ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΝΤΑΡΟΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ

Λάθη, παραλείψεις, προτάσεις για αλλαγές, κριτική για τακτικές, αμφισβήτηση προθέσεων, αλλά και προσώπων, ακόμη και διαφοροποίηση σε πολιτικές προσεγγίσεις κυριάρχησαν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ στις αντιπαραθέσεις που ακολούθησαν τις ευρωεκλογές.
Με επίκεντρο τα γεγονότα του Δεκεμβρίου, αλλά και τις αντιθέσεις στα ευρωπαϊκά ζητήματα, αναδείχθηκαν σοβαρές διαφοροποιήσεις, οι οποίες κλόνισαν και συνεχίζουν να κλονίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ. Δύο στελέχη του συγκεκριμένου χώρου, εκφραστές τάσεων που συνυπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ, απαντούν σήμερα στα ίδια ερωτήματα. Κοινός παρονομαστής, να συμφωνήσουμε. Διαφορές, αρκετές και ουσιαστικές.
Την ανάγκη οργανωτικών αλλαγών διαπιστώνει ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, για λάθη, παραλείψεις, άστοχη συγκρότηση του ψηφοδελτίου ακόμη και για δύσκολες σχέσεις μεταξύ του «διδύμου» ηγεσίας κάνει λόγο ο Δημήτης Χατζησωκράτης. Καμία τάση απορρόφησης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν βλέπει ο πρώτος, πρόβλημα λειτουργίας διαπιστώνει ο δεύτερος.

Ερωτήσεις

1 // Ας αρχίσουμε από τα πρόσφατα αποτελέσματα των εκλογών. Οι ερμηνείες που δόθηκαν είναι πολλές και οδήγησαν σε εσωστρέφεια. Ποια είναι η δική σας γνώμη για τα αίτια της συρρίκνωσης των ποσοστών σας;
2 // Η ανάκληση της παραίτησης του κ. Αλαβάνου δρομολογεί και οργανωτικές αλλαγές εντός του ΣΥΡΙΖΑ;
3 // Η ύπαρξη πολλών κέντρων αποφάσεων και παραγωγής πολιτικής δυσχεραίνει την καλή λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ;
4 // Η τάση απορρόφησης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ έχει προκαλέσει κραδασμούς. Ποια είναι η άποψή σας γι’ αυτό το ενδεχόμενο;
5 // Η κριτική που σας ασκήθηκε μετά τις εκλογές ανέδειξε διαφορές σε ουσιαστικές πολιτικές προσεγγίσεις όπως αυτή του αριστερού ευρωπαϊσμού. Υπάρχει πεδίο προσέγγισης;
6 // Έχει γίνει πολλή κουβέντα για τις θεωρητικές προσεγγίσεις των τάσεων που συνυπάρχουν και κινούνται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζετε ότι ο μέσος πολίτης μπορεί να τις παρακολουθήσει και, πολύ περισσότερο, έχει την πολυτέλεια να ενδιαφερθεί γι’ αυτές;

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ

Δεν πρέπει να μετατραπούν ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ σε δορυφόρους ενός «αδιόρθωτου» ΠΑΣΟΚ

– Απωθητικός για τον πολίτη ο εμφύλιος πόλεμος στον χώρο της Αριστεράς

1 Η μικρή μείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές σε σχέση με τα ποσοστά των πρόσφατων εθνικών εκλογών δεν είναι προς θάνατον. Και θα ήταν θλιβερό αυτή η μείωση του ποσοστού μας να χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για την ανατροπή των θεμελιωδών πλαισίων της πολιτικής μας. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αλλάξουν για να μετατραπούν σε δορυφόρους ενός «αδιόρθωτου» ΠΑΣΟΚ. Όπως δεν πρέπει να αλλάξουμε την πολιτική μας στο όνομα ενός κακώς εννοούμενου ευρωπαϊσμού, για να εξωραΐσουμε την αντικοινωνική και φιλοαμερικανική πορεία της ΕΕ. Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να βγάλουν συμπεράσματα για να ενισχύσουν και να καταστήσουν πιο αξιόπιστα τα λαϊκά και ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τους και κυρίως για να αναδείξουν την αληθινή πολιτική τους ταυτότητα και όχι εκείνη που κατασκευάζουν για μας ετερόκλητες δυνάμεις, όπως έγινε με το νεανικό ξέσπασμα του περασμένου Δεκέμβρη.

2 Ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από το τι θα έπραττε ο Αλέκος Αλαβάνος, χρειαζόταν έτσι κι αλλιώς οργανωτικές αλλαγές. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται να απλώσει τις τοπικές του επιτροπές παντού, χρειάζεται περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχή στις γραμμές του και κυρίως χρειάζεται εξωστρέφεια, ανοιχτές διαδικασίες και ανοιχτές κοινωνικές και οικολογικές δράσεις.

3 Νομίζω ότι θίγετε ένα καίριο και πραγματικό πρόβλημα. Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται ένα ενιαίο, ισχυρό και δημοκρατικό κέντρο τελικής λήψης των πιο σημαντικών πολιτικών και οργανωτικών αποφάσεων.

4 Υπογραμμίζω κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως τάση απορρόφησης του ΣΥΝ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Να προσθέσω, επίσης, ότι κανένας δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο. Ας μην κυνηγάμε φαντάσματα. Από τη μια ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται απολύτως την πολιτική και οργανωτική αυτονομία όλων των συνιστωσών του, και πρώτα απ’ όλα του ΣΥΝ, και από την άλλη ο ΣΥΝ χρειάζεται ισχυρό το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, που θα συμβολίζει αξιόπιστα την ιδέα και την ανάγκη συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας και των ριζοσπαστών σοσιαλιστών, πέρα από τις επιμέρους διαφορές. Αυτή, άλλωστε, η συμπαράταξη αποτελεί και την ελπίδα της χώρας για μια μεγάλη προοδευτική αλλαγή.

5 Βεβαίως και υπάρχουν πεδία προσέγγισης. Αλίμονο! Φυσικά, αυτά τα πεδία προσέγγισης για την Ευρώπη δεν μπορούν να αναζητηθούν σε στάσεις όπως το «παρών» απέναντι στην απαράδεκτη Συνθήκη της Λισσαβώνας. Μπορούμε, και πρέπει να προσπαθήσουμε, μια ενιαία προσέγγιση για τη ριζική αλλαγή της πορείας της
ΕΕ και τη διαμόρφωση μιας νέας ενωσιακής πορείας, με πρόσημο μια ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ Ευρώπη των εργαζομένων, που θα βαδίζει σε νέους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς δρόμους.

6 Η έννοια του «μεσαίου» χώρου, του «μέσου όρου», του «μεσαίου» πολίτη, δεν με ενθουσιάζει στην πολιτική. Είναι αρκετά συγκεχυμένη και ρευστή, αν όχι και ιδεατό κατασκεύασμα. Έχω την αίσθηση ότι οι πολίτες αυτής της χώρας στη μεγάλη πλειοψηφία τους, παρακολουθούν αρκετά περισσότερα πράγματα, αν και δεν το δείχνουν πάντα, γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις.
Δεν αμφιβάλλω, βέβαια, ότι πολλές από τις θεωρητικές αλλά και πολιτικές αντιπαραθέσεις ανάμεσα σε δυνάμεις της Αριστεράς είναι συχνά τόσο άγονες που απωθούν τους πολίτες. Πολύ περισσότερο απωθητικός είναι δε ο «εμφύλιος πόλεμος» στον χώρο της Αριστεράς.
Το ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς αυτά τα αρνητικά φαινόμενα στον χώρο της Αριστεράς επιχειρεί να υπερβεί, υποκαθιστώντας τον «εμφύλιο» και τις στείρες διαμάχες με την κοινή δράση και συνεργασία όλων των δυνάμεων της Αριστεράς.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗΣ

Δεν δίνουμε λευκή εξουσιοδότηση στον ΣΥΡΙΖΑ

– Άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου οι δηλώσεις Αλαβάνου

1 Έχω μιλήσει αρκετά μετά τις ευρωεκλογές για τα κύρια αίτια. Αναφέρομαι στις πολιτικές επιλογές της ηγεσίας του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ μετά το τακτικό μας συνέδριο. Ακόμη, στη μη κατανόηση του φαινομένου της δημοσκοπικής έκρηξης και του αιτήματος των πολιτών της Αριστεράς για διατύπωση σχεδίου, όρων, προϋποθέσεων για εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, στα λάθη και τις παραλείψεις του Δεκεμβρίου, στην άστοχη συγκρότηση του ευρωψηφοδελτίου και την άκρως ευρωσκεπτικιστική μας πρόταση και, τέλος, στην εμφάνιση την τελευταία εβδομάδα, του περίφημου Τρίτου Πόλου της Αριστεράς και της Οικολογίας. Οι «δύσκολες» σχέσεις του διδύμου της ηγεσίας, όπως αναδείχθηκαν τις προηγούμενες ημέρες, θα πρέπει να προσμετρηθούν ως παράγοντες που δεν διευκόλυναν την άρση των δυσλειτουργιών ή και της αναγκαίας «στροφής» πολιτικής όταν ήταν πρόδηλο ότι οι τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις το απαιτούσαν.

2 Να κρατήσω το γεγονός ότι ξαναγυρίζουμε στα θέματα πολιτικής γραμμής, πολιτικών και οργανωτικών πρωτοβουλιών και φεύγουμε από τα ζητήματα προσώπων. Δεν πρέπει να παραγνωρίσουμε ότι, δυστυχώς, στην πολιτική και στις ευρύτερες κοινωνικές διεργασίες δεν ισχύει το «ως μη γενόμενο» που ισχύει στις αθλοπαιδιές. Οι πράξεις, οι παραλείψεις, αφήνουν το εντύπωμά τους.

3 Αν δεν έχουν διασαφηνιστεί ο ρόλος και η λειτουργία κάθε σχηματισμού -των κομμάτων ως συνιστωσών και του συνεργατικού σχήματος- τότε όντως θα υπάρχουν προβλήματα, δυσχέρειες και δυσλειτουργίες. Ως Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ, επιμείναμε και επιμένουμε ότι τόσο το πρόβλημα πολιτικής γραμμής και προτάσεων όσο και το πρόβλημα της λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι πρωταρχικά ζήτημα του κόμματός μας. Ποια είναι η αντίληψή μας, ως ΣΥΝ, και τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Είναι πολιτικά λάθος η ασάφεια να διαχέεται, και ο ΣΥΝ, ο κύριος πολιτικός φορέας, να δολιχοδρομεί.

4 Είναι γεγονός ότι η ακροτελεύτια φράση της δήλωσης-ανάκλησης της παραίτησης του Αλέκου Αλαβάνου, «και ως μέλος του ΣΥΡΙΖΑ που διεκδικώ να έχω την κόκκινη κάρτα για να ψηφίσω στη Συνδιάσκεψη», μαζί με τα περί «εκλογής αντιπροσώπων και εκλογής όχι αρχηγού, αλλά συλλογικής ηγεσίας», άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου, πέραν των υπαρκτών διαφορών των συνιστωσών για κεντρικά θέματα πολιτικής. Οι «διορθωτικές» δηλώσεις του προέδρου της ΚΟ, δύο μέρες μετά, δεν διασκεδάζουν επί της ουσίας το ζήτημα.
Ως Ανανεωτική Πτέρυγα, έχουμε υπογραμμίσει ότι αρνούμαστε τον υπερσυγκεντρωτικό χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ και δεν δεχόμαστε την εν λευκώ εξουσιοδότηση στις πολιτικές του αποφάσεις που νομιμοποιούνται εκ των υστέρων. Εμείς ζητάμε τον ανακαθορισμό του ΣΥΡΙΖΑ, τυπικά και ουσιαστικά, ως πολιτικού συνεργατικού σχήματος και όχι ως σχήματος που θα υποκαθιστά και θα ακυρώνει τον Συνασπισμό και το δικαίωμα διατήρησης των δικών του θέσεων. Δεν αποδεχόμαστε την επιχειρούμενη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολιτικό σχηματισμό. Μια τέτοια επιλογή είναι έξω από την ιδρυτική μας συμφωνία. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να υποκαταστήσει το κόμμα μας. Κάρτα μέλους έχουμε μόνο σ’ ένα κόμμα», τόνισε ο Φώτης Κουβέλης στη μεγάλη συγκέντρωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας την περασμένη Τρίτη.

5 Στον τομέα της ευρωπαϊκής πολιτικής αναμφισβήτητα υπάρχουν και οι περισσότερες και μεγαλύτερες διαφορές. Του ΣΥΝ, ως όλου, και συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Αν για παράδειγμα θελήσει να αναζητήσει κανείς το κείμενο του προγράμματος του ΣΥΝ, που πλειοψηφικά εγκρίθηκε στο Διαρκές του Συνέδριο τον Απρίλιο του 2009, και το συγκρίνει με την εκλογική διακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσει τις διαφορές… Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι μόνο πεδίο ταξικών αγώνων και διεκδικήσεων. Έπρεπε, ως ευρωπαϊστική Αριστερά, να ομιλούμε και για τη θεσμική συγκρότησή της (τι Σύνταγμα, τι Κοινοβούλιο, τι προϋπολογισμό, τι υποχρεώσεις, τι δεσμεύσεις κ.λπ.) και για τις πολιτικές που θέλουμε να ενσωματώσει. Άλλως, ο καταγγελτικός και μόνο λόγος μάς παρωθεί προς το… ΚΚΕ και χρειάζεται να συμπληρώνουμε για τον διαφορισμό μας… «Εμείς όμως παλεύουμε εντός και δεν θέλουμε εκτός».

6 Αν είμαστε συγκεκριμένοι και σαφείς, αν έχουμε ξεκάθαρο πολιτικό λόγο και θέσεις, αν προβάλουμε προτάσεις στο πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό και οικολογικό πεδίο, αν διαμορφώνουμε εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, τότε, ναι, είμαι βέβαιος ότι οι πολίτες θα ενδιαφερθούν. Θέσεις και προτάσεις αναζητούνται. Όποια δύναμη τις προβάλλει θα είναι χρήσιμη.