Ράκος στη φυλακή ο Μπεζενίτης

Είναι μόνος του, σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, χωρίς ηθικό και χωρίς διάθεση για τίποτα. Βιώνει τη μοναξιά και την εγκατάλειψη, καθώς ουδείς πλέον τον επισκέπτεται, αρχιερέας, κληρικός ή λαϊκός. Εκεί που παλιά όλοι έτρεχαν γύρω του, τώρα δεν τον… πλησιάζει κανένας. Μόνο οι αδελφές του πάνε 2-3 φορές τον μήνα και τον βλέπουν. Αυτή είναι η μοναδική επαφή του με τον έξω κόσμο.

Το κελί του βρίσκεται στην 6η πτέρυγα και έχει μια μικρή αυλή μόλις 10 τ.μ., στην οποία όμως βγαίνει ελάχιστα. Τις περισσότερες ώρες είναι αμίλητος και σκεπτικός. Μόνο στην εκκλησία της φυλακής πάει κάθε Κυριακή…

Είναι ένα πραγματικό ράκος.

Έχει αφεθεί και δεν ασχολείται με τίποτα. Απέναντί του είναι το κελί όπου διαμένουν οι χουντικοί Ιωαννίδης και Ντερτιλής. Αυτοί όμως ούτε που θέλουν να τον δουν και να τον… ακούσουν! Του γυρίζουν την πλάτη και τον αντιμετωπίζουν σαν… μίασμα, καθώς τον θεωρούν κλέφτη που με τις ενέργειές του «τραυμάτισε» το κύρος της Εκκλησίας!