Συμφώνησαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα…

Με μειωμένες προσδοκίες μετέβησαν στη 90ή Σύνοδο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας οι εκπρόσωποι της ΓΣΕΕ (Γ. Παναγόπουλος/ΠΑΣΚΕ – Φιλ. Ταυρής/ΔΑΚΕ – Ν. Ποντικός/ΠΑΜΕ και Στ. Τραχανατζής/Αυτ. Παρέμβαση) και χωρίς πολλές ελπίδες επέστρεψαν. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι, υπό την πίεση της διεθνούς κρίσης, στη συνεδρίαση της ΔΟΕ παρέστησαν Πρόεδροι και πρωθυπουργοί από όλο τον κόσμο… Η Σύνοδος απλώς κατέληξε στην απόφαση θεσμοθέτησης Παγκόσμιου Συμβολαίου για την Απασχόληση και το ενδιαφέρον και οι προβληματισμοί από τα συνδικάτα, αλλά και εργοδοτών – εργαζομένων ήταν πιο έντονα από ποτέ.
Εκ μέρους της ΓΣΕΕ, σύντομη παρέμβαση έκανε η Ζωή Λαναρά/ΠΑΣΚΕ από τη Γραμματεία Διεθνών Σχέσεων, η οποία υπογράμμισε πως το εργατικό κίνημα είχε σημάνει συναγερμό εδώ και χρόνια για τις τραγικές συνέπειες ενός ανεξέλεγκτου καπιταλισμού, που έθετε τους κανόνες στις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο.
Η κ. Λαναρά ανέφερε για τη χώρα μας:
– Οι απολύσεις από τον περασμένο Νοέμβριο ξεπέρασαν τις 20.000 ενώ δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ή εξαναγκάστηκαν σε παραιτήσεις.
– Πάνω από 100.000 θέσεις εργασίας πρόκειται να χαθούν λόγω της κρίσης, χωρίς σε αυτές να υπολογίζονται οι επιπτώσεις στον τουρισμό μας, όπου δεν έχουν γίνει ακόμη αισθητές οι όποιες επιπτώσεις.
Η αναφορά της εκπροσώπου της ΓΣΕΕ στη στάση των τραπεζιτών και την κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων μετά τις ενοποιήσεις με βάση τον ν. 3655/08 δυσαρέστησαν την κυβερνητική αντιπροσωπεία (με επικεφαλής την υπουργό Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά). Υπενθυμίζεται σχετικά ότι η ΟΤΟΕ έχει ήδη προσφύγει στη ΔΟΕ για καταστρατήγηση συμβάσεων που είχαν υπογραφεί πριν από την εφαρμογή του νόμου και πιθανότατα η Οργάνωση εντός του 2010 να εγκαλέσει την ελληνική πλευρά, αφού η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων εξετάσει το όλο ζήτημα το προσεχές φθινόπωρο.
Εντός των ημερών, θα δοθούν στη δημοσιότητα τα συμπεράσματα της Συνόδου καθώς και οι λεπτομερείς «οδηγίες» που θα περιλαμβάνονται στο Παγκόσμιο Συμβόλαιο για την Απασχόληση -με δεδομένη την παραδοχή ότι μέχρι το τέλος του 2009 η παγκόσμια ανεργία θα ξεπεράσει τα 50 εκατομμύρια ανέργους και πάνω από 200 εκατομμύρια εργάτες θα βρεθούν αντιμέτωποι με ακραία φτώχεια.