Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό
Τολμώ, αξιότιμε κύριε Καραμανλή, να σας απευθύνω ευθέως και δημοσίως τον λόγο, μολονότι δεν σας γνωρίζω προσωπικά.
Δεν είμαι και δεν υπήρξα οπαδός της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε καν περιστασιακός ψηφοφόρος της. Παρά ταύτα, σας παρακολουθώ από την ημέρα της εκλογής σας στην αρχηγία του κόμματός σας με αδιάπτωτο ενδιαφέρον και –δεν το κρύβω– με θαυμασμό για την άνετη, μεστή και συχνά ευρηματική ρητορική σας δεινότητα.
Εννοώ, προδήλως, τις πρώτες σας αγορεύσεις και παρεμβάσεις εντός και εκτός Βουλής, όταν δεν καταφεύγατε στην ανάγνωση προκατασκευασμένων κειμένων. Τότε, σας συνέκρινα –τηρουμένων φυσικά των αναλογιών– με τον εντυπωσιακότερο, στη λιτότητα και την ευστοχία του λόγου του, ρήτορα της νεωτέρας Ελλάδος, Γεώργιο Παπανδρέου.
Το γραφέν δεν αποτελεί εισαγωγική φιλοφρόνηση. Όπως, ομοίως, δεν αποτελεί φιλόφρονα εκδούλευση η κατʼ επανάληψιν διατυπωθείσα από τη θέση αυτή βεβαιότητά μου ότι στην εξωτερική σας πολιτική υπερέβητε ως μοναδικός μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πρωθυπουργός –και παρά τη χαμερπή και δουλόφρονα στάση τής επί των Εξωτερικών υπουργού σας– ΤΗΝ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ. Γεγονός αδιαμφισβήτητο, που το έχω θεμελιώσει στις άριστες σχέσεις σας με τον Πούτιν κατά τις πέντε συναντήσεις σας μαζί του για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, στην έμμεση αλλά σαφέστατη καταδίκη εκ μέρους σας του επαίσχυντου Σχεδίου Ανάν (την ίδια περίοδο που ο υιός και εγγονός Παπανδρέου είχε σπεύσει να το επικροτήσει ΠΡΙΝ από το διάγγελμα του Τάσσου Παπαδόπουλου!), στο εν Βουκουρεστίω βέτο, παρουσία μάλιστα του Μπους, και στην ορθή εμμονή περί γεωγραφικού προσδιορισμού ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ αναφορικά με την ονομασία των Σκοπίων.
Μετά τα προαναφερθέντα ανακύπτει το ερώτημα, κύριε πρωθυπουργέ, για κάθε σκεπτόμενο πολίτη, πώς είναι δυνατόν ο ίδιος άνθρωπος να έχει κάνει –και να εξακολουθεί να κάνει– σωρεία λαθών στην εσωτερική πολιτική.
Άβυσσος, φυσικά, η ψυχή του ανθρώπου και μεγαλύτερη ακόμα άβυσσος η ψυχή ενός πρωθυπουργού. Ή μήπως είναι εσφαλμένη η προηγηθείσα διαπίστωση, αφού ως δημόσιο πρόσωπο οι πράξεις και οι παραλείψεις του είναι ορατές στους πάντες; Προφανώς το δεύτερο ισχύει. Επιτρέψτε μου, ως εκ τούτου, να παρατηρήσω ότι δύο είναι, κατά τη γνώμη μου, οι αιτίες από τις οποίες εκπορεύονται τα σφάλματα κατά την ενάσκηση της εσωτερικής πολιτικής. Η πρώτη αιτία: Η άστοχη επιλογή στενών συνεργατών και συμβούλων. Τρανό παράδειγμα, η τοποθέτηση σε νευραλγικό υπουργείο του ανεκδιήγητου Αλογοσκούφη. Ο οποίος, ήδη το καλοκαίρι του 2008, δηλαδή ΤΡΕΙΣ μήνες πριν από τη διεθνή χρηματοπιστωτική κατάρρευση, είχε ανεβάσει τον πληθωρισμό, παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις του, στο 4,9%! Και η δεύτερη αιτία: Η διστακτικότητα και αναβλητικότητα στη λήψη ΚΡΙΣΙΜΟΤΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΥΣΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ. Γεγονός που ενδέχεται να οφείλεται και αυτό στην πρώτη αιτία. Τουτέστιν: Στους ακατάλληλους στενούς συνεργάτες και συμβούλους που σας πιπιλίζουν το μυαλό με αντικρουόμενες και αλληλογρονθοκοπούμενες απόψεις. (Προσωπικά σας καταλογίζω –και όχι στους στενούς συνεργάτες και συμβούλους σας– την απαράδεκτη καθυστέρηση της υπουργοποίησης του Αντώνη Σαμαρά, με δεδομένη την υφιστάμενη λειψανδρία σε προσωπικότητες με πολιτικό εκτόπισμα και ακτινοβολία ανάλογη του Σαμαρά.)
Δεν πρόκειται να ανατρέξω στα περί «σεμνότητας και ταπεινότητας» ούτε στα περί «νταβατζήδων» που έμειναν λόγια κενά περιεχομένου. Σημειώνω μόνον, πριν καταλήξω στα σημερινά σας αδιέξοδα, τα κεφαλαιώδη λάθη σας στην περυσινή Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, τη συνοδεία και τη υποστηρίξει του κωμικοτραγικού Βουλγαράκη (που είχε την πατρότητα του αποφθέγματος ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό!»), όπου διακηρύξατε πως «δεν υπάρχει θέμα Βατοπεδίου»… Προσθέτω ότι την εποχή εκείνη ο ΣΥΡΙΖΑ είχε διψήφιο ποσοστό στις δημοσκοπήσεις, προερχόμενο από οπαδούς του ΠΑΣΟΚ. Το πράττω για να υπογραμμίσω ότι υπάρχει αλληλεξάρτηση ανάμεσα στη μεγάλη απογοήτευση που προκάλεσαν τα λεχθέντα εκ μέρους σας στη Θεσσαλονίκη και την άμεση επιστροφή των ερωτοτροπησάντων με τον ΣΥΡΙΖΑ στη στρούγκα του ΠΑΣΟΚ και την, ως εκ τούτου, ενδυνάμωσή του. (Τα λεγόμενα Δεκεμβριανά αποψίλωσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και από οπαδούς άλλων κομμάτων.)
Το ότι, κύριε πρωθυπουργέ, αναλάβατε την ευθύνη για το Βατοπέδιο αργότερα, σε τίποτα δεν ωφέλησε. ΤΟ ΚΑΚΟ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΙΑ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΣΑΣ.
Σήμερα τα προβλήματα έχουν διογκωθεί και διευρυνθεί. Η λαθρομετανάστευση οργιάζει και για τους πραγματικούς αριθμούς των νομίμων και των παρανόμων μεταναστών ουδέναν έχετε ενημερώσει. Το κοινό έγκλημα ανθεί, ενώ οι τρομοκρατικές οργανώσεις (οι οποίες στην ουσία είναι μία και αδιαίρετη) δολοφονούν με ιδιαίτερη μανία απροστάτευτους από τις ηγεσίες τους αστυνομικούς, όπως συνέβη την Τετάρτη το πρωί εν ψυχρώ με τον αδικοχαμένο υπαρχιφύλακα της Αντιτρομοκρατικής Νεκτάριο Σάββα. Οι πυρκαγιές αυξάνονται και πληθύνονται, αφού από κάποια στιγμή και ύστερα δεν συνέχισε να βρέχει, κατά την επιθυμία του κ. Μαρκογιαννάκη… Οι οικοπεδοφάγοι, ιδίως στον Υμηττό, όπου υπάρχουν και οικοδομικοί συνεταιρισμοί (!), είναι ασύδοτοι. Όσο για τους εμπρηστές, είτε είναι οι ίδιοι οι οικοπεδοφάγοι είτε τα τσιράκια τους, κανένας δεν συλλαμβάνεται και δεν τιμωρείται. Ούτε καν οι ιδιοκτήτες αυθαίρετων επαύλεων που ξεφύτρωσαν από πέρυσι και προστέθηκαν στις ήδη υφιστάμενες… Για τα… αναγκαία, σύμφωνα με τον Αλμούνια και τους ομοίους του, οικονομικά μέτρα, τα οποία θα πληρώσουν και πάλι τα λαϊκά στρώματα, τι να πω; Τονίζω μόνον αυτό που έχω γράψει ήδη. Ότι δηλαδή η βαθύτατη παγκοσμίως οικονομική κρίση ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ και ότι η χρηματοπιστωτική αποδόμηση και η συνακόλουθη ύφεση δεν αντιμετωπίζονται με ατελέσφορες μεθόδους και… ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.
Περαίνω την ανοιχτή επιστολή μου, κύριε πρωθυπουργέ, με την επίκληση: Κυβερνήστε! Η χώρα παραπαίει και οι πλείστοι των κατοίκων της, ημεδαποί και αλλοδαποί, υποφέρουν. Ειδάλλως, παραδώστε την εξουσία στον κατώτερό σας αντίπαλο.