Διασπορά των μειονοτικών προβλημάτων
ΣΤΗ διασπορά του μειονοτικού θέματος (ή προβλήματος κατά την τουρκική προπαγανδιστική μηχανή) σε πολύ ευαίσθητες ζώνες του αιγαιωτικού χώρου στοχεύει τώρα η Άγκυρα. Κι αυτό αποκαλύπτεται με αφορμή όσα προέκυψαν από τη συνυπογραφή εγγράφου από μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων κι ενός δυστυχώς Ελληνοκυπρίου) σύμφωνα με το οποίο προκύπτουν παραβιάσεις δικαιωμάτων σε βάρος της «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και την Κω!
Δεν είναι τυχαία η επιλογή της Ρόδου και, γενικότερα, της Δωδεκανήσου για τη δημιουργία προβλημάτων, προκειμένου να καλλιεργηθεί συν τω χρόνω κατάσταση κρίσεως, την οποία η Άγκυρα θα εκμεταλλευθεί αναλόγως, στο πλαίσιο των ευρύτερων σχεδιασμών της στο Αιγαίο και των διεκδικήσεων τις οποίες προάγει.
Αυτά προκύπτουν από πληροφορίες που προέρχονται από το Στρασβούργο και οι οποίες αξιολογούνται από αρμόδιες υπηρεσίες του υπουργείου Εξωτερικών, που φυσικά είναι ιδιαίτερα ενοχλημένες από την απαράδεκτη στάση ενός από τους εκπροσώπους της κυπριακής Βουλής: του κ. Χρίστου Πουργουρίδη (του Δημοκρατικού Συναγερμού) ο οποίος υπήρξε διαπρύσιος κήρυκας του Σχεδίου Ανάν για διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την ενέργεια του οποίου το κόμμα του αποποιείται φυσικά, ενώ η κυπριακή Βουλή έσπευσε να εγκρίνει ομόφωνο ψήφισμα την περασμένη Πέμπτη, με το οποίο διακηρύττεται ότι ούτε υπάρχει «τουρκική μειονότητα» ούτε και η Λευκωσία αναγνωρίζει την ύπαρξή της.
Όμως, κοινοβουλευτικοί στο Στρασβούργο απεκάλυπταν σε κυπρίους κι ελλαδίτες ομολόγους τους ότι το τελευταίο διάστημα γίνονται δέκτες «βομβαρδισμού» από Τούρκους, μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως, με «στοιχεία και δείκτες κατάφωρων παραβιάσεων μειονοτικών δικαιωμάτων σε νησιά του νοτιοανατολικού Αιγαίου» και κυρίως στη Ρόδο, όπου με καταπιεστικές μεθόδους οι Έλληνες στοχεύουν σε… εξαφάνιση του τουρκικού στοιχείου!
Nα σημειωθεί ότι η Άγκυρα έχει επιτύχει τη δημιουργία ισχυρού λόμπι με Βρετανούς, Γερμανούς, Ελβετούς και άλλους κοινοβουλευτικούς, με τους οποίους περνάει θέσεις κα προωθεί σχεδιασμούς, με αποτέλεσμα η Αθήνα και η Λευκωσία να βρίσκονται σε συνεχή άμυνα και πολλές φορές σε αδυναμία νʼ αντιδράσουν έγκαιρα.
Για όσους δεν έχουν κοντή μνήμη να υπομνησθεί ότι τα Δωδεκάνησα (και ειδικότερα η Ρόδος και το Καστελλόριζο) βρίσκονταν ανέκαθεν στο στόχαστρο της τουρκικής βουλιμίας. Ο δε Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ καταλόγιζε στη χώρα του «εγκληματικά σφάλματα» γιατί απέφυγε να προσαρτήσει κάποια νησιά, της Ρόδου διαλαμβανομένης, θεωρώντας το 1974, ως χαμένη ευκαιρία προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ίδιο και ο Ετσεβίτ.
Με τη δημιουργία μειονοτικού ζητήματος προάγεται συγκεκριμένη μεσοπρόθεσμη στρατηγική εκβιαστικών ενεργειών, οι οποίες αποβλέπουν αφενός σε αναγνώριση από τρίτους της υπάρξεως κι αυτής της «τουρκικής μειονότητας» και αφετέρου σε πρόκληση αλυσιδωτών κρίσεων, που θα παρέχουν ευκαιρίες ασκήσεως εκβιαστικών πιέσεων προς την Αθήνα, σε σχέση με τα γενικότερα ζητήματα του Αιγαίου.
Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, οι παραβιάσεις είναι και συνεχείς και εις βάθος, με αποτέλεσμα να εμπεδώνεται η αμφισβήτηση συγκεκριμένων ορίων του εθνικού εναέριου (και όχι μόνον) χώρου.