Τάλαινα Αριστερά…

Πρωταγωνιστή αρχαίας ελληνικής τραγωδίας ενθυμίζει η κατ’ αυτάς δράση του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου. Και όπως στο αρχαίο δράμα ο πρωταγωνιστής εμφανίζει στοιχεία «διχασμού» προσωπικότητας -άλλα επιτάσσει η ανθρώπινη φύση του και άλλα το Θείο κελεύει- ούτω και ο κ. Αλαβάνος επιθυμεί να προωθηθεί η υπόθεση της Ανανεωτικής(;) Αριστεράς στη χώρα μας, αλλά παράλληλα η πολιτική του κουλτούρα διακατέχεται στο βάθος της σκέψης και των ενεργειών του από την επί μακρόν διαπαιδαγώγησή του στη σχολή του μαρξιστικού μοντέλου, κοπής «υπαρκτού σοσιαλισμού»!

Η δομή της σκέψης αυτής παραμένει αντιδημοκρατική στη βάση της και «αριστοκρατική» στην πρακτική της. Ο δημοκρατικός διάλογος, κατ’ ουσίαν, απορρίπτεται ως «αστική συνήθεια» και όπου αυτός διεξάγεται, κάτω από τις πιεστικές ανάγκες της σύγχρονης κοινωνίας, είναι επιδερμικός και κατ’ επίφασιν.

Η κατάληψη της εξουσίας και η διαχείρισή της, αρχής γενομένης από το κομματικό επίπεδο, στηρίζεται στη «λογική» των πραξικοπηματικών ενεργειών μιας «πεφωτισμένης» μειοψηφίας, η οποία σκέπτεται και φροντίζει πριν από την πλειοψηφία και χάριν της πλειοψηφίας!

Η «λογική» αυτή, ένα κράμα λενινιστικής αντίληψης και τροτσκιστικής πρακτικής του «εισοδισμού» -συνωμοτική διείσδυση μιας οργανωμένης μειοψηφίας σε έναν κομματικό οργανισμό που σε δεδομένη στιγμή με «ρεσάλτο» καταλαμβάνει την εξουσία- αναιρεί κάθε έννοια δημοκρατικών διαδικασιών και ουσιαστικού δημοκρατικού διαλόγου. Και βεβαίως πόρρω απέχει από κάθε προσπάθεια ανανέωσης και εμπλουτισμού των ιδεών της Αριστεράς και του Σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο.

Ο κ. Αλαβάνος, «απόφοιτος» αυτής της σχολής σκέψης και πολιτικής πρακτικής, και όπως οι λόγοι και οι πράξεις του το επιμαρτυρούν, ουδέποτε στη μέχρι σήμερα πολιτική παρουσία του διαφάνηκε να γοητεύεται από την ουμανιστική ευρωπαϊκή σοσιαλιστική ιδεολογία και τον ευρωπαϊκό φενταρελισμό.

Ο υπό παραίτηση πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ και η τάση του «Αριστερού Ρεύματος», η οποία τον υποστηρίζει και την οποία εκφράζει στα πλαίσια του κομματικού σχηματισμού του οποίου ηγείται, παραμένει προσηλωμένος στην πολιτική νεανική διαπαιδαγώγησή του στο δόγμα του «υπαρκτού σοσιαλισμού», όπως αυτό εξελίχθηκε στο κλίμα του ασιατικού δεσποτισμού στη σταλινική μετεξέλιξή του.

Στην ίδια ευθεία διακινείται και το «δημιούργημα» του κ. Αλαβάνου, ο νυν πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας.

Ο ΣΥΝ και υπό το σημερινό σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνον έπαυσε να είναι παραγωγός ιδεών και μίας ΗΘΙΚΗΣ της Αριστεράς, που κινούνταν στο «ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΓΩ», αλλά ανήγαγε σε τακτική την πάση θυσία και πέραν ηθικών και ιδεολογικών κανόνων εκμετάλλευση των ευκαιριών για την ικανοποίηση ιδιοτελών σκοπών ηγετικών στελεχών του, κυρίως στον συνδικαλιστικό τομέα.

Η «περίοδος Αλαβάνου» στον ΣΥΝ στιγματίζεται από μια μηδενιστική αντίληψη και τακτική, κατεδάφισης των πάντων, των δομών της Πολιτείας και κυριαρχίας του ΧΑΟΥΣ και δη σε καίριους τομείς της δημόσιας ζωής, όπως είναι η ΠΑΙΔΕΙΑ, η ΥΓΕΙΑ, η ΑΣΦΑΛΕΙΑ των πολιτών κ.λπ.

Ο Μηδενισμός, στην έκδοση και πρακτική του ΣΥΝ, συνεπάγεται την άρνηση κάθε αξίας, την απαξίωση όλων των πραγμάτων, την άρνηση της αξίας και του νοήματός τους για τον άνθρωπο… Δεν προϋποθέτει ανθρωποκεντρική θεώρηση και εκτίμηση των πραγμάτων. Είναι απλώς η υποκειμενική στάση ορισμένων στελεχών -στελεχών εξουσίας- που η ύπαρξή τους βρίσκεται σε δυσαρμονική σχέση με τον γύρω κόσμο (κοινωνικό, πολιτιστικό, φυσικό).

Στην περίπτωση του ΣΥΝ της «περιόδου Αλαβάνου», η ηγεσία της Ανανεωτικής(;) Αριστεράς, μετέρχεται εκείνο που η Φιλοσοφία ονομάζει Ηθικό Μηδενισμό, ο οποίος απορρίπτει τις ηθικές αξίες και ισοδυναμεί με τον αμοραλισμό!

Η οικτρή κατάσταση στην Ανώτατη Παιδεία, το Ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεν διαχωρίζεται από τη «συνδικαλιστική» δράση των στελεχών του ΣΥΝ στον συγκεκριμένο τομέα. Ο συστηματικός «εισοδισμός» στελεχών του στο διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ -τα περισσότερα των οποίων στερούνται της επιστημονικής έξωθεν καλής μαρτυρίας- δημιούργησε μια «συντεχνιακή αντίληψη», ότι η κοινωνία τους οφείλει την άνευ επιστημονικών προσόντων προώθησή τους στην ηγεσία της Παιδείας!

Η μέγιστη πλειοψηφία των συγκεκριμένων στελεχών του ΣΥΝ στον χώρο της Ανώτατης Παιδείας αντί επιστημονικών προσόντων περιφέρουν στις πανεπιστημιακές αίθουσες την «επαναστατική πραμάτεια τους» και… πωλούν «προοδευτισμό» στα αθηναϊκά σαλόνια!

Η τακτική αυτή της πλατείας Κουμουνδούρου αποτελεί οιονεί και ασεβή συμπεριφορά προς τις δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες, ανιδιοτελείς αγωνιστές της Αριστεράς, που πίστεψαν και θυσίασαν τη ζωή τους στα οράματα για μια κοινωνία της Δικαιοσύνης και της Αξιοκρατίας.

Η σημερινή ηγεσία της πλατείας Κουμουνδούρου, διακατεχόμενη από «περίεργο» σύμπλεγμα αλαζονείας και κατόχου της «μοναδικής αλήθειας», φαίνεται να πιστεύει εκείνο που πριν από αρκετούς αιώνες υποστήριζε ο Τζον Λοκ:

• «Οι άνθρωποι είναι τόσο ανόητοι, ώστε πασχίζουν να αποφύγουν το κακό που τους προκαλούν οι αγριόγατες και οι αλεπούδες, νιώθουν όμως ευχαριστημένοι ή ακόμη και ασφαλείς, όταν καταβροχθίζονται από τα λιοντάρια…»