Χάνει στελέχη του ο Βενιζέλος

Έτσι γίνεται σχεδόν πάντα στην πολιτική. Ο νικητής των εκλογών συσπειρώνει δίπλα του στελέχη από όλους τους χώρους, ακόμη και εκείνους που δεν επιθυμεί, αλλά είναι αναγκασμένος να τους δεχθεί, και αυτός που δεν αισθάνεται καλά με τη νίκη του εσωκομματικού του αντιπάλου βρίσκεται σε νευρική κρίση.

Και στην περίπτωση του Ευάγγελου Βενιζέλου η έκρηξή του στον προθάλαμο του γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου στη Βουλή δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου τυχαία. Δεν ήταν ότι δεν μπορούσε να περιμένει όρθιος μερικά λεπτά, μέχρι να εισέλθει στο γραφείο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για να συμμετάσχει στη συνεδρίαση με τα υπόλοιπα στελέχη, δεν ήταν ότι ήθελε να κάνει το «κομμάτι του», για να κάνει τη διαφορά από τους υπόλοιπους που επίσης περίμεναν όρθιοι μέχρι να ανοίξει την πόρτα του γραφείου η γραμματέας του Γιώργου Μαίρη Μακριδάκη. Ήταν κάτι πιο βαθύ, που δείχνει καθαρά τον τρόπο με τον οποίο ο Βενιζέλος βλέπει (αφ’ υψηλού) τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Κι ενδεχομένως αποκαλύπτει ότι ίσως να μην αισθάνεται καλά, βλέποντας τον Γιώργο πανίσχυρο στο κόμμα, χωρίς περιθώρια διαφωνίας και αμφισβήτησης, ενώ την ίδια ώρα αποψιλώνεται ο δικός του κομματικός μηχανισμός, αποδυναμώνεται ό,τι μέχρι τώρα είχε «χτίσει», εξ ου και οι εκρήξεις τις οποίες δεν καταφέρνει να ελέγξει.

Δείχνει όμως και κάτι άλλο: Ότι δεν υπολογίζει την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου, παρότι εξαναγκάζεται να την αναφέρει, και γι’ αυτό με τις προτάσεις του περί προεδρικής δημοκρατίας ή περί υποψηφιότητας του Κώστα Σημίτη για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αν και δεν έχει ανοίξει παρόμοια συζήτηση, δείχνει ότι επιθυμεί να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και από τους πανηγυρισμούς της νίκης να μπει το ΠΑΣΟΚ σ’ ένα νέο γαϊτανάκι δηλώσεων και αντιδηλώσεων.

Το γεγονός ότι ο Βενιζέλος δεν μπορούσε να καθίσει μερικά λεπτά όρθιος στον προθάλαμο του γραφείου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, φωνάζοντας ότι δεν πρέπει να τον αντιμετωπίζουν σαν «θέαμα σε ζωολογικό κήπο» (η παρέμβαση του Θόδωρου Πάγκαλου έριξε λάδι στη φωτιά, αλλά ευτυχώς ο Βενιζέλος έδειξε ψυχραιμία), δείχνει επίσης ότι ο εσωκομματικός αντίπαλος του Παπανδρέου ανά πάσα στιγμή μπορεί να τα διαλύσει όλα. Ακόμη και να βάλει τέλος στις ημέρες ευφορίας που ζει το κόμμα του.

Όπως παρατηρούν με ψύχραιμη ματιά ακόμη και οι πολιτικοί του φίλοι, ο Βενιζέλος διέρχεται μια πολύ κρίσιμη περίοδο εξαιτίας της συρρίκνωσης του εσωκομματικού του στρατοπέδου. Πολιτικοί του σύμμαχοι, φίλοι, υποστηρικτές του, απομακρύνονται από κοντά του, παίρνουν αποστάσεις, και όλο το δίκτυο το οποίο απέβλεπε στην εγκαθίδρυση της πολιτικής του υπεροχής, τώρα… εξατμίζεται.

Ακόμη και οι πιο στενοί του συνεργάτες φαίνεται ότι έχουν πάρει αποστάσεις. Με τον Γιάννη Δατσέρη, που έκανε όλη την επικοινωνιακή δουλειά στην εσωκομματική μάχη, αυτήν την περίοδο οι σχέσεις του είναι ψυχρές. Αιτία, όπως λένε, το γεγονός ότι η σύζυγός του Συλβάνα Ράπτη, που τοποθετήθηκε δεύτερη στην ευρωλίστα και τις επόμενες ημέρες μετακομίζει στις Βρυξέλλες, δεν ενημέρωσε εγκαίρως τον Βενιζέλο για τη θέση που της πρόσφερε ο Παπανδρέου. Το έκρυψε από τον άνθρωπο που υποστήριζε απόλυτα για την προεδρία του κόμματος και μόνο λίγη ώρα πριν ανακοινωθούν επίσημα οι υποψήφιοι τού το είπε, προκαλώντας οργή στον Βενιζέλο που ξαφνιάστηκε δυσάρεστα. Η ευρωβουλευτής όμως κατάλαβε ποιο ήταν το πολιτικό της συμφέρον, συζήτησε με τον σύζυγό της και πήραν την απόφασή τους.

Έτσι, η πολιτική σχέση Δατσέρη – Βενιζέλου – Ράπτη μπήκε σε μια περίοδο λεπτών ισορροπιών. Βέβαια, άλλα στελέχη που διατηρούν ακόμη σχέση με τον Βαγγέλη λένε με νόημα για τον Δατσέρη ότι παλαιότερα ήταν πολιτικός φίλος της Βάσως Παπανδρέου, μετά πέρασε στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και κατέληξε στον Βαγγέλη Βενιζέλο, θέλοντας να δείξουν ότι λειτουργεί καιροσκοπικά.

Φίλοι μόνον, όχι υποστηρικτές

Δεν είναι όμως μόνον ο Δατσέρης. Και ο Ανδρέας Λοβέρδος, από τα κύρια στελέχη του Βενιζέλου στην αναμέτρηση με τον Γιώργο, έχει πάρει εμφανείς αποστάσεις από τον Ευάγγελο μετά τη νίκη στις ευρωεκλογές. Όχι πως δεν ήταν εμφανείς μετά την ήττα του Ευάγγελου, αλλά τώρα με την πρωτιά του Παπανδρέου η απόστασή του από τον Βενιζέλο έγινε πιο ορατή, πιο καθαρή, πιο απόλυτη. Το βράδυ της Κυριακής των ευρωεκλογών ο Λοβέρδος είπε τουλάχιστον τέσσερις φορές στις τηλεοράσεις έξω από την Ιπποκράτους (και πολύ περισσότερες στα διάφορα πάνελ που είχαν προηγηθεί) ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο νικητής και ότι σ’ αυτόν πιστώνεται η νίκη του ΠΑΣΟΚ ξεκάθαρα, κάτι που ο Βενιζέλος «ζορίστηκε» να το παραδεχθεί εκείνο το βράδυ.

Οι φιλικές σχέσεις με όλους είναι μια χαρά. Πολιτικές είναι οι διαφωνίες τους, και φαίνεται αυτό, καθώς έχουν την άνεση να συναντιούνται και να πίνουν ένα ποτήρι κρασί. Αυτό έγινε και την Τετάρτη το βράδυ, όταν μετά την εκδήλωση για τα βιβλία του Δημήτρη Τσάτσου στην Παλαιά Βουλή ο Ευάγγελος συνέφαγε με Λοβέρδο, Δατσέρη, Φλωρίδη, Λιντζέρη, Γρηγοράκο και Λιάνη. Στο τραπέζι όμως δεν έγινε καμία κουβέντα για τα εσωκομματικά και για ό,τι είχε προηγηθεί στον προθάλαμο του Παπανδρέου, όμως, όπως όλοι παρατήρησαν, η αμηχανία του Βενιζέλου ήταν έκδηλη. Περισσότερο συζήτησαν για την παραίτηση του Αλαβάνου, την τρομοκρατία και το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες, με έντονο τον προβληματισμό του Βενιζέλου για το πού πάει η χώρα και ποια θα πρέπει να είναι η δική του στάση. Άλλωστε δεν είναι εύκολο μετά από όλα αυτά να σταθμίσει κανείς το τι θα κάνει.

Αποστάσεις έχει πάρει και ο Γιώργος Φλωρίδης, ο οποίος, όπως λένε συνεργάτες του, έχει εδώ και καιρό ξεκαθαρίσει ότι πολιτικά πλέον δεν έχει κάτι κοινό με τον Βενιζέλο. Είναι φίλοι, Μακεδόνες και οι δύο, συνομιλούν, αλλά μέχρις εκεί. Δεν είναι ο Φλωρίδης σήμερα αυτό που ήταν κάποτε με τον Βενιζέλο. Φαίνεται άλλωστε στις πολιτικές του τοποθετήσεις. Και δεν φροντίζει όπως άλλες φορές να διαφωνεί με τον Παπανδρέου και να το κάνει σημαία του. Τώρα όλοι στο μαντρί.

Παρόμοια περίπτωση είναι ο Χρίστος Βερελής, από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Βενιζέλου. Μόνο που μετά την παραίτησή του δεν έχει πλέον κοινοβουλευτική παρουσία. Αλλά και στον κομματικό μηχανισμό φαίνεται ότι το… ρεύμα του Βενιζέλου έμεινε από γεννήτρια.

Απογοήτευσε και τους οπαδούς του!

Αρκετά στελέχη μεσαίου επιπέδου σε όλη την Ελλάδα, που υποστήριξαν την υποψηφιότητά του, έμειναν από… καύσιμα όταν τον είδαν να κάνει πίσω μετά τις συνεχείς ήττες του. Απογοητεύτηκαν από τον Βενιζέλο κι έτσι αναγκαστικά δεν έχουν άλλη επιλογή από τον Γιώργο Παπανδρέου.

Όπως λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον Ευάγγελο, έφτασε εδώ που έφτασε γιατί έχει το σύνδρομο της αλαζονείας και δεν μπορεί να δεχθεί ότι άλλος θα είναι αρχηγός και θα γίνει πρωθυπουργός και όχι αυτός. Πολλές φορές παρασύρθηκε, έκανε άστοχες κινήσεις και επιλογές, δηλώσεις του έμειναν στην ιστορία, και παρότι πολλοί άνθρωποι έβαλαν το κεφάλι τους στον ντορβά γι’ αυτόν, δεν τους στήριξε, δεν τους είδε ποτέ ως «ομάδα» και δεν τους αξιολόγησε ισότιμα, βάζοντας πάντα τον εαυτό του πάνω απ’ όλους και πιστεύοντας ότι όλοι τού χρωστάνε.

Όσον αφορά τον Παπανδρέου, γνωρίζει τι γίνεται στο στρατόπεδο του Βενιζέλου και καταλαβαίνει ποιοι πάνε τώρα με το μέρος του επειδή κέρδισε τις ευρωεκλογές. Μάλιστα λένε ότι τώρα που είναι πανίσχυρος θα στείλει στην πολιτική εξορία αρκετά στελέχη με τα οποία δεν συναντήθηκε ποτέ πολιτικά στην κοινή προσπάθεια…