ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Αυτές οι ευρωεκλογές συμπίπτουν με τα 30 χρόνια από την ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα τότε, το 1979. Πρόκειται για την κορυφαία εθνική πράξη μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, τον Ιούλιο του 1974. Αυτά τα τριάντα χρόνια άλλαξαν πολύ τη χώρα μας και η συνάφεια με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι έφερε άλλους τρόπους σκέψης και αντιμετώπισης της καθημερινότητας. Όσο κι αν λένε πολλοί ότι είμαστε ίδιοι όπως πάντα, όπως πριν από 30 χρόνια, όσο κι αν θεωρούμαστε από τους φύσει και θέσει δυτικούς εταίρους μας ως καλοπερασάκηδες στα όρια του ανατολικού πολιτισμού, έχουμε αλλάξει.
Παρά τη σύμπτωση της σημαντικής επετείου, κανείς δεν μοιάζει να το εκμεταλλεύεται, ενώ σε δύο εβδομάδες ψηφίζουμε για την Ευρώπη και τους θεσμούς της, για τη διεύρυνση που έγινε διόγκωση, για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον, γι’ αυτό που ο αείμνηστος Πρόεδρος Μιτεράν ονόμαζε Κοινό Ευρωπαϊκό Σπίτι. Θα επρόκειτο για απολύτως θεμιτή εκμετάλλευση του γεγονότος και για μια αξιόλογη ευκαιρία να συζητήσουμε τι συνέβη αυτά τα χρόνια, τι πετύχαμε, πού υστερήσαμε, ποιο είναι το πρόταγμα, τι ιεραρχούμε.
Δυστυχώς η χαμηλή ποιότητα της δημόσιας ζωής που έχει εντάξει να σκάνδαλα, τις απάτες, τις αρπαχτές, την καπατσοσύνη, το καταφερτζίδικο ως μέρη της καθημερινότητας και υπό προϋποθέσεις τα αναδεικνύει ως προσόντα, ως πλεονεκτήματα, έχει κυριαρχήσει παντού. Κι έτσι χάνεται αυτό που πραγματικά (περι)έχει ουσία και όλα αλέθονται στον ίδιο μύλο της μιζέριας, της αρπαχτής και της απάτης. Είναι απολύτως λογικό το ΠΑΣΟΚ να μην αναδεικνύει την επέτειο των 30 χρόνων από την ένταξη σε ευκαιρία συζήτησης των προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την ευρωπαϊκή οικογένεια. Έτσι κι αλλιώς, η 28η Μαΐου 1979 και η όλη προετοιμασία υπήρξε όραμα και έργο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που ήδη λειτουργούσε ως εθνικός ηγέτης και όχι ως κομματικός αρχηγός, θέλοντας να περάσει στην ιστορία για το έργο του των τελευταίων χρόνων και όχι με μελανά χρώματα παλιότερων πράξεών του κατά τη διακυβέρνηση της χώρας την πρώτη οκταετία του, την περίοδο 1955-1963.
Αυτή η επέτειος λοιπόν δεν έχει χαρακτηριστικά αξιοποιήσιμα από το ΠΑΣΟΚ. Όμως η Νέα Δημοκρατία, που είναι η φυσική κληρονόμος του ευρωπαϊκού οράματος και της σχετικής δράσης, που είναι η φυσική συνέχεια του ιδρυτή της κι έχει μάλιστα στην ηγεσία της τον ανεψιό του, που φέρει το ίδιο ονοματεπώνυμο, απέχει επίσης της σημαντικής επετείου. Πότε άραγε θα συμπίπτουν και πάλι ευρωεκλογές με την επέτειο ένταξης της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα;
Προφανώς αποτελεί πλέον και η ίδια η ΝΔ κομμάτι της ποιότητας που κυριαρχεί στη δημόσια ζωή, και, όπως δεν μπορεί να παράξει ιδέες, έτσι ακριβώς δεν μπορεί να παράξει πολιτική. Ούτε καν όταν τη συμφέρει, όταν την ευνοούν οι συγκυρίες. Το πιο ανησυχητικό για το ίδιο το δημοκρατικό σύστημα είναι ότι τα κόμματα δεν καταβάλλουν προσπάθεια να βγουν από τον βούρκο όπου κινούνται, αλλά αντιθέτως ανακαλύπτουν καθημερινά και νέα επιχειρήματα και νέους τρόπους για να παραμείνουν εκεί:
Τα σκάνδαλα και οι «αποκαλύψεις» κυριαρχούν ανακυκλώνοντας την υπόθεση Ζήμενς και τους φανερούς ή κρυμμένους πρωταγωνιστές της, το ΚΚΕ ανταλλάσσει ύβρεις με τον Θ. Πάγκαλο (τον οποίο καλύπτει το ΠΑΣΟΚ) για την υπόθεση «Γερμανός», αφού σύμφωνα με τον κ. Πάγκαλο ο επιχειρηματίας ήταν μέλος του κόμματος ή διατηρούσε προνομιακές σχέσεις με αυτό, ενώ η ΝΔ παρουσιάζεται εξοργισμένη με το σύνθημα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» (καμιά σχέση φυσικά το σύνθημα με ΠΑΣΟΚ και καθεστωτικούς σοσιαλιστές, αφού είχε γεννηθεί από την αναρχοτροτσκιστική ομάδα των Λεφόρ-Καστοριάδη τη δεκαετία του ’60) που χρησιμοποίησε ο Γ. Α. Παπανδρέου.
Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ δεν έχει τεθεί καν η «ατζέντα» της σχετικής συζήτησης. Αν αποδίδουμε χουλιγκανισμό στον κόσμο που αρέσκεται στα σκάνδαλα και απαξιώνει την πολιτική, πρέπει να αποδώσουμε ηθική αυτουργία για το υπάρχον κλίμα στα κόμματα που ωθούν σε αυτό το περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Αλήθεια, την άλλη Κυριακή 31 Μαΐου, τελευταία Κυριακή προ των ευρωεκλογών, θα έχουμε κάτι διαφορετικό να σημειώσουμε ή θα κινούμαστε πάντα στο ίδιο κλίμα; Αν όχι, λέμε από τώρα ότι ο κόσμος (θα) έχει μόνο την ευθύνη της «απόλαυσης» στον χουλιγκανισμό. Την οργάνωση άλλοι θα την έχουν οικοδομήσει.