Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ

Οι υψηλόμισθοι προύχοντες των Βρυξελλών δεν μπορούν να κατανοήσουν τα προβλήματα και τις αγωνίες των φτωχών βιοπαλαιστών, που προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της χειρότερης μεταπολεμικής κρίσης. Πατάνε στο έλλειμμα του προϋπολογισμού και πιέζουν για τη λήψη πρόσθετων φορολογικών μέτρων. Και η κυβέρνηση θα ενδώσει στις πιέσεις και έτσι σύντομα θα έχουμε αύξηση των φορολογικών βαρών, γεγονός που θα ρίξει την ελληνική οικονομία σίγουρα στην ύφεση. Με την πολιτική που μας υποχρεώνει να εφαρμόσουμε η ΕΕ μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Αύξηση της ανεργίας, της φτώχειας, των φορολογικών βαρών, λιτότητα, υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού, θα είναι τα χαρακτηριστικά των επόμενων ημερών για ακαθόριστο προς το παρόν χρονικό διάστημα. Πόσο θα διαρκέσει; Οι προύχοντες της ΕΕ θα το αποφασίσουν!

Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντισταθεί στις πιέσεις για τη λήψη πρόσθετων μέτρων γιατί φοβάται ότι το κρατούν σύστημα θα την εξαφανίσει. Οι συνασπισμένες δυνάμεις θα την εξοντώσουν με το υψηλής τεχνολογίας «οπλοστάσιό» τους. Ο ελληνικός λαός όμως έχει τη δυνατότητα να αντιδράσει πολλαπλώς. Και η πρώτη αντίδραση θα πρέπει να εκδηλωθεί στις επικείμενες ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου. Σίγουρα ο λαός έχει μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να δώσει ηχηρή απάντηση στα χρυσωμένα παιδιά των Βρυξελλών που χαλκεύουν δεσμά για τους λαούς της Ευρώπης. Αποχή ή καταψήφιση των κομμάτων της ευρωλαγνείας και της τυφλής αφοσίωσης στα κελεύσματα της ΟΝΕ. Θα είναι ένα γερό χαστούκι στο οικονομικό κατεστημένο και στην τυραννική πολιτική της ΕΕ. Θα είναι μια μεγαλειώδης αντίδραση που θα συγκλονίσει και θα ταράξει συθέμελα την απατεωνίστικη συμπεριφορά και τις επιλογές του νεοφιλελευθερισμού. Πέραν αυτού υπάρχει και μια άλλη αποτελεσματική αντίδραση του λαού. Να σαμποτάρει τα νέα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης. Ήδη από το 2009 άρχισε η καθοδική πορεία των φορολογικών εσόδων του προϋπολογισμού. Προ ημερών το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε τα στοιχεία για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009. Από τα ανακοινωθέντα στοιχεία προκύπτουν:

α) Τα καθαρά έσοδα του τακτικού προϋπολογισμού (μετά την αφαίρεση των επιστροφών φόρου) παρουσίασαν μείωση κατά 0,1% σε σύγκριση με αυτά του πρώτου τριμήνου της περσινής χρονιάς (α΄ τρίμηνο 2008 = 11.032 εκατ. ευρώ και πρώτο τρίμηνο 2009 = 11.014 εκατ. ευρώ). Παρατηρείται δηλαδή μια κάμψη των φορολογικών εσόδων, κάτι εντελώς ασυνήθιστο τα τελευταία χρόνια, όχι όμως και αδικαιολόγητο, δεδομένης της οικονομικής κρίσης και της κάμψης των εισοδημάτων, που δεν επιτρέπουν αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους. Η επαύξηση του φορολογικού βάρους θα επαυξήσει και τις αρνητικές συνέπειες για τα φορολογικά έσοδα. Και θα πρέπει να είναι αναμενόμενο.

β) Τα έσοδα από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) παρουσιάζουν σημαντική υστέρηση κατά το πρώτο τρίμηνο του 2009 (α΄ τρίμηνο 2008 = 1.363 εκατ. ευρώ και πρώτο τρίμηνο 2009 = 430 εκατ. ευρώ), που φτάνει στη μείωση κατά 68% σε σύγκριση με τα έσοδα του προηγούμενου έτους κατά την ίδια περίοδο. Θα μπορούσε άραγε το ΥΠΕΧΩΔΕ να δικαιολογήσει αυτήν την υστέρηση; Πηγές εσόδου του ΠΔΕ στέρεψαν και ποιες είναι αυτές; Ο κ. Σουφλιάς έχει τον λόγο.

γ) Οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού ξέφυγαν εντελώς από τον στόχο. Ενώ είχε τεθεί στόχος στον προϋπολογισμό η αύξησή τους κατά 9,1% σε σύγκριση με αυτές του 2008, το πρώτο τρίμηνο του 2009 παρουσίασαν αύξηση κατά 23,1% (πρώτο τρίμηνο 2008 = 12.381 εκατ. ευρώ και πρώτο τρίμηνο 2009 = 15.464 εκατ. ευρώ). Η αύξηση αυτή κατά 3,1 δισ. ευρώ οφείλεται κατά 1 δισ. στην πληρωμή αυξημένων τόκων για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους και τα υπόλοιπα 2,1 δισ. θα πρέπει να οφείλονται σε παροχές προς τις αδύναμες οικονομικά κατηγορίες πολιτών. Έτσι είναι κ. Παπαθανασίου; Αν είναι έτσι, θεωρούμε απόλυτα δικαιολογημένη την αύξηση αυτή των δημοσίων δαπανών και μάλιστα οικονομικά απαραίτητη λόγω της κρίσης. Αν όμως η αύξηση των δαπανών είναι αποτέλεσμα της συνέχισης της σπάταλης συμπεριφοράς του Δημοσίου, τότε πρόκειται ασφαλώς για έγκλημα. Φρονούμε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης έχουν υποχρέωση να ζητήσουν από την κυβέρνηση ένα εξοδολόγιο για τις δαπάνες που έγιναν για την υλοποίηση των μέτρων αντιμετώπισης της κρίσης μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2009 και για την απώλεια δημοσίων εσόδων που προκάλεσαν τα μέτρα. Έτσι θα εκτιμηθεί η συμπεριφορά της κυβέρνησης και η κοινωνική της ευαισθησία και η βοήθεια που προσέφερε στις οικονομικά αδύναμες ομάδες πολιτών.

δ) Στις δαπάνες του ΠΔΕ έχουμε φέτος μια σοβαρή αύξηση. Το πρώτο τρίμηνο του 2008 οι δαπάνες αυτές είχαν φτάσει στα 785 εκατ. ευρώ και φέτος υπερτριπλασιάστηκαν και έφτασαν στα 2.927 εκατ. ευρώ. Είναι οικονομικά δικαιολογημένη, λόγω της κρίσης, αυτή η τόσο σημαντική αύξηση των δαπανών του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων; Ναι, εφόσον οφείλεται στην εκτέλεση (ή αποπεράτωση) δημοσίων έργων. Το είπαμε και άλλοτε, το επαναλαμβάνουμε και σήμερα. Αυτή η κρίση για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά χρειάζεται μέτρα στήριξης των οικονομικά ανίσχυρων ομάδων και γενναία επέκταση του προγράμματος εκτέλεσης δημοσίων έργων. Ευχόμαστε η κυβέρνηση να συνειδητοποίησε αυτήν την αναγκαιότητα, τουλάχιστον καθόσον αφορά την αύξηση των δαπανών του ΠΔΕ και την τεράστια σημασία της στην αντιμετώπιση της τωρινής οικονομικής κρίσης. Θα θέλαμε να δούμε και στα επόμενα τρίμηνα τέτοια θεαματική αύξηση των δαπανών του ΠΔΕ και ας γκρινιάζει ο Αλμούνια.

Όταν δημοσιοποιήθηκαν τα στοιχεία της δημοσιονομικής διαχείρισης του πρώτου τριμήνου της φετινής χρονιάς, τα ΜΜΕ που πρόσκεινται στην αντιπολίτευση, αλλά και ορισμένα φιλικά προς την κυβέρνηση, έσπευσαν να θρηνήσουν για τη «μαύρη τρύπα» του προϋπολογισμού ’09 ύψους 3,6 δισ. ευρώ και μίλησαν για τη θεαματική αύξηση του ελλείμματος. Οι συγγραφείς των άρθρων αυτών δυστυχώς δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ότι σε περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης ο κρατικός προϋπολογισμός αποτελεί σημαντικό όργανο αντιμετώπισης της κρίσης, εφόσον συνδεθεί με επιτυχία με τα αίτια της κρίσης και κατευθυνθεί στην εξουδετέρωσή τους. Αντιθέτως εάν ο προϋπολογισμός αποξενωθεί από την κρίση και τα αίτιά της και κυνηγήσει τα χαμηλά ελλείμματα με τη συγκράτηση των δημοσίων δαπανών και εν ονόματι της δημοσιονομικής πειθαρχίας, τότε και ο προϋπολογισμός θα ναυαγήσει και η οικονομική κρίση θα επιδεινωθεί σημαντικά. Ο κρατικός προγραμματισμός και η σωστή σύνδεσή του με τις ανάγκες της κρίσης αποτελεί βασική μέριμνα της κυβέρνησης, που πρέπει να μας πείσει ότι ο προγραμματισμός της βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση. Προσωπικά έχουμε τη γνώμη ότι η αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,5% το πρώτο τρίμηνο του 2009, όπως ανακοίνωσε η ΕΣΥΕ προ ημερών, οφείλεται κατά τη γνώμη μας στη διάγνωση των κρατικών δαπανών και κυρίως των δαπανών του ΠΔΕ. Αν η κυβέρνηση επιθυμεί να αποφύγουμε την ύφεση και να παρουσιάσει η ελληνική οικονομία αύξηση του ΑΕΠ έστω με το πενιχρό 0,5-1%, δεν έχει παρά να αγνοήσει παντελώς τις συνταγές Αλμούνια και των άλλων διεθνών οικονομικών οργανισμών και να συνεχίσει την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού με την αποφυγή λήψης πρόσθετων φορολογικών μέτρων και με την αύξηση των δαπανών στήριξης των αδύναμων πολιτών και των πιστώσεων του ΠΔΕ, αδιαφορώντας για το ύψος του ελλείμματος. Έτσι κι αλλιώς είμαστε υπό καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης λόγω υψηλών ελλειμμάτων και δεν τρέχει τίποτε για άλλον έναν χρόνο υψηλού ελλείμματος. Δεν θα παρουσιάσουμε όμως ύφεση. Ενώ φέτος σχεδόν όλα τα κράτη της Ευρωζώνης θα παρουσιάσουν και υψηλά ελλείμματα και ύφεση. Εμπρός να διαψεύσουμε τις Κασσάνδρες της ΕΕ και των άλλων «ευαγών ιδρυμάτων» που μονοπωλούν τη σοφία με μια ελληνική συνταγή.

Η ΕΕ, το Eurogroup και η ΕΚΤ με τις επιλογές τους και ειδικά με την προκλητική υποστήριξη προς τους τραπεζίτες και τα κοράκια της χρηματοπιστωτικής αγοράς, κατάφεραν να φέρουν την ύφεση στην Ευρωζώνη. Και τούτο γιατί έθεσαν σαν προτεραιότητα τη στήριξη του ευρώ και όχι τη στήριξη των λαών. Τη στήριξη των τραπεζιτών, των ιδιωτικών τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων, των χρυσωμένων παιδιών της χρηματοπιστωτικής αγοράς, των κερδοσκόπων και των άλλων «εκλεκτών τέκνων» του νεοφιλελευθερισμού. Και εγκατέλειψαν στην τύχη τους, να παλεύουν μόνοι τους, τους εργαζομένους, τους αγρότες, τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και όλους τους οικονομικά αδύναμους. Η ΕΕ ακολούθησε πιστά τη συνταγή των ΗΠΑ για επιδείνωση της κρίσης και μετακύλιση των συνεπειών της στους ανίσχυρους.

Η κυβέρνησή μας καλείται να κάνει την υπέρβαση. Καλείται να εργαστεί για να περάσουμε την κρίση χωρίς να μας εξοντώσει. Καλείται να εφαρμόσει ένα αποτελεσματικό πακέτο μέτρων. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση. Να προστατευτεί ο λαός από τις συνέπειες μιας κρίσης ύποπτης προέλευσης και ακόμη περισσότερο ύποπτων και άκρως αντικοινωνικών συνεπειών. Η υπέρβαση όμως απαιτεί πολιτικούς με τσαγανό. Διαθέτουμε τέτοιους;