Μπροστά στην κάλπη
Σήμερα, θα πάμε να ψηφίσουμε:
– Διότι, δεν υπάρχει κανείς απολύτως λόγος να απεμπολήσουμε ένα από τα ελάχιστα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ που μας έχουν απομείνει σε τούτη την κολοβή (δυστυχώς) Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Που μας πληγώνει καθημερινά με τη συμπεριφορά της, τον παχυδερμισμό και την αδιαφορία της. Που μας φέρεται, πολλές φορές, με τρόπο ανάρμοστο, συμπεριφορά που απευθύνεται προς ΥΠΗΚΟΟΥΣ και όχι προς ΠΟΛΙΤΕΣ. Επειδή όμως τίποτε δεν είναι μονομερές, δεν ξεχνώ, -άμε ότι μεταξύ μας υπάρχουν και κυκλοφορούν συμπολίτες μας που δεν τιμούν επάξια τον τίτλο του πολίτη… θεωρώντας ότι έχουν μόνον Δικαιώματα και καθόλου Υποχρεώσεις. Μολύνοντας το Περιβάλλον, χτίζοντας αυθαίρετα, κυκλοφορούντες με «αγροτικά» 4Χ4 στο Κολωνάκι… Ζώντας δηλαδή και αυτοί ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ.
– Διότι, μπορεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για εκπροσώπους του οποίου ψηφίζουμε, να έχει στα περισσότερα θέματα συμβουλευτικό χαρακτήρα, εντούτοις παραμένει ένας χώρος έκφρασης των επιμέρους εθνικών κρατών, ένας χώρος σύνθεσης των όποιων προοπτικών για τη Γηραιά Ευρώπη είναι δυνατόν να προκύπτει σε κάθε πολιτική συγκυρία. Και διότι πρέπει σε αυτήν τη συγκυρία να υψωθούν φωνές και εδώ και σε ολόκληρη την Ευρώπη κατά του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, κατά του Συμφώνου Σταθερότητας, κατά των επιλογών Μπαρόζο-Στρος-Καν και άλλων υπαλλήλων του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού εντέλει.
– Διότι πέραν της ΕΙΚΟΝΙΚΗΣ πραγματικότητας που μας προσφέρουν αφειδώς τα βοθρο-κάναλα των εκδοτών και των εργολάβων, των διαπλεκομένων, πέραν από τις καλλίγραμμες «γλάστρες» που συνωστίζονται για τα δευτερόλεπτα διασημότητας (κατά τη ρήση του Άντι Γουόρχολ) που τους αναλογούν, πέρα από την εμπορία του καθημερινού πόνου και την αδίστακτη εκμετάλλευση και προβολή στις τηλε-οθόνες της όποιας ανθρώπινης αδυναμίας, ΥΠΑΡΧΕΙ και η πραγματικότητα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ Ελλάδας, της εργασίας και της ανεργίας, της προσπάθειας και της διεκδίκησης, της αγωνίας και της δημιουργίας. Μιας Ελλάδας αντιφατικής, ανήμπορης να ακολουθήσει στρατηγικές και στόχους, αλλά και μιας Ελλάδας όπου πολλοί από τους πολίτες της παλεύουν ,αγωνιούν, ονειρεύονται. Για αυτήν την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ελλάδα, αξίζει τον κόπο να συνεχίσουμε να είμαστε παρόντες, δρώντες. Άλλωστε, πάντα υποστηρίζαμε τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, πάντα υπερασπιζόμαστε την έννοια του ΚΥΡΙΑΡΧΟΥ ΛΑΟΥ (σε αντίθεση με τις ατομοκεντρικές θεωρίες που μεταβάλλουν τον άνθρωπο σε καταναλωτή, έρμαιο άλλων επιδιώξεων, πλαστικοποιημένο) .
– Διότι, μπορεί δυστυχώς να μην υπάρχει πολιτικός φορέας που να μας εκφράζει, εντούτοις πρέπει να φτάσουμε στις κάλπες και να εκφραστεί ο καθένας / καθεμία όπως μπορεί, υπερψηφίζοντας ή καταψηφίζοντας ή ό,τι άλλο, έχοντας υπόψη: Ότι πέραν των άλλων, ΕΦΟΣΟΝ προσπαθούν απεγνωσμένα οι «επίσημοι εκπρόσωποι» όλων των κομμάτων να μεταθέσουν τη συζήτηση στην εσωτερική πολιτική κατάσταση, στην κατάταξή τους στη σειρά (μεγάλη η «μάχη» για την τρίτη θέση), να μεταχειριστούν τις ευρωεκλογές ως πρόσχημα για τις μετέπειτα εξελίξεις, να μας ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΟΥΝ για άλλη μια φορά εντέλει, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ κι εμείς να ψηφίσουμε, έχοντας κατά νου όλα όσα συνέβησαν τα τελευταία 15 τουλάχιστον χρόνια (από τον αλήστου μνήμης αποεθνικοποιητικό Σημιτικό «εκσυγχρονισμό» και εντεύθεν) και έχουν σχέση με το ελληνικό κράτος και τις σχέσεις του με την ΕΕ:
– 1. Ποιοι θέλουν την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ (που θα ακυρώσει όλα τα οφέλη που είχαμε ως τώρα από την ΕΕ, ειδικά αυτά που αφορούν την ασφάλεια της χώρας) – συμπλέοντας με τον αγγλοσαξονικό παράγοντα και όχι με τη Γαλλο-Γερμανία όπως είναι το συμφέρον μας;
– 2. Ποιοι ανέχονται την αθρόα λαθρομετανάστευση που αλλοιώνει (ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ) τα χαρακτηριστικά του πληθυσμού και τον χαρακτήρα της χώρας; Ποιοι αφήνουν το Αιγαίο να αλλοιωθεί δημογραφικά (θυμηθείτε τη ρήση του πρώτου σύγχρονου νεο-οθωμανού Τουργκούτ Οζάλ); Ποιοι μεταβάλλουν την Αθήνα σε ανοχύρωτη πόλη;
– 3. Ποιος / ποια ήταν υπέρ του Σχεδίου Ανάν που διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία και καθιστούσε το ελεύθερο νότιο τμήμα της Μεγαλονήσου όμηρο της Άγκυρας ενάντια σε κάθε «ευρωπαϊκή λύση» και Κοινοτικό Κεκτημένο;
– 4. Ποιοι έχουν βάλει βαθιά τα χέρια στα σκατά, στη συναλλαγή, στη διαπλοκή, στην αποδοχή «δώρων», στην κλοπή δημόσιου χρήματος (και θέλουν να μας κάνουν σαν ΤΗ ΜΟΥΡΗ ΤΟΥΣ);