Ο Γιωργάκης υιοθετεί μεθόδους Κουτσόγιωργα

Την άλλη Κυριακή θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές σε κλίμα γενικευμένης αδιαφορίας των ευρωπαίων πολιτών. Αδιαφορίας που πηγάζει ευθέως από τη ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ τους απέναντι στους άρχοντες των Βρυξελλών και την ασκούμενη εκ μέρους τους πολιτική υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και εναντίον των δυσπραγούντων λαϊκών στρωμάτων. Η «Ευρώπη των λαών» υπήρξε –και έχει αποδειχθεί προ πολλού– όνειρο απατηλό. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ αποτέλεσε τα ισόβια δεσμά για τους λαούς της Ευρώπης, ενώ η αντιμετώπιση της τεράστιας χρηματοπιστωτικής κρίσης ΜΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΣΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ, τους θέτει πλέον απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα…

Με αυτά τα δεδομένα –άκρατος νεοφιλελευθερισμός, ασύδοτη και μη ελεγχόμενη αγορά, δημοσιονομική πειθαρχία (που στην πράξη είναι ανέφικτη) και «αειφόρος λιτότητα»– όσοι πάνε στην κάλπη θα ψηφίσουν σχεδόν αποκλειστικά με γνώμονα το πρόβλημα της χώρας τους.

• Στην Ελλάδα η καθημερινά επιτεινόμενη ΤΕΧΝΗΤΗ ΟΞΥΝΣΗ ανάμεσα στα δύο ΠΑΝΟΜΟΙΟΤΥΠΑ κόμματα εξουσίας, με επιδίωξη τη συσπείρωση των ούτως ή άλλως δυσαρεστημένων οπαδών τους, κουράζει αφόρητα, αφού τα κατά κόρον επαναλαμβανόμενα επιχειρήματα από τους δύο αρχηγούς είναι πασίγνωστα, όπως πασίγνωστη είναι και η δουλοφρόνως τυφλή υπακοή τους στα κελεύσματα της ανάλγητης Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Ανάμεσα στους αρχηγούς της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ υπάρχει μια ΟΥΣΙΩΔΗΣ διαφορά. Ο Καραμανλής, παρά τις έμμεσες και άμεσες τρικλοποδιές του Μητσοτακαίικου εδώ και χρόνια, είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του κόμματός του. Επιπλέον, ουδόλως μονοπωλεί τον προεκλογικό αγώνα. Πλειάδα στελεχών της ΝΔ μετέχουν ενεργά σ’ αυτόν. Από την άλλη μεριά, ο υιός και εγγονός Παπανδρέου αμφισβητείται σφόδρα στο κόμμα του. Γι’ αυτό, καθότι ανασφαλέστατος, εμφανίζεται παντού ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ως μεταφερόμενο κάδρο. (Την Πέμπτη στη ραδιοφωνική εκπομπή των Προβή και Κοττάκη άκουσα ότι δήμαρχος σε περιοχή της Αττικής ζήτησε τον Βενιζέλο ως ομιλητή και ο Γιωργάκης έστειλε τον εξ απορρήτων του Παπακωνσταντίνου…)

Ξαφνικά, ο… άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε Γιωργάκης πρωτοτύπησε. Κατέφυγε σε διλήμματα. Και μάλιστα μανιχαϊστικά διλήμματα. Απ’ τη μια μεριά το απόλυτο καλό (που εκφράζει ο… ίδιος) κι από την άλλη το απόλυτο κακό. Το ΦΩΣ απέναντι στο ΣΚΟΤΟΣ, για να θυμηθούμε τον αλήστου μνήμης Μένιο Κουτσόγιωργα (ο οποίος είχε ενθυλακώσει δύο εκατομμύρια δολάρια ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ), που τον θυμήθηκε και ο Γιωργάκης, αν δεν του τον υπενθύμισαν κάποιοι φωστήρες της κομματικής του κλίκας.

Προηγήθηκε, βέβαια, το… ευρηματικό και ιστορικά παραχαρακτικό της επακριβούς ρήσης της Ρόζας Λούξεμπουργκ: Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα; Διλημματική επίσης προσέγγιση, όπου ο… αριστερός Γιωργάκης ιδιοποιείται τον σοσιαλισμό! Ταυτόχρονα κάνει αθέλητο δωράκι στη ΝΔ τη βαρβαρότητα, η οποία την καπηλεύεται σε επίπεδο εντυπώσεων, διατυμπανίζοντας σε πολλές αποχρώσεις ότι όσοι δεν είναι με το ΠΑΣΟΚ είναι… βάρβαροι! (Την εποχή της Λούξεμπουργκ η οραματική διαζευκτική επιλογή, η οποία κάθε μέρα που περνάει θα γίνεται όλο και πιο επίκαιρη, ήταν ανάμεσα σε έναν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο και έναν παμφάγο καπιταλισμό που οι μυλόπετρές του άλεθαν ανθρώπινες υπάρξεις…)

Και η αγοραία αντιπαράθεση καλά κρατεί. Ο Γιωργάκης απτόητος λανσάρει νέα διλήμματα που του πλασάρουν λίαν… οξύνοες opinion makers, με αποκορύφωμα το μέχρι στιγμής τελευταίο: «Ή αλλάζουμε», λέει, «ή βουλιάζουμε»!

Τουτέστιν, ή εγώ ή ο πνιγμός σας! Το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» έχει όμως και άλλη ανάγνωση υπέρ του Καραμανλή, αν το αντιστρέψουμε: Δεν αλλάζουμε, δηλαδή και δεν βουλιάζουμε! Το σημειώνω αυτό, εν είδει ευφυολογήματος, επειδή όσοι θα παγιδευθούν και θα ψηφίσουν είτε το ένα είτε το άλλο κόμμα, δεν θα αργήσουν να συνειδητοποιήσουν με οδυρμό ψυχής τη σοφία της παροιμίας «μπρος βαθύ και πίσω ρέμα».

Πρεσβεύεις, λοιπόν, θα αναρωτηθούν ευλόγως κάποιοι, την ακυβερνησία; Απάντηση: Πρώτον, δεν έχουμε εθνικές εκλογές, αλλά ευρωεκλογές. Δεύτερον, θεωρώ αυτές τις ευρωεκλογές μοναδική ευκαιρία για να τιμωρηθούν σκληρά και οι δύο συνιστώσες του ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΟΥ ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ μας για τα δεινά που επισώρευσαν στον τόπο. Όσο για τις εθνικές εκλογές, έγινα, με τις εμπειρίες από τα χρόνια που πέρασαν, θιασώτης των κυβερνήσεων συνασπισμού, ώστε το μικρότερο κόμμα να ελέγχει το μεγαλύτερο και να μην το αφήνει να προβαίνει σε αυθαιρεσίες βλαπτικές για τη χώρα μας και τον λαό μας.

Και αν το αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών είναι τέτοιο, θα αναρωτηθούν επίσης ευλόγως κάποιοι, που δεν θα επιτρέπει τον συνασπισμό ενός μεγάλου και ενός μικρού κόμματος; Σ’ αυτήν την περίπτωση θα προτιμούσα τη σύμπηξη μεγάλου συνασπισμού μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπως συμβαίνει στη Γερμανία και όπως είχε συμβεί και στο παρελθόν στο δυτικό της τμήμα. Κι αυτό για δύο λόγους: Πρώτον, διότι οι κλέφτες του ενός κόμματος θα προσέχουν τους κλέφτες του άλλου κόμματος, όχι με τέσσερα, αλλά με εκατόν δεκατέσσερα μάτια – και αντιστρόφως οι δε τους μεν με ίσως ακόμα περισσότερα μάτια. Και δεύτερον, διότι θα γιγαντωθεί η αριστερή αντιπολίτευση.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Είναι φτωχά τα λόγια για να εξάρει κανείς την πολυσχιδή προσωπικότητα και το σπάνιο ήθος του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, που έφυγε από κοντά μας, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ. Γιατί άφησε χνάρια ανεξίτηλα και δυσβάσταχτες παρακαταθήκες για τους ώμους πολλών από μας που τον γνωρίσαμε και τον αγαπήσαμε. Ο Μιχάλης είναι και παραμένει υπόδειγμα αρετής, πρότυπο επεξεργασμένης συναισθηματικά σοφίας, ανάχωμα στην ευτέλεια και τη χυδαιότητα και, πάνω απ’ όλα, έμπρακτος λάτρης της ανθρωπιάς. Συμπορευτήκαμε στο στάδιο «Ειρήνης και Φιλίας», όταν η επιλογή ήταν ανάμεσα στον Κύρκο και τον Μπανιά. Αργότερα που αποστασιοποιήθηκα απ’ τον Κύρκο, αρκέστηκε να μου πει, με το έμφυτο χιούμορ του κι εκείνο το ευρηματικά περιπαικτικό μα πάντα καλοκάγαθο ύφος του, «όποιος αναζητά το τέλειο, σκοντάφτει συχνά».
Το «αιωνία η μνήμη» δεν σου ταιριάζει, Μιχάλη. Γι’ αυτό και η ανάμνησή σου θα συνοδεύει πολλές απ’ τις σκέψεις μας και τα όποια σκιρτήματά μας.