ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΠΙΤΗΔΕΙΟΙ

Η είδηση στην εφημερίδα «Έθνος» ήταν συνταρακτική. «Θέμα μειονότητας σε Κω και Ρόδο με τη βοήθεια ελληνοκυπρίου βουλευτή». Θα παρακαλούσα την έγκριτη εφημερίδα να κάνει μια διόρθωση: Όχι ελληνοκυπρίου βουλευτή, αλλά κυπρίου βουλευτή. Θέλω πια καθαρά και ξάστερα να φωνάξω προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν μπορούμε να αποκαλούμε «Έλληνες» όσους δεν θέλουν να λέγονται έτσι ή όσους δεν φέρονται σαν Έλληνες. Αν αυτοί είναι γεννημένοι στην Ελλάδα νεωτερικοί ή νεοοθωμανοί που στηρίζουν την τουρκική προπαγάνδα ή είναι απλώς Κύπριοι ή Νεοκύπριοι, που δεν έχουν σχέση με τον Ελληνισμό, ποσώς που μας ενδιαφέρει. Παράγινε πια το πράγμα να τους θεωρούμε παραστρατημένους Έλληνες, δίνοντάς τους το δικαίωμα να κυκλοφορούν ελεύθερα στον τόπο μας για να μας τελειώσουν μια ώρα αρχύτερα. Πρέπει επιτέλους να καθαρίσει σ’ αυτήν την πατρίδα η ήρα από το στάρι και να δούμε κατάματα τη δύσκολη κατάσταση που μας δημιουργούν οι «βαλτοί» και να τους στιγματίσουμε, να τους αποβάλουμε, σε κάθε περίπτωση να τους καταστήσουμε ανίκανους να μας κάνουν κι άλλο κακό.

Εμείς ως Ελληνοκυπρίους γνωρίζουμε μόνον τα ηρωικά μας αδέρφια, που τέσσερις χιλιάδες χρόνια εν μέσω ζοφερών καταστάσεων και σκληρών κατακτητών δεν πρόδωσαν ποτέ την πίστη τους, τη γλώσσα τους και την καταγωγή τους. Ναι, εμείς ομολογούμε ότι τα παιδιά της ΕΟΚΑ του 1955 μας δίδαξαν τι θα πει Έλληνας, εραστής της λευτεριάς. Το Έπος εκείνο αποτελεί το φωτοστέφανο της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας. Δεν είναι Ελληνοκύπριοι τα νούμερα, αμφιβόλου εθνικής υποστάσεως και πατριωτικού έρματος.

Πρέπει να βγούμε μπροστά, έστω και με κάποια μικρή προσωπική θυσία και να προασπίσουμε επιτέλους, την πατρίδα μας από τους εφιάλτες. Η είδηση στην επικεφαλίδα αναφέρει: «Μέσω του Συμβουλίου της Ευρώπης η Άγκυρα προσθέτει ακόμη μια πρόκληση με… συνεργό τον βουλευτή του ΔΗΣΥ Πουργουρίδη. Υπάρχει μια παλιά κυπριακή παροιμία που λέγει: “Κατά τον Μάστρον και το Τσουράκι”». Έτσι λοιπόν οι Τούρκοι, κύριος οίδε με ποια ανταλλάγματα, βρήκαν τους επιτήδειους για να περάσουν την προκλητική επεκτατική πολιτική τους. Τα έγραφα μόλις την περασμένη Κυριακή για το τι ζητούν τώρα στο Αιγαίο οι Τούρκοι. Δεν περίμενα όμως ότι αλωνίζουν έτσι ασύδοτοι και μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα, ψαρεύοντας λαβράκια. Δεν θα ασχοληθούμε με τον κύπριο βουλευτή Πουργουρίδη. Άλλωστε είναι γνωστός για τα καμώματά του. Οφείλουμε όμως να ασχοληθούμε με τα ψέματά του που αναφέρονται στην εφημερίδα, για να καταδειχθεί και στους ψηφοφόρους του το ποιόν του χαρακτήρος του. Θεωρεί, λοιπόν, φυσιολογικό πράγμα ότι υπέγραψε μαζί με τούρκους βουλευτές το ψήφισμα του ελβετού βουλευτού Γκρος «για την κατάσταση της τουρκικής μειονότητος στην Κω και στη Ρόδο». Από την άλλη μεριά, υποτιμώντας τη νοημοσύνη των συμπατριωτών του που τον αποδοκίμασαν, τολμά να λέγει ότι «δεν τέθηκε θέμα μειονότητας στη Ρόδο και την Κω από τον κ. Γκρος…». Όμως ο ίδιος ο Γκρος τον διαψεύδει δηλώνοντας: «Μετά την έκθεση που ετοίμασα σχετικά με την ελληνική μειονότητα στην Ίμβρο και την Τένεδο, υποσχέθηκα στις τουρκικές αρχές να επισκεφθώ τη Ρόδο και την Κω. Οι τουρκικές μειονότητες εκεί νιώθουν επίσης παραμελημένες». Υποσχέθηκε λοιπόν ο κ. Γκρος και έπρεπε στην υπόσχεσή του αυτή να στηριχθεί σε κάποιους και αφού δεν βρήκε Ευρωπαίους και Έλληνες να στηρίξουν τα ψεύδη του, βρήκε Τούρκους ομού μεθ’ ενός Κυπρίου. Ο Πουργουρίδης παρά ταύτα ισχυρίζεται ψευδώς ότι η αναφορά γίνεται στη «μουσουλμανική» και όχι την «τουρκική», ελπίζοντας να ελαφρύνει έτσι τη θέση του. Εκείνο όμως που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και δείχνει και τον δείκτη ευφυΐας του ανθρώπου ήταν η δήλωσή του ότι: «Εάν η έρευνα καταδείξει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βάρος των μουσουλμάνων της Ρόδου και της Κω, δεν θα διστάσει να καταδικάσει…».

Δηλαδή αυτός ο αυτόκλητος υπερασπιστής των μουσουλμάνων δεν γνωρίζει αν υπάρχουν παραβιάσεις και υπέγραψε έτσι εν λευκώ το χαρτί που του έδειξε ο Γκρος; Μας απειλεί κιόλας ότι αν η έρευνα δείξει κάτι θα μας καταδικάσει; Μα ποιος είναι επιτέλους ο Πουργουρίδης που έτσι ιταμά απειλεί την Ελλάδα; Εσείς εκεί στη Ρόδο και στην Κω τα ακούτε αυτά, ώστε να υποδεχθείτε τον Ποργουρίδη όπως του πρέπει; Εν πάση περιπτώσει η χαρά της απόλαυσης του φαινομένου Πουργουρίδη, ανήκει αποκλειστικά στους ψηφοφόρους του. Όπως, μάλιστα, αναφέρεται, ο Πουργουρίδης ήταν και σθεναρός υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν και σφοδρός πολέμιος του Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου. Μα πού αλλού θα μπορούσαμε να τον βρούμε χωμένο, εκτός από το συνωμοτικό κατά των Ελληνοκυπρίων Σχέδιο Ανάν; Όπου… εθνική προσφορά εκεί και ο Πουργουρίδης, ο προσοντούχος ρήτωρ. Σκέπτομαι και μελαγχολώ σε αντίστοιχη περίπτωση τουρκοκύπριου βουλευτή, που θα τολμούσε να καταδικάσει τα αποδεδειγμένα τουρκικά εγκλήματα στην Ίμβρο, την Τένεδο και την Κωνσταντινούπολη, τι θα γινόταν. Το σίγουρο είναι ότι θα τον είχαν εξαφανίσει αλλά και αν εκ θαύματος τη γλίτωνε, τότε ασφαλώς δεν θα πατούσε το πόδι του στην Τουρκία. Θα ήταν απόβλητος διά βίου. Η Ελλάδα είναι, παρεξηγημένα, δημοκρατική χώρα, δηλαδή διοικούμενη από λαπάδες, στην αβελτηρία των οποίων ποντάρει ο Πουργουρίδης. Επανερχόμεθα όμως στην ουσία του θέματος, που είναι η προσπάθεια της Άγκυρας και των πρακτόρων της να εγείρουν μειονοτικό στη Ρόδο και την Κω.

Ο κ. Γκρος, μη έχοντας κάτι να γράψει για την καταπίεση των Τούρκων, διατυπώνει μια αυθαίρετη θεωρία περί τουρκικής μειονότητας σε Ρόδο και Κω, η οποία διέπεται από τη Συνθήκη της Λωζάννης. Δεν είναι φυσικά τρελός ούτε ανενημέρωτος. Δεν έχει τι να γράψει και προσπαθεί να δημιουργήσει σύγχυση για να περάσει το μήνυμα, όπως ακριβώς του το έδωσαν οι Τούρκοι. Βεβαίως, αν δεν αποτρέψει η ελληνική διπλωματία την υπερψήφιση της πρότασης Γκρος τότε θα έχουμε εγγράψει μία ακόμα δεινή ήττα στα εθνικά μας θέματα. Δεν είμαστε σίγουροι ότι θα αντιδράσει το ελληνικό υπουργείο των Εξωτερικών, γι’ αυτό και ανησυχούμε. Έχουμε πικρή πείρα. Είναι πια φανερό ότι μέσω του κ. Γκρος και των μετ’ αυτού συνοδοιπόρων επιχειρείται η αμνήστευση της Τουρκίας με ένα είδος συμψηφισμού για τα εγκλήματά της στην Ίμβρο, την Τένεδο και την Κωνσταντινούπολη.

Είδε πουθενά στη Ρόδο και την Κω ο κ. Γκρος έρημα σπίτια βιαίως εκτοπισθέντων Τούρκων, όπως στην Ίμβρο; Βρήκε κανέναν ελληνικό νόμο βίαιης αρπαγής των περιουσιών Τούρκων, όπως έγινε στην Κωνσταντινούπολη; Διάβασε πουθενά για βιαιότητες, φόνους, ληστρικές επιδρομές του όχλου όπως έγινε στην Κωνσταντινούπολη; Βρήκε πουθενά διατάξεις παράνομης στράτευσης Τούρκων για να δουλεύουν μέχρι θανάτου στα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας όπως αυτές που εφάρμοσε η Τουρκία σε βάρος των Ελλήνων για να τους εξοντώσει; Ασφαλώς και δεν βρήκε, γι’ αυτό και στο πόρισμά του περιορίζεται σε γενικότητες και επαναλαμβάνει απλώς την τουρκική θέση όπως ακριβώς του την έδωσαν. «Τα μειονοτικά δικαιώματά τους παραμένουν αιτία ανησυχίας για την τουρκική κοινότητα. Η συνέλευση υπενθυμίζει ότι ο πληθυσμός της τουρκικής μειονότητος των νησιών συνεχίζει να μειώνεται από το 1967». Λέγε λέγε, όλο και κάτι θα μείνει και ας είναι και ψέματα, όπως δίδαξε και ο Γκέμπελς. Οι Τούρκοι το έχουν ενστερνιστεί το δίδαγμα.