Μας λείπει μια καλή Εθνική ομάδα!

Εν πάση περιπτώσει, αυτό πιστεύει -όπως θα δείτε στη συνέντευξη που είχαμε μαζί του- και του ευχόμαστε να δει το όραμά του να υλοποιείται, με την ψήφο αντίδρασης στην οποία ποντάρει η Δράση -το κόμμα, με το οποίο θα εκτεθεί στις κάλπες της άλλης Κυριακής.

Πάντως, έχει δίκιο ότι αυτή η Ελλάδα πρέπει να τελειώνει. Μόνο που γι’ αυτό φταίμε όλοι. Γιατί δεν ήρθε τίποτε ξαφνικά ουρανοκατέβατο… Έτσι δεν είναι, κύριε Μαρκουλάκη; Αλλά δείτε τους λόγους, για τους οποίους αποφάσισε να μετάσχει στα κοινά, προσφέροντας το λιθαράκι για να κτισθεί μια άλλη Ελλάδα, που όλοι θα θέλαμε…

// Κάποιοι θα περίμεναν τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη σ’ ένα κόμμα όπου λόγο θα έχουν τα νιάτα και όχι σ’ ένα κόμμα, του οποίου ο επικεφαλής είναι ένας πολιτικός που έχει χρόνια δράσης στην πλάτη του… Και αυτό σας το λέω γιατί ξέρουμε ότι οι πολιτικοί, όσο τα χρόνια περνούν, κουράζουν τους πολίτες… Τι σας έπεισε, λοιπόν, να μπείτε στη Δράση;

«Οι ιδέες δεν έχουν ηλικία. Ο Μάνος είναι ένας πολιτικός που κινήθηκε έξω από το παιχνίδι το “πολιτικάντικο” και όποτε βρέθηκε σε θέση διοίκησης, θέση εξουσίας, έκανε πολλά πράγματα. Από το να ιδρύσει, το 1980, το υπουργείο Περιβάλλοντος μέχρι να υποχρεώσει τους κατασκευαστές να φτιάξουν γκαράζ στις πολυκατοικίες, αλλά και να ξεκινήσει το Αττικό Μετρό μέχρι και το αεροδρόμιο. Είναι λάθος να γενικεύουμε και να βάζουμε όλους τους πολιτικούς στο ίδιο καλάθι».

// Οι αντίπαλοι του κ. Μάνου τον κατηγορούν ότι αλλάζει πολύ εύκολα κόμματα. Από τη Νέα Δημοκρατία με τον Μητσοτάκη, μετά στο ΠΑΣΟΚ, μετά στους Ταύρους και τώρα στη Δράση. Έχει μετακινηθεί τέσσερις φορές. Αυτό τι σημαίνει; Είναι ασυμβίβαστος ή δεν έχει σταθερή γραμμή;

«Ο κ. Μάνος έχει βρεθεί πολλές φορές εκτός παιχνιδιού, είτε με δική του θέληση είτε επειδή ο κομματικός μηχανισμός δεν του επέτρεψε να κρατήσει τις απόψεις του και τις θέσεις του. Πάνω-κάτω τα ίδια έχει περάσει και ο Β. Κοντογιαννόπουλος. Αυτοί οι δυο παραδοσιακοί πολιτικοί εντάχθηκαν στη Δράση… Η Δράση δεν αφορά μόνο αυτούς τους δύο αλλά 300 μέλη που υπόγραψαν τη διακήρυξη».

// Όλα αυτά που μας λέτε προφανώς πρεσβεύει και ο επικεφαλής της Δράσης. Γιατί δεν τα έκανε πράξη όταν ήταν υπουργός; Δεν μπόρεσε;

«Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι η έλλειψη κοινής λογικής, η γραφειοκρατία, η ανυπαρξία αποφασιστικών μέτρων απέναντι στην ανικανότητα, τη διαφθορά, το χρηματισμό. Νομίζω ότι μ’ αυτό σας απαντώ… Θα σας πω όμως κάτι… Με το να απομακρυνθούμε από την πολιτική στο τέλος τέλος βοηθάμε στη συντήρηση του ίδιου συστήματος. Και το σύστημα αυτό θέλει. Φεύγοντας, εξυπηρετούμε τους χειρότερους. Ο μόνος τρόπος για την αλλαγή είναι η συμμετοχή».

// Θεωρείτε ότι τόσο η Δράση όσο και οι Οικολόγοι Πράσινοι θα πάρουν ψήφους αντίδρασης;

«Οπωσδήποτε θα εισπράξουμε την αντίδραση του κόσμου απέναντι στο δικομματισμό. Είναι δε η πρώτη φορά που σημειώνεται τόση μεγάλη συνολική πτώση των δύο μεγάλων κομμάτων. Η ψήφος αντίδρασης όμως δεν φτάνει αν δεν μετουσιωθεί σε όραμα και σε ιδέες και σε κατάλληλους ανθρώπους. Νομίζω ότι η Δράση περισσότερο από τους Οικολόγους Πράσινους διαφέρει. Έχουμε δυο πολιτικούς με εμπειρία και προσωπικότητες από διαφορετικές αφετηρίες».

// Προσπαθήσατε ως Δράση τη συναίνεση με τα ήδη υπάρχοντα κόμματα ή τα νέα; Με τη Νέα Δημοκρατία δεν θα μπορούσατε να δημιουργήσετε, στο μέλλον ίσως, κοινό πόλο;

«Θα ήταν περίεργο να επιδιώκουμε τη συναίνεση αυτήν τη στιγμή, δεδομένου ότι έτσι που έχουν δράσει μέχρι σήμερα οι κομματικοί μηχανισμοί των δύο μεγάλων κομμάτων, έτσι όπως έχουν εισχωρήσει σ’ όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής, αποτελούν την αιτία των προβλημάτων και όχι τη λύση. Δεν θα μπορούσαμε να ενσωματωθούμε με τη Νέα Δημοκρατία. Δεν θα μπορούσαμε να απορροφηθούμε από αυτή, γιατί δεν είμαστε σύμφωνοι με τον τρόπο λειτουργίας της. Εμείς θέλουμε να τους αποδυναμώσουμε τόσο, ώστε όταν έρθει η στιγμή να κυβερνήσουν τη χώρα να μας υπολογίζουν και να μας έχουν ανάγκη. Όμως ναι… κάτω από ορισμένες συνθήκες είμαι υπέρ της συναίνεσης».

// Πιστεύετε ότι σ’ αυτήν τη χώρα για όλα φταίει ο δικομματισμός; Η διαφθορά θεωρείτε ότι έχει μόνο πολιτική αναφορά και όχι κοινωνική; Μήπως και οι Έλληνες έχουν γίνει λαός της αρπαχτής, της παραοικονομίας, της ευκολίας και της καλοπέρασης;

«Η διαφθορά δεν έχει κόμμα, χρώμα, τάξη. Είναι σ’ όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας. Οι Έλληνες θεωρούν ότι δεν έχουν υποχρεώσεις απέναντι στο ελληνικό κράτος. Το ελληνικό κράτος όμως είμαστε εμείς και ό,τι αποσπάσουμε από αυτό για το δικό μας μικροσυμφέρον, θα το πληρώσουν τα παιδιά μας αργότερα. Ωστόσο, το παράδειγμα για αλλαγή έρχεται από την κορυφή. Και η κορυφή δεν μας έχει δώσει παράδειγμα πολιτικής στάσης. Αντί σε μια κοινωνία ο πολίτης να ανεβαίνει για να μοιάσει στον ηγέτη του, κατεβαίνει ο πολιτικός για να μοιάσει στους χειρότερους από τους πολίτες… Είμαστε χαμένοι από χέρι».

// Στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου είπατε, αν δεν κάνω λάθος, ότι όλα θα ήταν καλύτερα αν οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονταν για τη χώρα τους ουσιαστικά… Θα συμφωνήσουμε μαζί σας, αλλά πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν κανένας πολιτικός δεν αναλαμβάνει την ευθύνη;

«Η Ελλάδα είναι μια χώρα που είναι δύσκολο να κυβερνηθεί έτσι κι αλλιώς. Η κάθε κοινωνική ομάδα κοιτά το δικό της μικροσυμφέρον, αδιαφορώντας για το τι είναι επωφελές για την κοινωνία συνολικά. Το κάνουν οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι βιομήχανοι, οι αγρότες, όλοι τελικά. Αυτή η Ελλάδα πρέπει να τελειώνει… Τα στελέχη των δυο κομμάτων δεν έχουν συναινέσει στη Βουλή εδώ και χρόνια για τα μεγάλα προβλήματα του ελληνικού κράτους, αλλά στο να κουκουλώσουν αδικήματα βουλευτών είναι πρώτοι… Για το Βατοπέδι είχαμε πέντε πορίσματα για τα πέντε κόμματα. Αυτή δεν είναι προσπάθεια συγκάλυψης; Τα έχουν κάνει σαν τα μούτρα τους!».

// Η σκανδαλολογία είναι πολιτική; Η αντιπαράθεση του καφενείου που συσπειρώνει τους φανατικούς με λανθασμένα μάλιστα συνθήματα περί βαρβάρων, εν όψει εκλογών, δεν μας αποδεικνύει την ανεπάρκεια μιας πολιτικής με επιχειρήματα;

«Τα πολιτικά κόμματα αναφέρονται πλέον σε οπαδούς και ψηφοφόρους. Σε ψηφοφόρους που ενοχλούν κάθε τέσσερα χρόνια. Το ίδιο υποβιβαστικό μου φαίνεται και ο πολίτης να θωρεί τον εαυτό του απλό ψηφοφόρο που ασκεί τα δικαιώματά του κάθε τέσσερα χρόνια και όχι να αντιμετωπίζει τον εαυτό τους ως πολίτη που συμμετέχει. Εμείς δίνουμε το δικαίωμα με την αποχή μας να λυμαίνονται τη χώρα όπως τη λυμαίνονται. Η συσπείρωση των ψηφοφόρων μου θυμίζει τη συσπείρωση οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας. Για να παιχτεί όμως καλό ποδόσφαιρο πρέπει να ‘ρθουν στο γήπεδο αυτοί που αγαπούν το άθλημα. Αυτό που μας λείπει είναι μια καλή Εθνική ομάδα».

// Θα βλέπατε τον εαυτό σας βουλευτή;

«Ναι. Στο πλαίσιο ότι θα μπορούσα να ασκήσω μια πολιτική ως μια ευγενή δραστηριότητα. Το πολιτικό σύστημα ως έχει τα επόμενα δύο ή τρία χρόνια θα καταρρεύσει. Η αίσθηση που έχουν αξιόλογοι βουλευτές από τα δύο μεγάλα κόμματα της χώρας είναι ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα θα καταρρεύσει και ότι θα ανασυγκροτηθούν νέα κόμματα, ενώνοντας προσωπικότητες από διαφορετικούς χώρους, οι οποίοι όμως έχουν κοινά μεταξύ τους. Πράγμα που σημαίνει ότι ο κ. Σπηλιωτόπουλος με τον κ. Λοβέρδο και με τον κ. Μάνο για ποιο λόγο δεν θα μπορούσαν να ήταν σ’ ένα κόμμα, στην ίδια μεριά; Ναι, θα έμπαινα στην ενεργό πολιτική. Αλλά το να μπω στους μηχανισμούς των δυο μεγάλων κομμάτων για να γίνω μέρος του προβλήματος απλά και μόνο για να έχω τη χαρά να λέω ότι είμαι βουλευτής, όχι, δεν μ’ ενδιαφέρει. Ο κ. Μάνος όταν με είδε μου είπε “πόρους έχετε για να μπείτε στην πολιτική;”. Του είπα “Δόξα τω Θεώ, από το επάγγελμά μου”. “Ωραία, μου λέει, γιατί αν ασκήσετε σωστά την πολιτική θα φτωχύνετε”…».

// Ποιο είναι το όραμά σας για την πολιτική;

«Πιστεύω ότι η γενιά η δική μας, κ. Ανδρέου, είναι πολύ καλή, απλά έχει απομακρυνθεί από τα κοινά. Έτσι, αφήνουμε την εντύπωση ότι είμαστε μια αδιάφορη γενιά, απολιτίκ. Πολλοί άνθρωποι σκέφτονται σαν και εσάς και σαν και εμένα και είναι καιρός να το δείξουμε. Η γενιά μας είναι μορφωμένη, θέλει να προσφέρει και έχει καλές προθέσεις. Λοιπόν, η γενιά μας έχει την πολυτέλεια να λέει δημοσίως αυτό που σκέφτεται ιδιωτικώς, γιατί δεν έχει να χάσει θέσεις εξουσίας. Η γενιά μας πρέπει να πάψει να ψηφίζει αντιδραστικά ή συναισθηματικά. Τα πράγματα θα αλλάξουν με τη δική μας συμμετοχή».

// Πώς είδατε την εξέγερση των νέων;

«Όταν είσαι 16, έτσι νιώθεις. Όταν είσαι ενήλικας καταλαβαίνεις ότι τέτοιου τύπου κινητοποιήσεις, ενώ εκτονώνουν το θυμό και την οργή και την αίσθηση του αδιέξοδου, εν τέλει συσπειρώνουν λόγω των καταστροφών τα κομμάτια της πιο συντηρητικής κοινωνίας. Όταν νιώθεις στη χώρα σου την αίσθηση του χάους, τότε η κινητοποίηση χάνει το δίκιο της και δεν επεμβαίνει ουσιαστικά στα θέματα. Στο τέλος η κοινωνία ζητά τη βοήθεια της Αστυνομίας για να προστατευθεί. Οι καταστροφές ξεχείλισαν το ποτήρι. Και ο 18χρονος που κατέστρεφε και ο πενηντάρης καταστηματάρχης που καταστρεφόταν βρίσκονταν στο ίδιο καζάνι αδιεξόδου. Στην Ελλάδα δεν βλέπουμε το πρόβλημα. Αυτό είναι το θέμα μας και όχι η λύση. Πλέον θεωρώ ότι για να γίνουν αλλαγές χρειάζονται ενεργοί πολίτες. Γι’ αυτό μπήκα και στη Δράση. Όχι για να εισαχθώ στο σύστημα αλλά για να το πολεμήσω…».

// Και στο θέατρο γι’ αυτό πολεμάτε;

«Έφτιαξα το θέατρο “Χώρα” με σκοπό να δημιουργήσω ένα χώρο που θα με υπερβαίνει. Έφτιαξα ένα θέατρο που απαντά στα ζητήματα της σημερινής εποχής και όχι για να μου λέει τι καλά που έπαιξες. Αυτό δεν μου λέει τίποτα πια… Το χειμώνα, ωστόσο, θα είμαι με τον Γιώργο Κιμούλη στο θέατρο “Αθηνών”, στην παράσταση “Σλουθ”, με την καλλιτεχνική επιμέλεια του Λάκη Λαζόπουλου. Τον Γιώργο Κιμούλη τον θαύμαζα από τότε που σπούδαζα στο Εθνικό Θέατρο. Τότε αναρωτιόμουν “γιατί θέλω να γίνω ηθοποιός όταν υπάρχει αυτό το τέρας υποκριτικής;”. Τελικά, έγινα ηθοποιός και αυτό οφείλεται και στον Γιώργο. Τώρα, για δες, θα παίξουμε μαζί. Οι δυο μας…».

// Κύριε Μαρκουλάκη, καλή επιτυχία σ’ όλα…

«Σας ευχαριστώ πολύ».