Μετωπική σύγκρουση Αλαβάνου – Τσίπρα

Το ατυχέστατο εκλογικό αποτέλεσμα, το οποίο στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν «μεγάλη ήττα», ήταν στην ουσία η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Ούτως ή άλλως, η κρίση υπέβοσκε από καιρό. Κορυφώθηκε δε τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε στην ουσία η πολιτική κάλυψη όσων έκαψαν την Αθήνα, βανδάλισαν και οδήγησαν τη χώρα σε μεγάλη κρίση. Με τη στάση του τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ευάλωτος σε κριτική ακόμα και άδικη ή ακραία. Όμως δεν μπόρεσε επικοινωνιακά να απαντήσει ούτε πολιτικά να αντιπαρατεθεί.

Τα στελέχη του παρ’ όλα αυτά επέμεναν σε μια αυτάρκη έως και αυτιστική προσέγγιση. Προσποιούνταν δημόσια ότι δεν αντίκριζαν το πρόβλημα. Και ενώ στο εσωτερικό οι διαφωνίες περίσσευαν, προς τα έξω έβγαζαν μια εικόνα ευφορίας, ακόμα και δικαίωσης!

Εν όψει κιόλας ευρωεκλογών θάψανε τα σκουπίδια κάτω απ’ το χαλί.

Και συνέχισαν στο ίδιο βιολί. Εσωκομματικές ίντριγκες και προς τα έξω αυτάρκεια.

Εσωτερικά αλληλοϋπονόμευση και προς τα έξω αλαζονεία. Μιλούσαν ακόμα και για τη δυνατότητα να είναι… τρίτο κόμμα ή να εκλέξουν τρεις ευρωβουλευτές!

Αυτοκριτική καμιά.

Τα μαχαιρώματα έδιναν κι έπαιρναν, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες να δείξουν ενότητα.

Η ιστορία με το ντιμπέιτ ήταν καθοριστική.

Η σχέση Αλαβάνου-Τσίπρα δεν διαταράχθηκε απλά. Διερράγη. Από σχέση αλληλοεκτίμησης μεταλλάχτηκε σε σχέση οργής.

Έτσι ήταν περίπου αναμενόμενο να φύγουν απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα της κάλπης εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που ήταν τα προνομιακά, όπως η νεολαία, μέρος των εργαζόμενων και των αγροτών. Προτίμησαν ή την αποχή ή την ψήφο σε άλλα κόμματα…

Στα άκρα

Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν έκπληξη μόνον για όσους επέμεναν να εθελοτυφλούν, να μη βλέπουν πέρα απ’ τη μύτη τους.

Αλλά σε κάθε περίπτωση άνοιξε τον ασκό του Αιόλου.

Οι «καταπιεσμένες» αλληλοσπαρασσόμενες δυνάμεις, που στον ΣΥΡΙΖΑ τις αποκαλούν… «Συνιστώσες», απελευθερώθηκαν. Οι κόντρες βγήκαν στην επιφάνεια. Τα μίση και οι αλληλοσπαραγμοί δημοσιοποιήθηκαν. Η απειλή της διάσπασης είναι προ των πυλών. Και μάλιστα ας σημειωθεί τούτο:

– Κίνδυνος διάσπασης δεν υπάρχει μόνο μεταξύ «ανανεωτών» και «Αριστερού Ρεύματος» ή μεταξύ «ανανεωτών» και κάποιας ή κάποιων εκ των Συνιστωσών. Είναι τόσο κρίσιμα τα πράγματα, τόσο εύθραυστες οι ισορροπίες, ώστε δεν αποκλείεται ακόμα και διάσπαση εντός μίας των Συνιστωσών ή των τάσεων. Για παράδειγμα, είναι ορατός ο κίνδυνος διάσπασης του «Αριστερού Ρεύματος», σε «Αλαβανικούς» και «Τσιπρικούς»!

Αυτό βέβαια καθορίζεται κι απ’ το γεγονός ότι η σχέση των, έως και σχετικά πρόσφατα, «πολιτικού πατέρα» και «πολιτικού παιδιού» έχει φτάσει στα άκρα.

Βρίσκεται -κυριολεκτικά- στην κόψη του ξυραφιού.

Και όλα «παίζουν» αναφορικά με το πώς θα καταλήξει αυτή η χωρίς όρια αντιπαράθεση. Για να μην πούμε για τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ τάσεων, συνιστωσών, ρευμάτων και πάει λέγοντας…

Έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν, πως η συνάντηση που είχαν κατ’ ιδίαν οι Αλ. Αλαβάνος και Αλ. Τσίπρας πριν από τις συνεδριάσεις των οργάνων του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ήταν δραματική και στη διάρκειά τους επήλθε μετωπική σύγκρουση. Απομένει το πώς και πότε αυτό θα εκφραστεί και δημόσια.

Ας σημειωθούν μάλιστα και τα εξής:

– Κατεβλήθησαν μεγάλες προσπάθειες προκειμένου να πειστεί ο Αλαβάνος να επιστρέψει απ’ την Κρήτη, όπου αποσύρθηκε μετά την Κυριακή των εκλογών. Τελικά επέστρεψε μετά από μεγάλες πιέσεις!

– Τόσο στην Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ όσο και στην Π.Γ. του ΣΥΝ σιώπησε και δεν πήρε θέση επί των εισηγήσεων Τσίπρα, ενώ απ’ το περιβάλλον του διοχέτευαν ότι «ήταν καλύτερα, γιατί αν μιλούσε θα τινάζονταν τα πάντα στον αέρα»! Μάλιστα συνεργάτης του τόνιζε ότι «ήρθε, συγκρούστηκε, έφυγε». Ενώ την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, δεν ήταν βέβαιο αν ο Αλ. Αλαβάνος θα έπαιρνε μέρος στη (χτεσινή) συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ, για την εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος…

– Σχετικά με το ντιμπέιτ, αυτό που προκύπτει από τοποθετήσεις στελεχών του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ο μεν Τσίπρας ήθελε να εκπροσωπήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο δε Αλαβάνος δεν ήθελε να πάει, αλλά αναγκάστηκε μετά από βέτο στελεχών και Συνιστωσών, που πίστευαν ότι αυτό θα ήταν μια σανίδα σωτηρίας μπροστά στη θύελλα που έβλεπαν να έρχεται…

Και τα δύσκολα είναι ακόμα μπροστά, για ένα κόμμα που πριν λίγους μήνες ήταν η δημοσκοπική έκπληξη, αν όχι η «έκρηξη» του ελληνικού πολιτικού στερεώματος…