επικαιρότητα

1
Ο Αιγύπτιος Χισάμ Ταλάτ Μουστάφα ήταν μεγιστάνας του πλούτου (ιδιοκτήτης αναρίθμητων ακινήτων και πολλών επιχειρήσεων) και εξέχον στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος, μέλος της Άνω Βουλής. Κι όμως καταδικάστηκε στην ποινή του θανάτου διʼ απαγχονισμού, κατηγορούμενος για τη δολοφονία της ερωμένης του λιβανέζας τραγουδίστριας Σούζαν Ταμίμ. Η υπόθεση της δολοφονίας της τραγουδίστριας και η ανάμειξη του εξέχοντος πολιτικού σε αυτήν είχαν προκαλέσει τεράστιο ενδιαφέρον όχι μόνο στην πατρίδα του, την Αίγυπτο, αλλά και σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες. Τα ΜΜΕ ασχολούνταν επί μήνες με τις λεπτομέρειες της υπόθεσης. Η τραγουδίστρια βρέθηκε νεκρή στις 28 Ιουλίου 2008 στο διαμέρισμά της στο Ντουμπάι, με πολλαπλά τραύματα με μαχαίρι. Οι πολύμηνες έρευνες της Αστυνομίας τελικά οδήγησαν στη σύλληψη του Χισάμ Ταλάτ Μουστάφα, ο οποίος παραδέχθηκε πως, όταν η τραγουδίστρια διέκοψε τη σχέση τους, αποφάσισε να τη δολοφονήσει, πληρώνοντας δύο εκατομμύρια δολάρια στον συνταξιούχο αστυνομικό Μόχσεν Αλ Σουκάρι για να εκτελέσει την παραγγελία (συμβόλαιο θανάτου). Ο Σουκάρι, με την πρόφαση ότι εργάζεται στην πολυκατοικία όπου έμενε η Ταμίμ, μπήκε μέσα και τη μαχαίρωσε. Η δίκη του Μουστάφα και του συνεργού του Σουκάρι έγινε στο Κακουργιοδικείο του Καΐρου τον περασμένο Μάιο και στους δύο κατηγορούμενους επεβλήθη η ποινή του θανάτου διʼ απαγχονισμού. Ήταν μια σπάνια περίπτωση καταδίκης σε θάνατο από δικαστήριο ισλαμικού κράτους. Σύμφωνα με τον αιγυπτιακό νόμο, για να εκτελεστεί μια θανατική ποινή πρέπει να επικυρωθεί από το ανώτατο δικαστήριο. Και την περασμένη εβδομάδα η ποινή επικυρώθηκε. Τώρα η αγχόνη περιμένει τον μεγιστάνα του πλούτου και της πολιτικής και τον συνεργό του συνταξιούχο αστυνομικό. Το εντυπωσιακό στοιχείο στην όλη υπόθεση είναι ότι η κυβέρνηση της Αιγύπτου και ο κομματικός μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος δεν παρενέβησαν στο έργο της Αστυνομίας και της δικαιοσύνης, παρά το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν σημαίνον στέλεχος, βουλευτής και χρηματοδότης του κόμματος. Καμία απόπειρα επηρεασμού υπέρ του, ούτε πιέσεις για μετριασμό της ποινής. Εύγε στην κυβέρνηση της Αιγύπτου.

2
Σφοδρή αντιπαράθεση στο Ιράν μετά τις εκλογές της 12ης Ιουνίου μεταξύ του Προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και της οργάνωσης «Φρουροί της Επανάστασης», που τον στηρίζει φανατικά, και των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Διαδηλώσεις, ξυλοδαρμοί, τραυματίες και νεκροί είναι ο απολογισμός των ταραχών. Τώρα η κατάσταση έχει ισορροπήσει κάπως, αλλά ο πρώτος στόχος έχει επιτευχθεί. Η εσωτερική αποδυνάμωση του καθεστώτος του Αχμαντινετζάντ είναι πλέον γεγονός. Μεγάλη η νίκη των όποιων αντιπάλων της Τεχεράνης. Οι ΗΠΑ μπήκαν γερά και πάλι στο παιχνίδι της Μέσης Ανατολής και σιγοντάρουν τις αντιδράσεις εναντίον ενός εχθρικού Ιράν. Οι Αμερικανοί θέλουν το Ιράν φιλικό, συμμαχικό και ακίνδυνο για το Ισραήλ. Τα ίδια άλλωστε επεδίωκε και ο Μπους. Ο δεύτερος στόχος τους είναι να εγκαταλείψουν το Ιράν οι χώρες της Μέσης Ανατολής που διάκεινται ευμενώς προς την πολιτική που τηρεί στις διεθνείς σχέσεις ο Αχμεντινετζάντ έτσι ώστε να χάσει τα τοπικά του ερείσματα και να εξασθενίσει και η διεθνής του θέση. Ήδη η αμερικανική διπλωματία κινείται δραστήρια για την ομαλοποίηση των σχέσεων με τη Συρία και φημολογείται ότι σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία επιδιώκει να αποσπάσει από την «αγκαλιά» της Τεχεράνης τη μαχητική παλαιστινιακή οργάνωση Χαμάς, με το δέλεαρ της συμμετοχής της σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, δίδοντάς της πρωτεύοντα υπουργεία και αποβλέποντας στη συνέχεια να διαπραγματευτεί η κυβέρνηση αυτή με το Ισραήλ. Αποδυναμωμένο εσωτερικά και διεθνώς, το καθεστώς της Τεχεράνης θα αναγκαστεί να συρθεί σε διάλογο με τις συνασπισμένες δυνάμεις ΗΠΑ – ΕΕ. Έτσι εξηγεί η «Washington Post» τη δήλωση του Προέδρου Ομπάμα της 23ης Ιουνίου, ότι «έχουμε δημιουργήσει το μονοπάτι προκειμένου το Ιράν να βαδίσει προς τη διεθνή κοινότητα και να αποδεχθεί τα ήθη της»! Αποκρυπτογραφήστε τη δήλωση αυτή του αμερικανού Προέδρου και θα κατανοήσετε πλήρως το παιχνίδι που παίζεται στη Μέση Ανατολή. Ευτυχώς που προς το παρόν παίζεται ειρηνικά και σε διπλωματικό επίπεδο. Κι αυτή ίσως είναι η αλλαγή που έφερε ο Ομπάμα στη διαχείριση των εξωτερικών υποθέσεων της χώρας του. Αν όμως δεν έρθουν όλα ευνοϊκά για τις ΗΠΑ και σύμφωνα με τους σχεδιασμούς της κυρίας Κλίντον και του επιτελείου της, πώς θα αντιδράσει ο Ομπάμα;