ΔΙΚΤΥΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Επείγει, λοιπόν, η οργάνωση ενός αποτελεσματικού και λογιστικά βιώσιμου μηχανισμού προστασίας των ασθενεστέρων τάξεων και ομάδων. Τρεις δυνατοί πόροι υπάρχουν για να χρηματοδοτηθεί αυτός ο μηχανισμός πρόνοιας: 1. Ο εξωτερικός δανεισμός, 2. Η φορολόγηση των ευπόρων τάξεων, 3. Η δραστική περιστολή της δημοσιονομικής σπατάλης.
Ο εξωτερικός δανεισμός σήμερα έχει καταστεί απαγορευτικός, διότι το κόστος του έχει εκτιναχθεί στα ύψη λόγω της ελληνικής δημοσιονομικής απειθαρχίας, του τεραστίου χρέους και της διαφθοράς, ακόμη και των εικονικών μεγεθών στοιχείων, που όλα αυτά τα χρόνια εισέπρατταν οι Βρυξέλλες από την Αθήνα. Την ανικανότητα των δύο κομμάτων εξουσίας να ασχοληθούν με λίγη σοβαρότητα με τα οικονομικά μας προβλήματα θα την πληρώσουμε τώρα ακριβά.
Η φορολόγηση των ευπόρων τάξεων θα ήταν περιττή αν λειτουργούσε σωστά ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός. Δεν χρειάζονται μεγαλύτεροι φόροι, αν μπορούμε να εισπράξουμε τους ήδη θεσπισμένους. Αυτό φυσικά είναι αδύνατον να γίνει με τους υπάρχοντες πολιτικούς και διοικητικούς μηχανισμούς, καθώς και με την υφιστάμενη ατμόσφαιρα ανηθικότητας. Η δε αύξηση της φορολογίας μόνον αρνητικές επιπτώσεις θα έχει στο ήδη βεβαρημένο κλίμα της αγοράς.
Απομένει η περιστολή της δημοσιονομικής σπατάλης. Αν πράγματι απαλείφονταν τα προνόμια των βουλευτών και των λοιπών αξιωματούχων του κράτους, αν μειώνονταν σε φυσιολογικά επίπεδα οι (ασύλληπτοι για τον μέσο κάτοικο αυτής της χώρας) μισθοί των στελεχών των δημοσίων επιχειρήσεων, αν καταργούνταν με συνοπτικές διαδικασίες οι χιλιάδες άχρηστοι οργανισμοί (επαναλαμβάνω για νιοστή φορά τον Οργανισμό Αποξηράνσεως Λίμνης Κωπαΐδος) και τα διοικητικά συμβούλια-πρυτανεία, που σιτίζουν τους κομματικούς «ημετέρους», αν απαγορεύονταν οι κρατικές διαφημίσεις, τότε θα ήταν δυνατόν να εξοικονομηθούν πόροι για τους αστέγους, τους ανέργους, τους πολύτεκνους, τους συμπολίτες μας με ειδικές ικανότητες, τις ανύπαντρες μητέρες, τους συνταξιούχους κ.ά. Ας προσθέσουμε και την τεράστια και, λογιστικά απροσδιόριστη, διαρροή πόρων στους ιδιωτικούς λογαριασμούς ανέντιμων λειτουργών.
Αυτά όλα προϋποθέτουν μια νέα πολιτική ηγεσία, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος, έντιμη, ικανή και έμπειρη, κοινωνικά ευαίσθητη και θαρραλέα. Η αντικατάσταση του σημερινού, επικίνδυνου πλέον για τη συλλογική μας επιβίωση, πολιτικού σκηνικού καθίσταται μονόδρομος.