Αμφίπλευρη διεύρυνση…

Σε περιόδους που τα μεγάλα κόμματα εξουσίας περνούν κρίση και αντιλαμβάνονται ότι μέρος της εκλογικής τους βάσης τα εγκαταλείπει –έστω και προσωρινά– κάνουν μείζονες επιλογές για να ξανακερδίσουν τους «φευγάτους».
Συνήθως το προσπαθούν με πολλούς τρόπους. Αλλά σχεδόν πάντα, το επιτυγχάνουν με έναν τρόπο: Με αμφίπλευρη διεύρυνση.
Δηλαδή με ανοίγματα προς όλες τις κατευθύνσεις.
Κι αν δεν κάνει αμφίπλευρη διεύρυνση ένα κόμμα εξουσίας κινδυνεύει να χάσει πολύ περισσότερους ψηφοφόρους απʼ αυτούς που θα κερδίσει αν μετακινηθεί «προς το κέντρο»…
Αυτό ακριβώς κινδυνεύει να πάθει η ΝΔ με το θεώρημα του «μεσαίου χώρου»: Από την πολλή προσπάθεια να κερδίσει «ταλαντευόμενους» που βρίσκονται στη «μέση» (ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα), κοντεύει να χάσει μεγάλο μέρος της παραδοσιακής εκλογικής της βάσης.
Σήμερα η κοινωνία πολώνεται προς τα άκρα – δεν συγκλίνει προς το κέντρο! Κι όποιος αυτό δεν το βλέπει, δεν βλέπει τίποτε. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, δεν καταλαβαίνει τίποτε…
Κι όταν λέμε ότι η κοινωνία κινείται «προς τα άκρα», εννοούμε και τα δύο άκρα: Και το «δεξιό» (αναδεικνύοντας το θέμα της ασφάλειας και της λαθρομετανάστευσης) και το «αριστερό» (αναδεικνύοντας το θέμα των τραπεζών, που θέλουν στις καλές εποχές να οικειοποιούνται τη «λεόντειο μοίρα» των κερδών και στις κακές εποχές να «κοινωνικοποιούν» τις ζημίες).
Αυτό δεν σημαίνει ασφαλώς ότι όποιος μιλάει για λαθρομετανάστευση είναι «ακροδεξιός» ή «ρατσιστής». Ούτε σημαίνει πως όποιος ζητάει αυστηρή στάση έναντι του καρτέλ των τραπεζών είναι «ακροαριστερός» ή «αντικαπιταλιστής»…
Σημαίνει απλώς ότι τόσα χρόνια η –υποτιθέμενη– πολιτική ελίτ δεν καταλάβαινε τίποτε. Και έσπευδε να σπιλώσει (ως «ακραίο») όποιον έθετε τα πραγματικά προβλήματα – και της λαθρομετανάστευσης στο κοινωνικό πεδίο και του τραπεζικού καρτέλ στο οικονομικό και αναπτυξιακό πεδίο.
Τώρα τα προβλήματα αυτά έσκασαν σχεδόν ταυτόχρονα – το καρτέλ των τραπεζών λόγω της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης και το ζήτημα της ασφάλειας λόγω του κοινωνικού αναβρασμού σε πολλές λαϊκές γειτονιές. Κι από τη στιγμή που έσκασαν, υπάρχουν δύο μόνο δυνατότητες:
– Είτε τα πολιτικά κόμματα εξουσίας θα τα δουν, θα κάνουν… γαργάρα όσα έλεγαν πριν και θα τα αντιμετωπίσουν…
– Είτε θα εξακολουθούν να τα αγνοούν και τότε θα αναδείξουν –διά της αδράνείας τους– αληθινά ακραία κόμματα.
Την Ακροδεξιά δεν τη φτιάχνουν οι ακροδεξιοί με τις κραυγές τους, αλλά οι «μετριοπαθείς» και οι «προοδευτικοί» με τη σιωπή και τη «μυωπικότητά» τους.
Όπως και παλαιότερα τον αριστερό ριζοσπαστισμό δεν τον έφτιαχναν οι αριστεροί με τα συνθήματά τους, αλλά οι δεξιοί με την αβελτηρία τους μπροστά στην έκρηξη αυταρχισμού και κοινωνικής αδικίας.
Για να αποφύγουμε να σπρώξουμε μόνοι μας την κοινωνία στα άκρα, τα κόμματα εξουσίας χρειάζονται να επιχειρήσουν αμφίπλευρη διεύρυνση. Να αποδεχθούν τα κοινωνικά αιτήματα και να προσπαθήσουν να τα διαχειριστούν.
– Το πρόβλημα για τη ΝΔ δεν είναι αν θα «συνεργαστεί» με τον ΛΑΟΣ. Το πρόβλημα είναι αν θα αντιμετωπίσει ως κυβέρνηση όλα εκείνα που ο ΛΑΟΣ εκμεταλλεύθηκε ως αντιπολίτευση.
– Το πρόβλημα, επίσης, δεν είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα συγκυβερνήσει με τους «Οικολόγους – Πράσινους» ή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι αν το ΠΑΣΟΚ θα μπορέσει να διαχειριστεί τα αιτήματα που ανέδειξαν τα δύο αυτά μικρά κόμματα «στʼ αριστερά» του.
Κι εδώ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ τους: Το ΠΑΣΟΚ κάνει ό,τι μπορεί για να επιτύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση, αλλά δεν πείθει.
Αντίθετα, η ΝΔ δεν κάνει τίποτε για να επιτύχει την αμφίπλευρη διεύρυνση, παρότι πολλοί περιμένουν να το κάνει, για να πειστούν.
Ο Καραμανλής χρειάζεται να αλλάξει επειγόντως την κυβέρνησή του για να μπορέσει να κάνει την αμφίπλευρη διεύρυνση που η κοινωνία περιμένει, ώστε να τον στηρίξει ξανά.
Αν δεν το κάνει, δεν θα χάσει απλώς τη διακυβέρνηση.
Θα δώσει τη «χαριστική βολή» στο πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης…
Όχι για να πάρει τη θέση του κάποιο άλλο.
Αλλά πυροδοτώντας εκρήξεις και χάος.
Όπως η Μαρία Αντουανέτα, που όταν άκουσε τον λιμοκτονούντα λαό του Παρισιού να κραυγάζει «Ψωμί – ψωμί», αναρωτήθηκε αφελώς γιατί δεν τρώνε… παντεσπάνι!
Κι έχασε το ωραίο κεφαλάκι της.
Το ίδιο νιώθουμε όταν ακούμε κάποιους κορυφαίους πολιτικούς σήμερα να κατηγορούν του κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα… για «ακραία συμπεριφορά».
Καταγγέλλουν τα «άκρα», αλλά σπρώχνουν την κοινωνία στα άκρα και δημιουργούν ακραία πόλωση της οποίας οι ίδιοι θα είναι τα πρώτα θύματα…
Η κυβέρνηση χρειάζεται επειγόντως να αποτολμήσει αμφίπλευρη διεύρυνση. Για να σταματήσει την πόλωση της κοινωνίας. Και για να διασώσει τον εαυτό της και τη δημοκρατία…

Ν. Ζ.