Οι 13 «θανάσιμες» πληγές της ελληνικής οικονομίας

Eίναι αλήθεια ότι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της χώρας μας δεν αποτελεί είδηση εδώ και τουλάχιστον τριάντα πέντε χρόνια. Ήδη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η ελληνική οικονομία κατείχε μονίμως την τελευταία θέση στην τότε Ευρωπαϊκή Ένωση και τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), αλλά λίγο μετά το 2004 παρουσίασε κάποια βελτίωση. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και τότε πρωθυπουργού στη δεκαετία του 1980 στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο», ο οποίος εναγωνίως διερωτάτο «τι κάνουμε με την ανταγωνιστικότητα»!

Τώρα, η θέση της χώρας μας παρουσιάζει νέα επιδείνωση. Σύμφωνα με τα στοιχεία του IMD, το 2009 η Ελλάδα κατέλαβε την 52η θέση στην παγκόσμια κατάταξη ανταγωνιστικότητας μεταξύ των 57 χωρών που μελετώνται από το διεθνές ινστιτούτο, ενώ μεταξύ των 24 κρατών μελών της ΕΕ που περιλαμβάνονται στην επετηρίδα (δεν περιλαμβάνονται η Κύπρος, η Μάλτα και η Λετονία), η χώρα μας καταλαμβάνει την 23η θέση, ξεπερνώντας μόνο τη Ρουμανία. Είναι, δηλαδή, προτελευταία! Υπενθυμίζεται ότι την τελευταία τριετία όλοι οι διεθνείς οργανισμοί (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ.λπ.), αλλά και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης υπογραμμίζουν με έμφαση το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, σημειώνοντας την ανάγκη για ταχύτατη προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών. Αλλά «στου κουφού την πόρτα»…

Σημειώνεται ότι η έρευνα του IMD διενεργείται μεταξύ των ανωτάτων στελεχών επιχειρήσεων της χώρας και διαπιστώνει υποχώρηση της Ελλάδας σε όλους τους επιμέρους δείκτες ανταγωνιστικότητας, απαριθμώντας τις ακόλουθες 13 (γρουσούζικος αριθμός) «πληγές» της ελληνικής οικονομίας και της ελληνικής πολιτικής όλων των εποχών:

1. Η χώρα μας έχασε τέσσερις θέσεις στον τομέα της «Οικονομικής Αποδοτικότητας» και, από την 48η το 2008, βρίσκεται πλέον στην 52η.

2. Έχασε επτά θέσεις στον τομέα της «Κυβερνητικής Αποτελεσματικότητας» και, από την 46η το 2008, βρίσκεται πλέον στην 53η το 2009.

3. Έχασε πάλι επτά θέσεις στον τομέα της «Επιχειρηματικής Αποτελεσματικότητας» και από την 42η το 2008 βρίσκεται πλέον στην 49η για το 2009.

4. Τη διετία 2008-2009 η Ελλάδα παραμένει στον τομέα των «Υποδομών» στην 35η θέση της διεθνούς κατάταξης.

5. Η αδυναμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει αποτελεσματικά το μεταρρυθμιστικό της πρόγραμμα.

6. Η αδυναμία της κυβερνητικής πολιτικής να προσαρμοστεί στις τρέχουσες οικονομικές προκλήσεις.

7. Το έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού (ως % του ΑΕΠ).

8. Η πεποίθηση ότι η διαχείριση των δημόσιων οικονομικών δεν θα βελτιωθεί τα επόμενα δύο χρόνια.

9. Η έλλειψη διαφάνειας.

10. Οι δυσκολίες πρόσβασης των επιχειρήσεων σε πιστώσεις.

11. Το υψηλό κόστος κεφαλαίου.

12. Οι δυσκολίες πρόσβασης σε venture capital.

13. Ο υψηλότερος πληθωρισμός σε σχέση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

Η διεθνής εμπειρία καταδεικνύει ότι όλες οι χώρες που κατέχουν τις κορυφαίες θέσεις σε όρους ανταγωνιστικότητας παγκοσμίως έχουν αντιμετωπίσει με περισσή επάρκεια όλες τις παραπάνω «πληγές», ενώ, αντιθέτως, η χώρα μας παραμένει απλώς θεατής επί δεκαετίες. Και ιδού τα τραγικά αποτελέσματα: Είναι από τις χώρες που σημείωσαν τη μεγαλύτερη πτώση στην παγκόσμια κατάταξη. Μόνο η Εσθονία υποχώρησε κατά 12 θέσεις. Η χώρα μας μαζί με την Κολομβία και την Ταϊβάν υποχώρησαν κατά 10 θέσεις.

Αντίθετα, η Ινδονησία σκαρφάλωσε 9 θέσεις υψηλότερα, η Φινλανδία 6, η Νότιος Αφρική, η Λιθουανία και η Ιαπωνίας. Και έτσι όπως πάμε, δεν θα υπάρχει πια άλλο στης σκάλας του κακού σκαλί…