Το μήνυμα!
Ποτέ δεν υπήρξε σαφέστερο μήνυμα από εκείνο των ευρωεκλογών της περασμένης Κυριακής:
Οκτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας διεμήνυσαν στην ηγεσία της τα εξής απλά-απλούστατα:
• Είμαστε ο πυρήνας της παράταξης και είμαστε θυμωμένοι, όχι με την οικονομική πολιτική, όχι με την εξωτερική πολιτική, αλλά με το γεγονός ότι μας θεωρείτε «δεδομένους»…
• Κυνηγάτε τον «μεσαίο χώρο» που δεν υπάρχει και περιφρονείτε εμάς που υπάρχουμε. Κι όχι μόνον υπάρχουμε, αλλά υπάρχετε επειδή υπάρχουμε…
Κι αντί να μας σέβεστε, μας φτύνετε. Άντε, λοιπόν, να σας ψηφίσει ο… «μεσαίος χώρος» κι όταν χορτάσετε «μεσαίο χώρο» και τα δείτε όλα, ελάτε να τα πούμε…
• Είναι η πολλοστή φορά που το κάνετε. Πριν από κάποια χρόνια βάλατε υποψήφιο στην Υπερνομαρχία Αθηνών τον κ. Τζαννετάκο, που μέχρι τότε υμνούσε το καθεστώς Σημίτη και μας έβριζε. Τώρα βάλατε την κ. Γιαννάκου, που μόλις πριν από ενάμιση χρόνο οι Νεοδημοκράτες της περιφέρειάς της την καταψήφισαν πανηγυρικά λόγω της στάσης της στο βιβλίο Ιστορίας, Το οποίο μας είχε εξοργίσει όλους και το οποίο, τελικά, το αποσύρατε μετά τις εκλογές! (Αφού φτιάξατε τον Καρατζαφέρη)…
• Τώρα μας την ξαναβάλατε επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου. Νομίζατε ότι έτσι θα κερδίζατε τον «μεσαίο χώρο», ενώ τη βάση της παράταξης τη θεωρούσατε «δεδομένη». Ε, λοιπόν, μάθετε πως δεν είμαστε «δεδομένοι».
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ένδειξη αλαζονείας από μια ηγεσία που θεωρεί τον κόσμο της «δεδομένο»…
• Αν θέλαμε να ψηφίσουμε «προοδευτικάριους» θα ψηφίζαμε ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο δεν τον ψήφισαν ούτε οι δικοί του καλά καλά.
• Δεν έχετε καταλάβει ότι σε ολόκληρη την Ευρώπη, οι κοινωνίες κινούνται ήδη προς τα Δεξιά. Και όταν οι κοινωνίες κινούνται προς τα Δεξιά κι εσείς ψάχνετε τον… «μεσαίο χώρο» στ’ Αριστερά σας, τότε απαντήθηκε –<Δ> επιτέλους- το προαιώνιο ερώτημα:
• Όχι, δεν είναι στραβός ο γιαλός! Απλώς εσείς στραβά αρμενίζετε…
• Σε τέτοιες μεταβατικές εποχές, δουλειά ενός κόμματος εξουσίας είναι να δείξει ευελιξία, να μετακινηθεί λίγο προς την κατεύθυνση που κινείται η κοινωνία, για να τη συγκρατήσει, ώστε να μην κινηθεί περισσότερο προς τα άκρα.
• Στη δεκαετία του ’70, όταν η κοινωνία κινούνταν προς τα Αριστερά, τότε ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν νοιάστηκε για τον «μεσαίο χώρο». Μετακινήθηκε κι ο ίδιος αριστερότερα, απορρόφησε το ρεύμα της κοινωνίας, περιθωριοποίησε την κομμουνιστική Αριστερά κι ύστερα κυβέρνησε ως κεντροαριστερός.
• Πριν από τρία χρόνια, όταν η γαλλική κοινωνία άρχισε (εξαιτίας της λαθρομετανάστευσης) να κινείται προς τα Δεξιά, ο Σαρκοζί έκανε το ίδιο: Μετακινήθηκε δεξιότερα, συνέτριψε την «έκρηξη των προαστίων» και σάρωσε στις εκλογές. Αφού συνέθλιψε και τον ακροδεξιό Λεπέν. Κι ύστερα έκανε άνοιγμα στα Αριστερά του και κυβέρνησε ως μετριοπαθής κεντροδεξιός…
• Αν δεν θέλετε να κάνετε ό,τι ο Ανδρέας Παπανδρέου στη δεκαετία του ’70, κάντε τουλάχιστον ό,τι και ο Νικολά Σαρκοζί, πρόσφατα.
• Με αυτά που κάνετε ως τώρα σπρώχνετε την κοινωνία στα άκρα και τους οπαδούς σας σπίτι τους…
• Ο Γιώργος Παπανδρέου υπέστη κι αυτός προχθές συντριβή – κι ας μην εννοεί να το καταλάβει! Έχασε 200 χιλιάδες ψήφους από τα χαμηλά των ευρωεκλογών του 2004 και… πανηγυρίζει!
• Δεν αντιλαμβάνεται ότι όσοι εγκατέλειψαν τη ΝΔ μπορούν (υπό προϋποθέσεις) να επιστρέψουν. Αλλά όσοι εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου είναι πολύ δυσκολότερο να επιστρέψουν. Γιατί όσοι δεν ψήφισαν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπό τέτοιες συνθήκες κυβερνητικής φθοράς, δεν θα το ξαναψηφίσουν ποτέ!
• Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι αυτούς που έχασε η ΝΔ μπορεί να τους ξανακερδίσει χωρίς να ξοδέψει χρήματα! Με κινήσεις ανέξοδες, ώριμες με βαρύ συμβολισμό και πολιτική σημασία: Καθαρίζοντας το άσυλο. Σπώντας τα καρτέλ. Περιορίζοντας τη λαθρομετανάστευση όπως έκαναν άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μιλώντας λίγο παραπάνω για πατρίδα, και λίγο λιγότερο την ξύλινη γλώσσα της «πολιτικής ορθότητας». Την οποία παντού την πληρώνουν οι κεντροαριστεροί κι εδώ εσείς την έχετε υιοθετήσει, που δεν τη γνωρίζετε καλά (και γι’ αυτό την πληρώνετε διπλά…)
• Κανείς δεν ζήτησε από τον πρωθυπουργό να αλλάξει πολιτική στα οικονομικά. Το αντίθετο: Ο κόσμος θέλει περισσότερες, τολμηρότερες και ταχύτερες μεταρρυθμίσεις.
• Συμβολικές κινήσεις χρειάζονται για να κερδίσετε την ψυχή των ψηφοφόρων της παράταξης, αλλά και την ψυχή ολόκληρης της κοινωνίας.
• Σε δύσκολες, μεταβατικές εποχές, η ανασφάλεια του κόσμου καθορίζει τη συμπεριφορά του περισσότερο απ’ ό,τι οι προσωρινές δυσκολίες στην τσέπη του.
• Γι’ αυτό και στην υπόλοιπη Ευρώπη, κυβερνήσεις που κρατάνε όρθιες αξίες και ιδανικά δεν τις «τιμωρούν» οι πολίτες, παρά το γεγονός ότι δοκιμάζεται η τσέπη τους εκεί περισσότερο απ’ ό,τι στην Ελλάδα.
Πολλά μπορεί να συγχωρέσει η κοινωνία στους ηγέτες της σε περίοδο κρίσης. Αλλά όχι να τη φτύνουν.
Αυτό κάνατε και σας το ανταπέδωσαν.
Για το καλό σας – και για το καλό του τόπου – ΜΗΝ το ξανακάνετε!
Ν.Ζ.