Καλπασμό της ανεργίας «βλέπει» το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ
Η δέσμη μέτρων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, που στηρίζεται στη δημοσιονομική – εισοδηματική πειθαρχία και τη συνολική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με την αλλαγή του συστήματος των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, όπως προωθείται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι και μάταιη και αδιέξοδη προσπάθεια. Συνθήκες στασιμότητας και ενδεχόμενου αποπληθωρισμού με μειώσεις εισοδημάτων και μισθών δημιουργούν συνθήκες περαιτέρω επιδείνωσης και ύφεσης της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Πρόκειται για την άποψη που εκφράζει ο καθηγητής και επιστημονικός διευθυντής του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ Σάββας Ρομπόλης, που υπενθυμίζει:
= Στην Ελλάδα οι προβλέψεις των διεθνών και όχι μόνον οργανισμών αναφέρουν:
– Με ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ 2% κατά το 2009 η ανεργία θα αυξηθεί κατά 40.000 άτομα.
– Με ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ 1% η ανεργία θα αυξηθεί κατά 80.000 άτομα! Ωστόσο, οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –αναφέρει ο κ. Ρομπόλης– υποστηρίζουν ότι ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ κατά το 2009 θα είναι 0,2%. Σε αυτήν την περίπτωση η ανεργία θα αυξηθεί κατά 120.000 άτομα.
Μια στρατηγική αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης οφείλει, όπως τονίζει ο διευθυντής του ΙΝΕ, να στοχεύει σε μέτρα ενίσχυσης της ζήτησης, της φροντίδας των δανειοληπτών (νοικοκυριά), της ενδυνάμωσης των προϋποθέσεων ανάπτυξης και στήριξης της χρηματοοικονομικής κατάστασης και της επενδυτικής δραστηριότητας, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Και βεβαίως τα μέτρα πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών του κόσμου της εργασίας, στην προστασία της απασχόλησης και στον περιορισμό των απολύσεων με τη στήριξη κυρίως του κατασκευαστικού, του τουριστικού, και του μεταποιητικού τομέα της ελληνικής οικονομίας.
Για τους πόρους που απαιτούνται προκειμένου να υλοποιηθούν τα μέτρα και οι πολιτικές που προτείνει το ΙΝΕ ο κ. Ρομπόλης προτείνει μεταξύ άλλων. Για παράδειγμα:
Η εξεύρεση πόρων (ΙΝΕ/ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, 2009) για την υλοποίηση των μέτρων βελτίωσης των συνθηκών του κόσμου της εργασίας κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης απαιτείται να προέλθει τόσο από την αποτελεσματικότητα και την ταχύτερη αξιοποίηση των πόρων των διαρθρωτικών προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και από την αντίστροφη αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των οικονομικών και κοινωνικών πολιτικών.
Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, οι αναγκαίοι πόροι απαιτείται να ανευρεθούν από: α) την αύξηση του συντελεστή φορολόγησης των πολύ υψηλών εισοδημάτων, β) την εγκαθίδρυση της προοδευτικής φορολογίας για τις ΑΕ και ΕΠΕ, γ) την επαναφορά και αύξηση της φορολογίας της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με ταυτόχρονη κατάργηση του ΕΤΑΚ, δ) τη φορολόγηση πολυτελούς κατανάλωσης, στ) τη φορολόγηση διασυνοριακών μετακινήσεων κεφαλαίων και ζ) την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και τη βαριά φορολόγηση των επενδύσεων μέσω off-shore εταιρειών.
Κατά συνέπεια, το αναγκαίο μείγμα της οικονομικής πολιτικής σήμερα στην Ελλάδα απαιτείται, για τη βελτίωση των συνθηκών του κόσμου της εργασίας, να προσανατολίζεται προς την ενίσχυση της ζήτησης, της παραγωγικής και τεχνολογικής βάσης της χώρας, προκειμένου τα μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης να αποκαταστήσουν, εκτός των άλλων, τις μακροοικονομικές, εισοδηματικές, κοινωνικές και εργασιακές ανισορροπίες καθώς και τα σοβαρά διαρθρωτικά, τεχνολογικά και παραγωγικά προβλήματα.