Τα ονόματα με τις μίζες

Συγκεκριμένα και σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες μας:

= Στη φόρα βγήκαν όλοι οι επίμαχοι λογαριασμοί των εμπλεκόμενων στα μαύρα ταμεία της Siemens, η διακίνησή τους, όλη η ροή του μαύρου χρήματος και προς πολιτικά πρόσωπα, ενώ «έσπασαν» και οι κωδικοί (ROCOS κ.ά.).

=Όλα τα στοιχεία των λογαριασμών αυτών εκτείνονται σε 500 περίπου σελίδες, που αυτήν τη στιγμή βρίσκονται στην Εισαγγελία της Βέρνης.

=Η Εισαγγελία της Βέρνης ειδοποίησε τους δικηγόρους των εμπλεκόμενων σʼ αυτούς τους λογαριασμούς ότι οι λογαριασμοί άνοιξαν και μπορούν να προσέλθουν για να παραλάβουν τα αντίγραφά τους.

=Το άνοιγμα των λογαριασμών έγινε κατόπιν αιτήματος των ελληνικών αρχών (στα πλαίσια δικαστικής συνδρομής).

=Οι λογαριασμοί περιλαμβάνουν διακίνηση χρήματος απʼ τη Siemens προς πρόσωπα στην Ελλάδα (και πολιτικά) απʼ το 1996 μέχρι το 2006.

Έχουμε δηλαδή νέα, σοβαρότατα δεδομένα στις εξελίξεις για το μέγα σκάνδαλο, που αναμένεται να δημιουργήσουν μεγάλες αναταράξεις.

Ας προστεθεί δε σε αυτό και το ότι, σύμφωνα με πληροφορίες μας, απʼ τις μέχρι τώρα καταθέσεις προκύπτει μεταξύ άλλων εμπλοκή και ανάμιξη και του ανώτατου στελέχους του ΟΤΕ (την επίμαχη περίοδο των συμφωνιών με τη Siemens) Σκαρπέλη, αλλά και κορυφαίου πολιτικού στελέχους!

Βέβαια το ότι άνοιξαν οι λογαριασμοί δεν σημαίνει ότι θα έχουμε πολύ σύντομα τα στοιχεία τους.

Μέχρι τις 15 Ιουνίου θα πρέπει να απαντήσουν οι εμπλεκόμενοι (μέσω των συνηγόρων τους) αν δέχονται να σταλούν οι λογαριασμοί στην ελληνική δικαιοσύνη ή αν αρνούνται την αποστολή τους εν όλω ή εν μέρει. Αν αρνηθούν, μπορούν να κάνουν σχετική προσφυγή. Σε αυτήν την περίπτωση θα αποφασίσει επί του θέματος το δικαστικό συμβούλιο της ελβετικής πόλης. Και αυτή η διαδικασία αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τέλη Αυγούστου – αρχές Σεπτέμβρη. Μέχρι τότε δηλαδή δεν αναμένεται να έχουν σταλεί στην Ελλάδα τα επίμαχα στοιχεία.

Ωστόσο η εξέλιξη αυτή σίγουρα δρομολογεί νέες σοβαρότατες εξελίξεις και διεργασίες…

Χριστοφοράκος: Έφυγε
ή τον… «έφυγαν»;

Η άρνηση του εκ των πρωταγωνιστών του σκανδάλου Μιχ. Χριστοφοράκου να προσέλθει στον ανακριτή κ. Ζαγοριανό προκειμένου να καταθέσει, με ορατό τον κίνδυνο της προφυλάκισης, πυροδότησε νέα σενάρια, ανέδειξε αμέλειες και κενά και ήγειρε –φυσικά– μια σειρά ερωτημάτων.

Ενώ προκύπτει ότι η έκδοσή του στην Ελλάδα απʼ τη Γερμανία είναι μια περίπλοκη υπόθεση, δεν αποκλείεται τελικά να αποδειχθεί έως και απίθανη.

Γιατί όμως ο κορυφαίος της εν Ελλάδι SIEMENS επέλεξε τη φυγή αντί της προσέλευσης στον ανακριτή;

Μάλλον τίθεται ένα άλλο ερώτημα, με σοβαρές όσο κι ευνόητες προεκτάσεις:

– Ήταν δικιά του η επιλογή της φυγάδευσης ή κάποιοι του την επέβαλαν ή μήπως τον άφησαν να το σκάσει;

Όσο για το ποιοι θα μπορούσαν να είναι αυτοί οι «κάποιοι», ε, αυτό είναι φανερό και δεν απαιτεί περαιτέρω εξηγήσεις…

Άλλωστε αυτοί που θα ήθελαν εκτός Ελλάδας τον Χριστοφοράκο και με… κλειστό το στόμα, είναι πολλοί…

Πάντως στη φυγάδευση Χριστοφοράκου επισημαίνονται και καταλογίζονται ευθύνες και στη Δικαιοσύνη, αφού θα μπορούσε να έχει επιβληθεί ο περιοριστικός όρος της μη εξόδου του απʼ τη χώρα απʼ τη στιγμή που κλήθηκε να καταθέσει ως κατηγορούμενος, αλλά και στην Αστυνομία, αφού θα έπρεπε να παρακολουθείται, τουλάχιστον διακριτικά.

Μάλιστα επισημαίνεται και η διαφορά στη μεταχείριση σε σύγκριση με την πρωταγωνίστρια της υπόθεσης Ζαχόπουλου, την Εύη Τσέκου, η οποία συνελήφθη σε χρόνο dt…

Από την άλλη, η φυγή του εκτιμάται ως αδιαμφισβήτητη ομολογία ενοχής, καθώς και κίνηση πανικού.

Βέβαια για έναν «μπον βιβέρ» σαν τον πρώην ισχυρότατο της εν Ελλάδι Siemens θα ήταν αδιανόητο απʼ τα σαλόνια, τα κότερα, τη χλιδή, τις σχέσεις και με πολιτικούς, να βρεθεί σε ένα κελί, ακόμα και… πολυτελές. Αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να ερμηνεύσει τη σπουδή του να «την κοπανήσει».

Και βέβαια μάλλον είναι αδύναμο το σενάριο σύμφωνα με το οποίο προτίθεται να επιστρέψει στην Ελλάδα και να παρουσιαστεί στον κ. Ζαγοριανό μετά τις ευρωεκλογές. Δηλαδή υπάρχει περίπτωση τότε να αποφύγει την προφυλάκιση;

Σημειώνεται δε ότι 1-2 μέρες πριν από τη φυγή του εθεάθη να πίνει τον πρωινό του καφέ στο στέκι πολλών επωνύμων, το Da Capo, στο Κολωνάκι…

Με ποιες προϋποθέσεις
η έκδοσή του;

Έγκυρος νομικός, με ειδίκευση σε θέματα δικαστικής συνδρομής και μέλος του Γερμανικού Δικηγορικού Συλλόγου, περιέγραψε ως εξής τις προϋποθέσεις έκδοσης του Χριστοφοράκου στην Ελλάδα:

1. Η έκδοση γερμανών υπηκόων σε κράτος μέλος της ΕΕ είναι –παρά τα αντίθετα και ανακριβή που γράφονται και λέγονται τις τελευταίες μέρες– κατά τη γερμανική νομοθεσία επιτρεπτή και μάλιστα από την 2.8.2006 (τελευταία τροποποίηση του γερμανικού νόμου περί δικαστικής συνδρομής), εφόσον:

α. το κράτος που αιτείται τη σύλληψη και έκδοση του καταζητούμενου (εν προκειμένω η Ελλάδα) εξασφαλίσει σε περίπτωση καταδίκης του γερμανού υπηκόου στην Ελλάδα ότι ο τελευταίος –εάν το θελήσει– θα εκτίσει την ποινή που θα του επιβληθεί από τα ελληνικά δικαστήρια στη Γερμανία, και

β. οι αξιόποινες πράξεις για τις οποίες διώκεται ο καταζητούμενος έχουν επαρκή συνδετικά στοιχεία (δηλαδή έχουν τελεστεί εν όλω ή εν μέρει) με τη χώρα που ζητεί την έκδοση, δηλαδή εν προκειμένω την Ελλάδα.

2. Ανεξάρτητα όμως από την υπηκοότητα του καταζητούμενου, ο γερμανικός νόμος περί δικαστικής συνδρομής, όπως ισχύει σήμερα, προβλέπει ρητά ότι σε περίπτωση που το κράτος που αιτείται από τη Γερμανία την έκδοση καταζητούμενου διώκει τον τελευταίο για πράξεις οι οποίες τιμωρούνται με την ποινή της ισόβιας κάθειρξης, η έκδοση στην Ελλάδα κηρύσσεται απαράδεκτη.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση της Siemens, όπως είναι γνωστό, ο ελληνικός Νόμος 1608/50, που αφορά τους λεγόμενους «καταχραστές του Ελληνικού Δημοσίου» και περιλαμβάνεται στα Κατηγορητήρια των πρώτων 7 εμπλεκομένων που κλήθηκαν να απολογηθούν, προβλέπει ως ανώτατη ποινή την ισόβια κάθειρξη (άρθρο 1 Ν. 1608/50). Είναι προφανές λοιπόν ότι σε περίπτωση μη οικειοθελούς επιστροφής του ανωτέρω στην Ελλάδα και εμφάνισής του στον Ανακριτή, η γερμανική δικαιοσύνη θα του παράσχει «νόμιμο καταφύγιο», εφόσον η αιτούμενη έκδοση θα θεωρηθεί για τους λόγους που προαναφέρθησαν νομικά απαράδεκτη.

3. Τέλος, η έκδοση στην Ελλάδα δύναται θεωρητικά στη συγκεκριμένη περίπτωση να ματαιωθεί εφόσον ο καταζητούμενος προς έκδοση επικαλεστεί ενώπιον των γερμανικών δικαστηρίων ότι διώκεται στη Γερμανία για την ίδια / ίδιες ακριβώς πράξεις (πράγμα βέβαια που φαίνεται στη συγκεκριμένη περίπτωση ελλείψει περαιτέρω στοιχείων μάλλον αδύνατο επί του παρόντος).

Σε περίπτωση σύλληψης του ανωτέρω στη Γερμανία θα πρέπει εντός 60 ημερών από την ημερομηνία σύλληψης να αποφανθεί το αρμόδιο γερμανικό δικαστήριο για το επιτρεπτό ή μη της έκδοσής του στην Ελλάδα.»