επί του πιεστηρίου
Γιʼ αυτό θα πρέπει να βοηθήσουν όλοι οι ασχολούμενοι με τον τουρισμό, να ξεχάσουν για φέτος τις ληστρικές τιμές και να προσφέρουν ποιότητα και όχι καταψυγμένα φαγητά που μέσω του φούρνου μικροκυμάτων σερβίρουν για φρέσκα.
Διαφορετικά όλοι θα βγούμε χαμένοι…
Ένοχη σιωπή. Από τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μιλιά για την τοποθέτηση τούρκου διοικητή στο Στρατηγείο της Λάρισας. Λέξη και από τις μεγαλοεφημερίδες. Λέξη και από τα κανάλια, ιδιωτικά και κρατικά. Όλοι μια παρέα. Όλα συμφωνημένα… Κορόιδο λαέ! Ξεχνάς τη δύναμή σου.
Αμετανόητη παραμένει η Μαριέττα μας. Επιμένει στο βιβλίο της Ιστορίας που μας άλλαξε την Ιστορία μας. Καλά κάνει, αφού τα κορόιδα θα την ψηφίσουν.
Δεν είναι μόνο ο… κακός Σαρκοζί (κατά τους Τούρκους) που λέει «όχι» στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την ίδια θέση έχει και ο πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, θερμός φίλος κι αυτός της Ελλάδας, Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Και όταν ήταν νυν αλλά και σήμερα. Ξεκάθαρα το λέει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή», με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 30 χρόνων από την ένταξη της χώρας μας στην (τότε) ΕΟΚ (και σήμερα ΕΕ), όπου είχε συμβάλει αποφασιστικά: «Η Τουρκία δεν είναι ευρωπαϊκή χώρα. Δεν πρέπει να μπερδεύουμε τα πράγματα. Δεν μπορούμε να οργανώνουμε την Ευρώπη και ταυτόχρονα να βγούμε έξω από τα σύνορά της. Είναι αντιφατικό και ουδόλως ρεαλιστικό»!
Και αυτά τα απλά… γαλλικά η σημερινή πολιτική ηγεσία, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, δεν τα αντιλαμβάνονται. Αλήθεια, αν ζούσαν ο θείος του πρωθυπουργού και ο πατέρας του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα έλεγαν «ναι» στην ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Σίγουρα όχι. Τότε ήταν, βλέπεις, άλλα τα μεγέθη…
Στο ίδιο αφιέρωμα συμμετέχει με άρθρο της και η Άννα Διαμαντοπούλου, όπου σημειώνει: «Ο Καραμανλής μάς έριξε στη θάλασσα, ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Σημίτης μάς έμαθαν να κολυμπάμε». Όμως για να μάθει κανείς κολύμπι πρέπει να βουτήξει στη θάλασσα… Αν δεν βουτάγαμε, Αννούλα, τι θα γινόταν;
Ρώτησε τον Καρατζαφέρη στο άνοστο ντιμπέιτ ο Νίκος Ευαγγελάτος γιατί να μη διδάσκονται στα σχολεία την ώρα των Θρησκευτικών οι μουσουλμάνοι μαθητές τη δική τους θρησκεία και η προσευχή να είναι η ανάλογη δική τους; Και κάποιος άλλος θα πει γιατί να μην είναι για τους καθολικούς το δικό τους θρήσκευμα, για τους βουδιστές το δικό τους, για τους εβραίους το δικό τους, για τους διαμαρτυρόμενους το δικό τους και πάει λέγοντας. Και ένας άλλος θα πει γιατί να μη γίνεται η διδασκαλία στα σχολεία στα ρουμανικά, τα αραβικά, τα πακιστανικά, τα βουλγαρικά, τα αλβανικά, τα ρωσικά, τα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά; Θα μπορούσε να γίνει ποτέ και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες κάτι τέτοιο; Με την ίδια… λογική θα πει κι ένας πατέρας ότι εγώ δεν θέλω να διδαχθεί το παιδί μου την ελληνική Ιστορία, θέλω των… Σκοπίων ή της Τουρκίας, άλλοι δεν θέλουν τα αρχαία ελληνικά… Και ούτω καθ’ εξής… Στο κάτω κάτω της γραφής, ποια είναι η αποστολή της Παιδείας κάθε χώρας; Να διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές στις αξίες και τις παραδόσεις της πατρίδας. Διαφωνεί κανείς;
Στην Ιρλανδία αποχή στις ευρωεκλογές δεν θα υπάρξει. Γιατί, όπως μας έλεγαν βουλευτές που βρίσκονται εκεί, συμμετέχοντας ως εκπρόσωποι της Βουλής σε οικονομικό φόρουμ, οι πολίτες με την ψήφο τους επιλέγουν τους ευρωβουλευτές, σταυρώνοντας αυτόν που πιστεύουν ότι αξίζει. Γιατί δεν το κάνουμε κι εμείς, αφού κάθε χώρα αποφασίζει η ίδια για τη διαδικασία;