Υπέρβαση ή τέλμα
Σχεδόν οι μισοί Έλληνες, αηδιασμένοι από την εσωτερική πολιτική μας κατάσταση, δεν προσήλθαν στις κάλπες και προτίμησαν την απόλαυση του καλοκαιριάτικου τριήμερου.
Έκδηλη η περιφρόνηση για την πολιτική συμπεριφορά της ηγεσίας στην Ευρώπη και στη χώρα μας. Πολλοί Νεοδημοκράτες με ευαισθησία κρύφτηκαν από τη ντροπή τους και δεν πήγαν να ψηφίσουν. Έτσι η αποχή κέρδισε τις εντυπώσεις, καθώς βγήκε το πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές-δημοσκόπηση.
Συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη του υπουργού Εσωτερικών Προκόπη Παυλόπουλου ότι η αποχή φούσκωσε από την απουσία των οπαδών της ΝΔ. Απουσία που εκδηλώνει πικρία, απογοήτευση ή ντροπή. Αυτούς τους πικραμένους οπαδούς του κόμματός του πώς θα μπορέσει ο Κώστας Καραμανλής να τους επαναφέρει στις τάξεις της ΝΔ; Στα πέντε χρόνια που ασκεί την εξουσία η ΝΔ, τα στελέχη της έδειξαν κλασική ανικανότητα στη διαχείριση των κοινών και ο Καραμανλής απέδειξε ότι έπαυσε να αποτελεί το ισχυρό χαρτί του κόμματος και τον πόλο έλξης των ελλήνων ψηφοφόρων.
Με το δεδομένο αυτό η διαφορά των 4,4 μονάδων που έδειξε η κάλπη υπέρ του ΠΑΣΟΚ, προσωπικά, φρονώ ότι δεν είναι πλέον αναστρέψιμη. Η ΝΔ έδειξε ότι έχασε περίπου το ήμισυ της επιρροής της στο εκλογικό σώμα, από το 2004 μέχρι σήμερα. Αυτή είναι αφύσικη φθορά εξουσίας.
Θα ήταν σφάλμα να αποδοθεί η μείωση της εκλογικής δύναμης της ΝΔ αποκλειστικά και μόνο στις άστοχες ενέργειες της υπουργού Εξωτερικών και ειδικά στους χειρισμούς της στο θέμα που προέκυψε με την καθυστέρηση της διαβίβασης του τηλεγραφήματος για τον Καραβέλα στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Προσωπικά πιστεύω ότι η κ. Μπακογιάννη με τις επιλογές της απλώς έγινε η αιτία να ξεχειλίσει το ποτήρι της αγανάκτησης των πολιτών για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Διατηρώ την άποψη ότι η γενικότερη συμπεριφορά της κυβέρνησης στη διαχείριση της εξουσίας, και ειδικά απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας του ταλαιπωρημένου έλληνα πολίτη, μαζί με τις δυσκολίες αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης, προκάλεσαν τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος και του πρωθυπουργού. Η οικονομική κρίση απέδειξε την αδυναμία του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, κατ’ αρχάς στη σωστή εκτίμηση των επιπτώσεών της στην οικονομία της χώρας μας. Από το γεγονός αυτό προέκυψε και η αδυναμία κατάστρωσης και εφαρμογής ενός αποτελεσματικού σχεδίου αντιμετώπισης της κρίσης.
Πανικοβλήθηκε η κυβέρνηση και αντέδρασε σπασμωδικά. Έστρεψε όλο το ενδιαφέρον της στην επίλυση των προβλημάτων των τραπεζών, διέθεσε εκεί όλες τις δυνατότητες που υπήρχαν και άφησε αβοήθητη την πραγματική οικονομία, εκτιμώντας εσφαλμένα ότι οι τράπεζες, μετά τη γενναιόδωρη βοήθεια του κράτους, θα έσπευδαν να συνδράμουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Το αποτέλεσμα; Αύξηση της ανεργίας, μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας και του ΑΕΠ, αύξηση της φορολογίας και εξαθλίωση των οικονομικά αδύναμων πολιτών. Τώρα θα αντιμετωπίσουμε ύφεση, ποιος ξέρει για πόσο χρονικό διάστημα. Η κυβέρνηση χωρίς δικό της σχέδιο αντέγραφε τα μέτρα που λάβαιναν οι άλλες κυβερνήσεις ή υπέκυπτε στις υποδείξεις (πιέσεις) της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με αποτέλεσμα να βαθαίνουν η κρίση και η εξαθλίωση των οικονομικά αδύναμων πολιτών. Και τώρα ακόμη η κυβέρνηση εξακολουθεί να υποκύπτει στις σφαλερές «υποδείξεις» (πιέσεις) των Βρυξελλών και να προσπαθεί με επαύξηση των φορολογικών βαρών να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού.
Αυτήν την αποτυχημένη συμπεριφορά αξιολόγησε ο σοφός ρωμιός, στον τόσο κρίσιμο τομέα της οικονομίας. Και πρέπει να τονίσουμε ότι ο Καραμανλής το 2004 εξελέγη με τη σημαία των μεταρρυθμίσεων και στην οικονομία. Μόνο που οι λιγοστές μεταρρυθμίσεις που έγιναν από το 2004 μέχρι σήμερα ωφέλησαν τους «έχοντες και κατέχοντες». Για τον λαό τίποτε. Κι όμως, ακόμη και τώρα μας απειλεί με μεταρρυθμίσεις. Τη μόνη χειροπιαστή μεταρρύθμιση την είδαμε στην επαύξηση των φορολογικών βαρών εις βάρος των μισθωτών, που είναι τα υποζύγια της φορολογίας.
Η καθημερινότητα του έλληνα πολίτη, και ειδικά του κατοίκου της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης και της Πάτρας, έγινε αβάσταχτο μαρτύριο, μια ατέλειωτη ταλαιπωρία. Δεν είναι χωρίς σημασία το γεγονός ότι σε έρευνα του «Economist» για την ποιότητα ζωής στις μεγαλουπόλεις, η Αθήνα κατέχει την τελευταία θέση (την 63η θέση) ανάμεσα στις μεγαλουπόλεις των κρατών-μελών της ΕΕ και την προτελευταία ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης (τελευταία η Μόσχα, στην 69η θέση). Η κατάταξη έγινε με βάση τις υποδομές για την εξυπηρέτηση όλων των αναγκών των κατοίκων (δρόμοι, συγκοινωνίες, υγειονομική περίθαλψη, παιδεία, περιβάλλον, κέντρα πολιτισμού, καθαριότητα δημόσιων χώρων, εγκληματικότητα και αστυνόμευση). Σε όλους αυτούς τους τομείς οι επιδόσεις μας είναι πενιχρές.
Οι αρμόδιοι κομματικοί παράγοντες της ΝΔ ας ρίξουν μια ματιά στα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στις υποβαθμισμένες περιοχές και στη θεαματική μείωση εκεί της εκλογικής δύναμης του κυβερνώντος κόμματος και τότε θα αντιληφθούν γιατί η ΝΔ έχασε τις εκλογές αυτές και κοιτάζει την πλάτη του ΠΑΣΟΚ από την απόσταση των 4,4 μονάδων.
Όταν το υπόγειο του ψηφοφόρου της Β΄ Αθηνών πλημμυρίζει ή λιμνάζουν τα βρωμόνερα στους δρόμους της Νίκαιας και του Κερατσινίου, όταν ο ψηφοφόρος της φτωχογειτονιάς της Θεσσαλονίκης ή της Πάτρας περιμένει το λεωφορείο στη στάση μια ολόκληρη ώρα, πώς είναι δυνατόν να μην αγανακτήσει; Και μάλιστα όταν αυτός ο ταλαίπωρος πολίτης πληρώνει τις συνέπειες και της οικονομικής κρίσης, ενώ καθημερινά σκάνε στον αέρα σκάνδαλα εκατομμυρίων ευρώ! Ο Καραμανλής και η κυβέρνησή του απλώς συνέχισαν την πολιτική του σημιτικού ΠΑΣΟΚ. Και η δυσοσμία από τη μόλυνση του περιβάλλοντος, φυσικού και πολιτικού, ξεπέρασε τα όρια, έγινε ανυπόφορη και προκάλεσε την αγανάκτηση και την οργή του εκλογικού σώματος ενάντια στην κυβέρνηση.
Μήπως η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν περισσότερο ευαίσθητη στα προβλήματα του λαού; Όχι βέβαια! Και τότε εγκατάλειψη των εργαζομένων, φτώχεια, εξαθλίωση, σκάνδαλα, διαφθορά παντού. Γι’ αυτό και η εκλογική δύναμη του ΠΑΣΟΚ και η επιρροή του στο εκλογικό σώμα δεν αυξήθηκε. Κατάφερε όμως να διατηρήσει την εκλογική του δύναμη, όντας στην αντιπολίτευση. Δεν κέρδισε από τη φθορά της ΝΔ. Τη φθορά του κυβερνώντος κόμματος την εισέπραξαν ο ΛΑΟΣ, οι Οικολόγοι και τα «λοιπά» μικρότερα κόμματα. Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί και σαν σημάδι μελλοντικής εξασθένησης του δικομματισμού.
Η μονιμοποίηση στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τη Μεταπολίτευση και μέχρι σήμερα, και μάλιστα με αυτοδυναμία και μονοκομματικές κυβερνήσεις, δημιούργησε στα δύο αυτά κόμματα πολιτική αλαζονεία και τα οδήγησε σε διαφθορά. Αυτό είναι που έφερε και τον ξεπεσμό των θεσμών, την κατρακύλα της πολιτικής ζωής, την εγκατάλειψη και το ξερίζωμα των αξιών και τελικά το έλλειμμα Δημοκρατίας που βιώνουμε σήμερα στη χώρα μας. Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων εξουσίας δεν θέλησαν ή δεν μπόρεσαν να απαλλάξουν τους κομματικούς μηχανισμούς από την πολιτική και ηθική αναξιότητα των όποιων στελεχών τους, που τώρα αποτελούν πλέον βαρίδια για τα κόμματά τους. Τα μεγάλα κόμματα είναι ανάγκη να απαλλαγούν από τα βαρίδια, για να πετύχουμε και την κάθαρση του πολιτικού μας συστήματος.
Αυτά τα μηνύματα έστειλε η κάλπη της περασμένης Κυριακής, αφού τα δύο μεγάλα κόμματα πολιτικοποίησαν έντονα αυτές τις ευρωεκλογές, προφανώς για να περιορίσουν την αποχή και να πετύχουν συσπείρωση των οπαδών τους. Αλλά τα «θέλγητρα» της ΕΕ έχουν μαραθεί και δεν θα μπορούσαν να προσελκύσουν το ενδιαφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας. Φαντάζεστε σε τι ποσοστό θα έφτανε η αποχή αν δεν φρόντιζαν τα δύο μεγάλα κόμματα, τα κόμματα της ευρωλαγνείας, να δημιουργήσουν πόλωση για τα εσωτερικά μας θέματα; Δυστυχώς ο ελληνικός λαός, ένα μεγάλο μέρος του δηλαδή, έπεσε στην παγίδα!
Μετά την οριστικοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος, ο πρωθυπουργός συγκάλεσε το ξεχασμένο υπουργικό συμβούλιο για να πει στους υπουργούς του χιλιοειπωμένα λόγια που τα έχουμε ακούσει χίλιες φορές και ποτέ δεν είδαμε να εφαρμόζονται. Παλιό και αποτυχημένο επικοινωνιακό κόλπο. Με τέτοια ευτελή κόλπα δεν θα μπορέσει ο κ. Καραμανλής να βγάλει στην επιφάνεια τη ΝΔ. Η ατολμία στη λήψη αποφάσεων που χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό οδηγεί την κυβέρνηση στο τέλμα. Πολύ δύσκολα ο πρωθυπουργός θα μπορέσει να χτίσει ξανά τη ΝΔ, γιατί απλούστατα δεν διαθέτει τα «υλικά», αλλά και πιέζεται για μέτρα αντιλαϊκά, όπως για παράδειγμα τα νέα φορολογικά μέτρα που σε λίγες μέρες πρόκειται να ανακοινώσει ο υπουργός Οικονομίας, μετά από αφόρητες πιέσεις του Επιτρόπου Αλμούνια.
Έχουμε τη γνώμη ότι ήρθε η στιγμή ο κ. Καραμανλής να κάνει την υπέρβαση. Έχει κοντά του και τον υπουργό Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά που γνωρίζει από υπερβάσεις. Χωρίς υπέρβαση, η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να βγει από το σημερινό τέλμα. Θα οδηγείται συνεχώς στον αδιέξοδο δρόμο της λήψης αντιλαϊκών μέτρων.