Βουρβόνοι μικροπολιτικής και εκλογικό αποτέλεσμα
Η παρούσα στήλη δεν ασχολείται συνήθως με την εσωτερική πολιτική, όπου η χωματερή της τηλεοπτικής αλλά και κατευθυνόμενης έντυπης «ενημέρωσης» έχει εξαντλήσει ad nauseam κάθε αντοχή του κοινού. Επέλεξε ως αποστολή της τη συμβολή στην πλήρωση του κενού –της μεγάλης σιωπής– για τις εθνικές μας απώλειες στο διεθνές πεδίο. Ας της επιτραπεί ωστόσο μια παρέκβαση, με κάποιες παρατηρήσεις περαστικού τουρίστα στο μετεκλογικό τοπίο.
Κορυφαίος βέβαια του χορού των Βουρβόνων, ο πρωθυπουργός της χώρας, με τον νυκτερινό απολογισμό του Ζαππείου και την ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο: Διαπίστωσε «υποχώρηση της ΝΔ και διατάραξη της σχέσης της με την Κοινωνία…», «δυσλειτουργίες της κρατικής μηχανής…», «συμπεριφορές κρατικών στελεχών…», «σοβαρές καταγγελίες για επίορκους λειτουργούς σε εισπρακτικούς μηχανισμούς…». Για να συμπεράνει: «Το μήνυμα ήταν πολύ σοβαρό και καθαρό: Οι πολίτες ζητούν λύσεις…».
Αυτό ήταν το μήνυμα της απο-στροφής προς την αποχή, τον ΛΑΟΣ, τον Τρεμόπουλο και τους κυνηγούς! Και το ρεφρέν του συρμού, για «ανάληψη της πολιτικής ευθύνης»: «Εμείς φταίξαμε, εμείς πρέπει να διορθωθούμε. Ό,τι πικραίνει τους πολίτες πρέπει να αλλάξει…» Αλλά… «Η κυβέρνηση ήταν απόλυτα ειλικρινής με τους πολίτες…».
«Από σήμερα αλλάζουμε σελίδα», ανήγγειλε ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του και μεταξύ άλλων έδωσε την εντολή στον κ. Παυλόπουλο να επιληφθεί των προβλημάτων της εγκληματικότητας και της λαθρομετανάστευσης – που αναδύθηκαν στην κυβερνητική «ατζέντα» χάρη στην ψήφο στον κ. Καρατζαφέρη.
Αλλά ως πρώτη απτή αλλαγή, μετά τη λήψη του «μηνύματος», είχαμε την αναγγελία νέας μείωσης της στρατιωτικής θητείας σε εννεάμηνης διάρκειας και το πρόγραμμα για μετάλλαξη του Ναυτικού και της Αεροπορίας (σε πρώτο στάδιο) σε σώματα μισθοφόρων. Πληροφορημένοι πολιτικοί ηχολήπτες αναφέρουν ότι αυτή θα είναι η τελευταία συμβολή του κ. Μεϊμαράκη στην εθνική μας άμυνα, δοθέντος ότι ο πρωθυπουργός τον προορίζει για άλλους επιτελικούς ρόλους. Στους τίτλους που συναποκομίζει είναι βέβαια η αποδοχή της εγκατάστασης τούρκου επιτελικού στη Λάρισα, επιπλέον όσων απαριθμεί, διεξοδικά και σπαραξικάρδια, το εμπεριστατωμένο άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Φράγκου στο τελευταίο «Παρόν» και η μόνιμη άλλωστε στήλη κάθε Κυριακής για την αποσάθρωση της εθνικής μας άμυνας.
Υπάρχουν βέβαια και οι καρποί της προ μηνός και πλέον συνάντησης με τον ομόλογό του υπουργό Αμύνης των κ. Μπους και Ομπάμα κ. Γκέιτς, περί της οποίας δεν υπήρξε οποιαδήποτε πληροφόρηση. Αλλά ήδη διεξάγεται στην κεντρική Ελλάδα συνεκπαίδευση δικών μας με αμερικανούς πεζοναύτες και επίκειται, στη Λάρισα και στη Νεάπολη, στρατιωτική άσκηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (άνευ στρατευμάτων), υπό την επιχειρησιακή δικαιοδοσία και εξουσία του αξιότιμου Χαβιέ, Σολάνα (γενικού γραμματέα των νατοϊκών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας – με την ευκαιρία της δεκάτης επετείου τους;).
Είναι χρήσιμο να πληροφορηθούν οι ψηφίσαντες και αποσχόντες ψηφοφόροι της χώρας ότι ο ευρωπαϊκός στρατός –όποτε σαρκωθεί– δεν θα έχει καμιά ανάμειξη σε περίπτωση πολέμου Ελλάδας και Τουρκίας και δεν θα μπορεί να δράσει στο Αιγαίο και στην Κύπρο. Αυτό καθορίσθηκε με τη συμφωνία, ή «Κείμενο της Κωνσταντινουπόλεως», που υπογράφηκε στις 26 Νοεμβρίου 2001, ύστερα από διαπραγματεύσεις που κράτησαν έναν χρόνο, μεταξύ Τούρκων και Βρετανών(!) για την ΕΕ, υπό αμερικανική εποπτεία. Χωρίς παρέμβαση, ένσταση ή άλλη αντίδραση της κυβέρνησης Σημίτη, κατά τη διάρκειά τους ή μετά την υπογραφή της συμφωνίας. Ενώπιον της τουρκικής απειλής με πόλεμο, το ΝΑΤΟ είναι σύμμαχος των Τούρκων και ο ευρωπαϊκός στρατός του Σολάνα και του Μπαρόζο παγερά ουδέτερος.
Οι ασκήσεις της ανακοίνωσης του κ. Μεϊμαράκη αφορούν επιχειρήσεις σε περιοχές εκτός ελληνικών συμφερόντων.
Η πιο επείγουσα εθνική υπόθεση, είπε ο πρωθυπουργός στους υπουργούς του, είναι η οικονομική κρίση…
Είναι γεγονός ότι το κιβώτιο των εθνικών θεμάτων είχε κάπου λησμονηθεί στην προεκλογική συγκέντρωση της οικοσκευής του ΛΑΟΣ, εν όψει της μετακόμισης από την πολυκατοικία με τα τρωκτικά και τις διαρροές αποχέτευσης. Η μετεγκατάσταση σε υψηλότερο όροφο περίοπτης και θελκτικής στέγης υπαγορεύει προφανώς ρητορικές προσαρμογές προς την «ορθή σκέψη» – των σχολιαστών της «Καθημερινής» και άλλων στηλιτευτών της «αδιαλλαξίας» σε εθνικά θέματα. Και ολίγος ετεροχρονισμένος αντικομμουνισμός κρίνεται επίσης «ιν» στη νέα διεύθυνση.
Στην αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος από τον Συν-ριζα, κάπου χάσαμε τον κ. Αλαβάνο (τουλάχιστον ο γράφων, νυκτοβάτης των εκλογικών καναλιών), εκπρόσωπό του στο «ντιμπέιτ» των μονολόγων και μάνατζερ του κ. Τσίπρα. Ο δεύτερος δέχθηκε πως το αποτέλεσμα υπολείφθηκε των προσδοκιών του κόμματός του, αλλά κάπως σαν να άφησε την ευθύνη στους ψηφοφόρους, που δεν στάθηκαν ικανοί να εκτιμήσουν τη γενναιότητα των ρήξεων στις οποίες αποδύθηκε.
Τέλος, για την «καθαρή νίκη» του ΠΑΣΟΚ (σε ποσοστό ψηφισάντων, αλλά όχι και σε αριθμό παλαιότερων ψηφοφόρων του) εύγλωττο σχόλιο αποτελεί η ίδια η ομιλία του αρχηγού του.
Μία ώρα νωρίτερα οι κάμερες παρουσίαζαν την έξοδό του από το Καστρί, την ώρα του «θριάμβου των δημοσκόπων», με τη διαφορά του 6 και 7%: Το ξαναμμένο από χαρά πρόσωπο, ανάμεσα στο πλήθος των συγκεντρωμένων οπαδών που τον κατευόδωναν στην πορεία προς τη Ρώμη, έπειτα η αναμονή της κυήσεως στα γραφεία του κόμματος και, τέλος, η εμφάνιση στο πόντιουμ και η ομιλία: Όχι το μακρόσυρτο, ατέλειωτο, ανιαρό περιεχόμενο του κειμένου. Αλλά η εκφορά και η εικόνα του ομιλητή, που είχε σημειώσει την πρώτη του νίκη. Η εικόνα ενός ανθρώπου συγκεντρωμένου, με όλες τις πνευματικές του δυνάμεις, με κάθε στοιχείο της προσωπικότητάς του, στο δύσκολο μάθημα της ανάγνωσης. Στην εναγώνια φροντίδα –όχι επιτυχή πάντοτε– να αποφύγει το λάθος. Μια ματιά στο χαρτί, κάθε τρεις λέξεις, και μια ματιά στις κάμερες… Του ηγέτη που διάβαζε την αξίωση για άμεσες εκλογές για να λυτρώσει τη χώρα. Που διάβαζε, με τον ίδιο ρυθμό, τις ευχαριστίες του στον κόσμο που τον ψήφισε. Που διάβαζε ακόμα και τα ίδια του τα συναισθήματα για τη νίκη.
Το θέαμα εκμηδένισε την ακρόαση. Ο γράφων το παρόν είδε κατά νουν να προβάλλει πιο πίσω η σκιά του παππού του, στις διαστάσεις περίλυπου γίγαντα. Θυμήθηκε τον χειμαρρώδη λόγο, τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις του διονυσιακού ρητορικού οίστρου, τα προσωπικά του αποφθέγματα, αποστάγματα βαθιάς ελληνικής παιδείας και καλλιέπειας, τη μοναδική στροφή της φράσης, τα βέλη της θανατερής ειρωνείας, την ικανότητα να γοητεύει, να μαγνητίζει, να φλογίζει τη φαντασία, να υψώνει όσους τον άκουγαν. Από στήθους, από καρδιάς, από φωτισμένο μυαλό. Ο τελευταίος μιας άλλης γενιάς ηγετών, από μιαν άλλη Ελλάδα.