Διεκδικούν τεράστια περιουσία στο όνομα κάποιων ορφανών που δεν θα την πάρουν ποτέ!
Η περίεργη αυτή υπόθεση ξεκίνησε το 1984, όταν η Ιωάννα Κρίκκη βρέθηκε νεκρή στο πεζοδρόμιο της εξαώροφης πολυκατοικίας όπου διέμενε στου Γκύζη και ήταν ιδιοκτησία της. Όλοι τότε είπαν ότι πρόκειται για ατύχημα ή αυτοκτονία, αφού η χήρα του Οδυσσέα Κρίκκη, ο οποίος είχε πεθάνει έναν χρόνο πριν, διαπιστώθηκε ότι είχε πέσει από τον τέταρτο όροφο όπου ήταν το διαμέρισμά τους.
Την περιουσία τη διεκδίκησαν οι συγγενείς της, οι οποίοι τον Μάιο του 1986 εξασφάλισαν και κληρονομητήριο από το Πρωτοδικείο Αθηνών. Έναν χρόνο μετά, στις 3 Απριλίου του 1987, δηλαδή περίπου δυόμισι χρόνια μετά τον θάνατο της Ιωάννας Κρίκκη, ο δικηγόρος της, που είναι νομικός της Μητρόπολης Λάρισας και της Εκκλησίας της Ελλάδος, εμφάνισε ιδιόγραφη διαθήκη της με την οποία η θανούσα ζητούσε όλη η περιουσία της να εκποιηθεί και με τα χρήματα να προικοδοτηθούν οι 40 τρόφιμες του Ορφανοτροφείου Θηλέων Λάρισας. Μάλιστα το ορφανοτροφείο εκλήθη στις 3/6/87 από τη Διεύθυνση Εκκαθάρισης Εθνικών Κληροδοτημάτων να καταβάλει φόρο κληρονομιάς!
Στις 27 Απριλίου του ’87 η Μητρόπολη Λάρισας εμφάνισε δακτυλογραφημένη επιστολή που η Ιωάννα Κρίκκη φερόταν ότι την είχε υπογράψει, με την οποία αποδέκτης της περιουσίας γινόταν το οικοτροφείο-ορφανοτροφείο που συντηρεί και μάλιστα το δικαστήριο αποδέχθηκε την επιστολή ως νόμιμη και έβαλε στο… παιχνίδι και τη Μητρόπολη!
Την περίοδο 1992-1994 σε απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών αναφέρεται ότι η δακτυλογραφημένη επιστολή της θανούσας πιθανόν να βρισκόταν στο γραφείο του αποβιώσαντος νομικού συμβούλου της Εκκλησίας της Ελλάδος Γ. Λιλαίου.
Τι δουλειά όμως είχε ο Λιλαίος να κατέχει έγγραφο κάποιου που δεν εκπροσωπούσε, ουδείς γνωρίζει. Όπως ουδείς γνωρίζει τι γνώσεις είχε για την υπόθεση ο Μητροπολίτης Λάρισας Ιγνάτιος Λάππας, ο οποίος πριν γίνει Μητροπολίτης ήταν α΄ γραμματέας και πρακτικογράφος της Ιεράς Συνόδου.
Η συζήτηση της αγωγής του Κέντρου Παιδικής Μέριμνας κατά της Μητρόπολης επρόκειτο να γίνει το 2000, αλλά αναβλήθηκε για να συγκεντρωθούν κι άλλα στοιχεία.
Στο διάστημα αυτό η Μητρόπολη Λάρισας εξήγγειλε την ίδρυση κτιρίου για λειτουργία ορφανοτροφείου, το οποίο θα ονομαζόταν «Κρίκκειο» και αρχίζει να αναζητά ορφανά κορίτσια για να το λειτουργήσει!
Τι θα γίνει τελικά; Ποιοι… παίζουν με την τύχη 40 ορφανών κοριτσιών; Είναι δυνατόν ένα ορφανοτροφείο και μια Μητρόπολη να κονταροχτυπιούνται στα δικαστήρια επί 20 χρόνια διεκδικώντας την περιουσία μιας φιλάνθρωπης κυρίας που έτυχε να είναι πλούσια;
Αυτό είναι το παράδειγμα που δίνουν; Αντί να τιμούν τη μνήμη των φιλάνθρωπων, να τους… σέρνουν επί δεκαετίες στα δικαστήρια προσπαθώντας να καρπωθούν τις περιουσίες που άφησαν;
Μήπως αυτή η συμπεριφορά δείχνει πως οι πραγματικοί δικαιούχοι, δηλαδή τα ορφανά, είναι απλώς το πρόσχημα για να διαχειρίζονται κάποιοι τεράστιες περιουσίες;
Δεν θέλουμε να θίξουμε κανέναν ούτε υπονοούμε τίποτα. Απλώς όλη αυτή η… ιστορία δείχνει πως εκείνοι που την… πληρώνουν τελικά είναι αυτοί που θα έπρεπε να είχαν ωφεληθεί από τη δωρεά. Γιατί αν τα κορίτσια του ορφανοτροφείου είχαν από το 1987 πάρει τα χρήματα για την προίκα τους, όπως όριζε η μία διαθήκη της Κρίκκη, θα είχαν φτιάξει τη ζωή τους. Τώρα οι περισσότερες μπορεί και να είχαν ήδη παντρευτεί χωρίς μία ή να έχασαν κάποια καλή «τύχη», όπως λένε στις τοπικές κοινωνίες, επειδή δεν είχαν… προίκα!
Τόσο η Μητρόπολη όσο και το ορφανοτροφείο, ως ίδρυμα, θα τη βρουν κάποτε την… άκρη τους, είτε δικαστικά είτε εξωδικαστικά. Οι χαμένες της υπόθεσης είναι οι ορφανές κοπέλες της περιόδου εκείνης που έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται τώρα ακόμα μεγαλύτερη την ορφάνια τους. Κρίμα…