Όλοι δείχνουν Ντόρα!

Είναι η πρώτη φορά που το ένα κυβερνητικό και κομματικό στέλεχος δείχνει… το άλλο με το δάκτυλο ως τον υπαίτιο της ήττας και όλοι μαζί… την Ντόρα Μπακογιάννη.

Είναι επίσης η μοναδική φορά που κανένας πλέον στη φιλελεύθερη παράταξη δεν θεωρεί πως τουλάχιστον για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορέσει η κ. Ντόρα Μπακογιάννη να παίξει ουσιαστικό ρόλο στις όποιες εξελίξεις. Θεωρούν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό της ήττας πρέπει να χρεωθεί στην υπουργό Εξωτερικών και στους χειρισμούς της σχετικά με τη φυγή του πρώην στελέχους της Ζήμενς Χρήστου Καραβέλα.

Ο πρωθυπουργός πάντως απογοήτευσε με τις συνήθεις παραινέσεις του προς τους υπουργούς στο υπουργικό συμβούλιο τη μεθεπόμενη της ήττας. Όλοι γνωρίζουν ότι θα πρέπει να αλλάξουν ορισμένα πράγματα, όλοι γνωρίζουν ότι θα πρέπει από κοντά να ελέγχει ο Κ. Καραμανλής τους υπουργούς του, όλοι γνωρίζουν ότι φταίνε όλοι οι υπουργοί και όλος ο κρατικός μηχανισμός για το αποτέλεσμα των εκλογών. Δεν χρειαζόταν να τους το υπενθυμίσει ο πρωθυπουργός, ο οποίος κατά τη συνήθη πρακτική του δεν λειτούργησε εν θερμώ. Αυτήν τη φορά όμως η απογοήτευση και τα γεγονότα επέβαλαν να λάβει αποφάσεις ουσιαστικές, τις οποίες δεν έλαβε, προφανώς γιατί επιθυμεί λύσεις γι’ αργότερα χωρίς πιθανόν κάποιος να του έχει πει ότι το αργότερα είναι… τώρα.

Είναι σίγουρο πάντως ότι οι προτάσεις που γίνονται εμπεριέχουν κινδύνους και για την ίδια την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας. Οι προτάσεις αυτές θα μπορούσαν να σχολιασθούν, να μελετηθούν και να αποφασισθεί τελικά ποιον δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσει η Νέα Δημοκρατία:

Νέα επικοινωνιακή ομάδα
Πρόταση για τη δημιουργία νέας επικοινωνιακής ομάδας με την αύξηση των μελών του άλλοτε πρωινού καφέ: Είναι σίγουρο ότι η φιλοτιμία του Ευάγγελου Αντώναρου αλλά και ο… ενθουσιασμός του Γκιουλέκα δεν… φθάνουν. Ορισμένοι επιζητούν την επάνοδο του Άρη Σπηλιωτόπουλου ως κυβερνητικού εκπροσώπου και της ομάδας που θα μπορούσε να δώσει νέο προφίλ στην κυβέρνηση. Έχει γίνει σκέψη και για τον Πάνο Παναγιωτόπουλο, ο οποίος δεν έχει αντίρρηση. Ένας συνδυασμός – πρόκληση συνεργασίας μεταξύ κορυφαίων, π.χ. Προκόπη Παυλόπουλου και Άρη Σπηλιωτόπουλου, θα ήταν… πρόκληση αλλά και θα είχε καλά αποτελέσματα. Άλλωστε οι μοναδικοί που θεωρούνται ως παραμένοντες είναι ο διευθυντής του γραφείου του πρωθυπουργού Γιάννης Αγγέλου και ο διευθυντής του γραφείου Τύπου Γιάννης Ανδριανός. Για όλους τους άλλους υπάρχουν ενστάσεις…

Συνέδριο
Διενέργεια συνεδρίου: Για ορισμένους πρόκειται για μια αυτοκτονική τάση κομματικών στελεχών. Είναι ξεκάθαρο ότι η διενέργεια ενός συνεδρίου θα υπογράμμιζε απλώς την αδυναμία της κυβέρνησης και τα αδιέξοδά της ενώ θα έδινε την ευκαιρία σε κάθε… γραφικό τύπο –και η Νέα Δημοκρατία έχει πολλούς– να επιχειρήσει να αποδείξει με δηλώσεις, προτάσεις και ομιλίες ότι είναι… καλύτερος από τους άλλους. Στην ουσία δηλαδή η πρόταση για συνέδριο απλώς θα αναδείξει περισσότερο το μπάχαλο της κυβερνητικής παράταξης. Ωστόσο είναι πρόταση και την τελική απόφαση θα τη λάβει ο πρωθυπουργός. Μαζί με την πρόταση αυτή παίζει και το θέμα της αποχώρησης του Λευτέρη Ζαγορίτη και φυσικά της Πατριανάκου, που ουδείς έχει κατανοήσει γιατί τοποθετήθηκε σε αυτήν τη θέση. Και φυσικά οι ευθύνες του γραμματέα του κόμματος είναι απόλυτες. Υπάρχει και θέμα ανανέωσης του κομματικού μηχανισμού, πιθανότατα και κομματικών εκλογών.

Ανασχηματισμός
Διενέργεια ευρύτατου ανασχηματισμού: Καμία κυβέρνηση δεν είναι σοβαρή όταν κάνει ανασχηματισμό κάθε πέντε μήνες. Όμως το αποτέλεσμα σημαίνει ότι ο κόσμος αποδοκιμάζει και πρόσωπα… Κι εν πάση περιπτώσει, όταν ύστερα από τέτοιο μήνυμα δεν γίνεται ανασχηματισμός, αναρωτιέται κανένας ποια γεγονότα θα οδηγήσουν σε αλλαγές. Επιτέλους κάποιος από τους καθαρούς πρωτοκλασάτους της ΝΔ πρέπει δίπλα στον πρωθυπουργό να κάνει τον συντονισμό όλο, τον «Λιβάνη» δηλαδή, και άλλος την επικοινωνιακή πολιτική. Χρειάζεται ένα καλό επιτελείο για δύσκολους καιρούς στο Μέγαρο Μαξίμου, μαζί με τον Αγγέλου.

Χρειάζεται να σπάσει αυγά
Αλλαγή προφίλ προς το φιλολαϊκότερο: Υπάρχουν προτάσεις που τσακίζουν κόκαλα και δεν φαίνεται να μπορεί η κυβέρνηση να τις ακολουθήσει. Ωστόσο εάν θέλει να κάνει κάτι μαζικό, ο πρωθυπουργός δεν έχει παρά να λύσει τον γόρδιο δεσμό των συμβασιούχων με αλλαγή του απαράδεκτου νόμου που κάνει όλους τους υπό αίρεση υπαλλήλους να βρίζουν τη Νέα Δημοκρατία, να προχωρήσει σε ελαφρύνσεις στους συνταξιούχους που υποφέρουν, να πολεμήσει με καλύτερες… «προσφορές» την ανεργία και να επιλύσει το πρόβλημα της εισόδου άνευ εξετάσεων των νέων στα πανεπιστήμια. Είναι όλα αυτά μερικές από τις ρήξεις που χρειάζονται.

Σε διαφορετική περίπτωση ουδείς μπορεί υπό την πίεση που θα δέχεται καθημερινά η κυβέρνηση να παρουσιάσει έργο. Αυτό σημαίνει πρόωρες εκλογές, που μέχρι στιγμής ο Κ. Καραμανλής τις έχει αποκλείσει.

Ένα πάντως είναι ξεκάθαρο: Η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξακολουθεί με τεχνάσματα να βρίσκεται στην εξουσία. Χρειάζεται παραγωγή πολιτικής και τουλάχιστον ικανοποιητική επικοινωνία και να ακούει. Και μέχρι στιγμής δεν διαθέτει ούτε το ένα ούτε το άλλο.