλει μάλιστα σχετικό σχέδιο του Πενταγώνου για τη λύση των διαφορών, προκειμένου οι στρατιωτικές δυνάμεις να εστιασθούν στις υποχρεώσεις τους στο ΝΑΤΟ…

3. Τα δύο απόκρυφα κείμενα, συμφωνιών που υπέγραψαν ο αμερικανός υφυπουργός Στάινμπεργκ και η κ. Μπακογιάννη, ως μέρος του οδικού χάρτη προς το εθνικό όραμα (της εποχής του εθνικού εκφυλισμού), την κατάργηση της αμερικανικής βίζας, εντάσσονται στην προωθούμενη διαδικασία απεμπόλησης συνταγματικών εγγυήσεων προστασίας των δικαιωμάτων των ελλήνων πολιτών από τους γαμψούς όνυχες του αμερικανικού αετού.

Όπως δήλωσε η υπουργός, με τη γνωστή της ειλικρίνεια και κυριολεξία, πρόκειται για «δύο κείμενα, με γνώμονα την αμοιβαιότητα (!), που υιοθετούν υψηλά κριτήρια και εγγυήσεις… για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και την τήρηση των νομικών διαδικασιών». Που εντούτοις κρύβονται από τους ιθαγενείς –χωρίς διαμαρτυρίες από τον κ. Γ.Α.Π., του οποίου το κόμμα είχε επικυρώσει νωρίτερα, στο θερινό τμήμα της Βουλής, αντίστοιχες συμφωνίες. Αυτά βέβαια δεν επισύρουν την περιέργεια των ευαίσθητων στα ανθρώπινα δικαιώματα δημοσιογραφικών συνειδήσεων των βραδινών δελτίων της τηλοψίας…

Ο κ. Στάινμπεργκ ενέταξε τις απόρρητες συμφωνίες στη διαδικασία «εμβάθυνσης των ελληνοαμερικανικών σχέσεων» και «προώθησης της στρατηγικής συνεργασίας». Είπε ότι συζήτησαν και «για την εξεύρεση τρόπων ειρήνευσης στα Βαλκάνια», «πώς μπορούμε να βοηθήσουμε την επίτευξη συμφωνίας στην Κύπρο, πώς να ανταποκριθούμε στην ανάγκη ενεργειακής ασφάλειας στην Ευρώπη». «Προωθούμε» –αποσαφήνισε, με αποκαλυπτικήν άνεση– «την πολυμορφία των ενεργειακών πόρων και αυτό προσπαθούμε και στην Ελλάδα.» (Διάβαζε: Όχι πολλά πολλά με τους Ρώσους!)

Ο κ. Στάινμπεργκ δεν παρέλειψε να εκφράσει την αμερικανική ικανοποίηση για την ελληνική προεδρία του ΟΑΣΕ, επαναλαμβάνοντας την απόδοση των καθιερωμένων ευσήμων στην κ. Μπακογιάννη. Η οποία, από την πλευρά της, μίλησε για «ένα νέον αέρα στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις»…

Ας σημειωθεί πληροφοριακά ότι ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) έχει –όπως πλείστοι διεθνείς οργανισμοί– περιέλθει υπό τον έλεγχο και στην υπηρεσία των ΗΠΑ, όπως πανηγυρικά απέδειξε η συμπεριφορά του μετά τη γεωργιανή εισβολή στη Νότιο Οσετία. Και κατά την περίοδο της προεδρίας Μπακογιάννη, η δραστηριότητα του ΟΑΣΕ επικεντρώθηκε στην άρση των συνεπειών της δεινής ήττας που υπέστη η Γεωργία στον πόλεμο που εξαπέλυσε και στην επανατροχιοδρόμηση των σχεδίων επέκτασης του ΝΑΤΟ στον Καύκασο.

*
* *

Αυτά μας επιστρέφουν στο βασανιστικό και άκρως δυσοίωνο φαινόμενο της αινιγματικής μεταμόρφωσης εκείνων των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του πρωθυπουργού που τον ξεχώριζαν από τη λαδωμένη εικόνα επαγγελματία της πολιτικής και τον ανέδειξαν σε βάθρο ηγέτη στην κοινή συνείδηση. Πιστώθηκε με εμπιστοσύνη, προ πενταετίας (και με απλή προτίμηση από εναλλακτικές λύσεις, στις τελευταίες εκλογές), για να επανιδρύσει το κράτος, όπως είχε επαγγελθεί, να καταλύσει την εξουσία των «νταβατζήδων» και να αναστηλώσει το ήθος της πολιτικής και το κύρος της χώρας. Θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί, μετά από μια ειλικρινή εξήγηση στον λαό που τον εγκολπώθηκε, όταν διαπίστωσε την ανυπαρξία των προϋποθέσεων για την εκπλήρωση της πράγματι δύσκολης αποστολής που επωμίσθηκε. Θα διαφύλασσε τότε ακέραιο το ηθικό του κεφάλαιο και την υστεροφημία του και θα παρέμενε μια εθνική εφεδρεία, εμπλουτισμένη με την πείρα προσώπων και καταστάσεων που είχε αποκομίσει. Πολύ περίεργα, επέλεξε την άλλη οδό, της ταύτισης με το Σύστημα, του δόγματος ότι ηθικό είναι ό,τι δεν διώκεται ποινικώς και ότι τούρκος διοικητής του Αιγαίου στη Λάρισα και φιέστες ΟΑΣΕ στην Κέρκυρα προάγουν το εθνικό συμφέρον. Επέλεξε την οδό της αυτοπυρπόλησης. Κρίμα!