Μηνύματα χωρίς αποδέκτες
Εν αρχή ην η αποχή. Και εδώ και στην Ευρώπη, το 50% γύρισε τις πλάτες του στην εκλογική διαδικασία. Για κάποιους το κινούν αίτιον είναι ο καταναλωτικός ωφελιμισμός και ο μετανεωτερικός ατομικισμός που καλλιέργησε τα τελευταία είκοσι χρόνια η παγκοσμιοποίηση. Η ιδιώτευση είναι ένα από τα οδυνηρά επιτεύγματά της. Για άλλους αποσχόντες είναι μια συνειδητή επιλογή αποδοκιμασίας του όλου συστήματος. Και για μιαν όχι ευκαταφρόνητη ομάδα πολιτών, αυστηρή προειδοποίηση για τις ανημπόριες του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, την καθήλωσή του δηλαδή στις αγγλοαμερικανικές επιλογές της οικονομικής αγοράς αντί να προχωρήσει στην πολιτική του ολοκλήρωση.
Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει από καιρό υποστεί λοβοτομή. Δεν ανανεώνεται και έχει καταντήσει γράμμα κενό περιεχομένου. Θυμηθείτε τη λεγόμενη «Συνταγματική Συνθήκη», όπου το 70% των Γάλλων, σε μιαν εξαίρεση άμεσης δημοκρατίας, το δημοψήφισμα, την καταψήφισαν, αν και όλα τα παπαγαλάκια της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, οι πολιτικές ηγεσίες και τα όργανά τους τούς εκβίαζαν να την υπερψηφίσουν.
Τι κατάληξη είχε εκείνο το «όχι»; Παρακάμφθηκε το δημοψήφισμα. Ακυρώθηκε το αποτέλεσμά του. Ήρθε η υπόθεση εκ νέου στο Γαλλικό Κοινοβούλιο κι εκείνο «αγαλλομένω ποδί» υπερψήφισε τη Συνθήκη. Ιδού άρα η αναξιοπιστία του συστήματος, η χρεοκοπία της πολιτικής. Όμως ο κόσμος θυμάται -όταν θυμάται- και τότε εκδικείται.
Πλην Ελλάδος, για επιχώριους λόγους, πανταχού συνετρίβησαν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Φυσικό. Οι πολίτες δεν βλέπουν πια καμιάν ουσιώδη διαφορά τους από την Κεντροδεξιά και θεωρούν, στην ούτως ή άλλως «διαχειριστική πολιτική», περισσότερο αξιόπιστα τα κεντροδεξιά κόμματα. Ο ημέτερος Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Γάλλος Ζακ Ζιλιάρ είχαν από χρόνια διαπιστώσει ότι το ρήγμα Δεξιάς – Αριστεράς είχε επιχωματωθεί. Απλοελληνιστί μπαζώθηκε. Το μπάζωσαν. Μπράουν, Θαπατέρο, Σόκρατες, κορυφαίοι σοσιαλιστές και πρωθυπουργοί ψηφίζουν ξανά τον δεξιό Μπαρόζο.
Στο μεταξύ, το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητος, απαύγασμα των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων των ευρωκυβερνήσεων, παραμένει ακλόνητο και απαρασάλευτο. Πιθανόν η ζωή να αποδειχθεί ισχυρότερη και η Κεντροδεξιά, αμυνόμενη απέναντι στην αριστερή ρητορεία (αλλά όχι και αλήθεια) της Κεντροαριστεράς, να διαχειρισθεί την κρίση με εργαλείο το Κράτος Πρόνοιας και τις κατεπείγουσες αυτήν την ώρα κρατικές επενδύσεις. Έτσι, διαψεύδοντας την εύκολη εκτίμηση ότι οι κυβερνήσεις πληρώνουν το κόστος της κρίσης, ο Σαρκοζί, η Μέρκελ και ο εκκεντρικός και απρόβλεπτος Μπερλουσκόνι «εισέπραξαν» από την κρίση. Είναι γεγονός ότι και μετά το κραχ του 1929 το εκλογικό σώμα εμπιστεύθηκε την έξοδό του στη Δεξιά και όχι στην Αριστερά.
Και τότε, όπως και τώρα, υπήρξε άνοδος της Ακροδεξιάς.
Σε όλη την προεκλογική περίοδο, το διακομματικό καρτέλ των κομμάτων της Βουλής απέφυγε όπως ο διάβολος το λιβάνι τη συζήτηση για τα μείζονα εθνικά μας ζητήματα, τη ραγδαία αποδόμηση των εθνικών μας δυνατοτήτων και την κατ’ ακολουθίαν απομείωση των αντιστάσεων του Ελληνισμού. Το αυτό καρτέλ (με μια εξαίρεση που βέβαια καρπώθηκε το ρητορικό ενδιαφέρον της) δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με τα υπερεπείγοντα θέματα της εσωτερικής ασφάλειας, της εκρηκτικής εγκληματικότητας και της, επικινδύνων πια διαστάσεων, λαθρομετανάστευσης. Άξιος ο μισθός τους (!) αν κρίνει κανείς από τα εκατομμύρια ευρώ που ενθυλακώνει το καρτέλ ως κόμματα, ως ιδρύματα των κομμάτων όσο και ως έκτακτο εκλογικό κονδύλι.
Δεν πρέπει να αποφύγω και μια αναφορά εις ημάς αυτούς, στο Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο.
Δώσαμε έναν τίμιο, σκληρό και ωραίο αγώνα, με κραυγαλέα άνισους όρους.
Σε μιαν εκλογική αναμέτρηση που παίχτηκε κυρίως από την τηλεόραση, το διακομματικό καρτέλ της Βουλής μάς απέκλεισε ολοκληρωτικά από τα κεντρικά ΜΜΕ, δημόσια και ιδιωτικά.
Οικειοποιήθηκαν οι ίδιοι το σύνολο του τηλεοπτικού χρόνου και σε μας έδωσαν ψίχουλα δευτερολέπτων, μόνο την τελευταία εβδομάδα και σε νεκρές ώρες (π.χ. Antenna 7 π.μ., Alpha 7 π.μ., Mega 1.45 π.μ.)
Οφείλουμε ακόμη να καταγγείλουμε την ατολμία των δικαιοδοτικών θεσμών και την κενότητα των αποφάσεών τους: Το ΕΣΡ εξέδωσε απόφαση για «αναλογική μεταχείριση» του Μακεδονικού Μετώπου στα δελτία ειδήσεων, η οποία δεν τηρήθηκε από κανέναν και είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται κανείς να τιμωρηθεί.
Εμείς συνεχίζουμε τον αγώνα μας, αταλάντευτοι και με το ίδιο πείσμα για την υπηρέτηση των στόχων που έχουμε θέσει. Για μια Ελλάδα της αξιοπρέπειας και της εθνικής αποφασιστικότητας.