Δεν ψηφίζουν στρατηλάτες!

Για να πω την αλήθεια, η σειρά για τον «Μεγαλύτερο Έλληνα» ήταν η καλύτερη της ελληνικής τηλεόρασης. Ένα απλό τηλεπαιχνίδι με τη συμμετοχή του κοινού. Μόνο που εκατομμύρια άνθρωποι έμαθαν για μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας…
Αντί οι τηλεθεατές να παίζουν Big Brother, εθιζόμενοι να κοιτάνε από την κλειδαρότρυπα τις «προσωπικές στιγμές» αυτοεξευτελιζόμενων «παικτών», άκουσαν Ιστορία, έμαθαν Ιστορία, παθιάστηκαν με Ιστορία. Αληθινή όαση μέσα στην μπόχα των βουρκοκάναλων. Αναμφίβολα, δεν είχε αξιώσεις «επιστημοσύνης». Δεν υπάρχει τρόπος να συγκρίνεις προσωπικότητες που έζησαν σε τόσο διαφορετικές εποχές, έπαιξαν τόσο διαφορετικούς ρόλους κι ασχολήθηκαν με τόσο διαφορετικά πράγματα.
Όμως, οι χιλιάδες των συμμετεχόντων δεν ανέδειξαν τον «μεγαλύτερο Έλληνα όλων των εποχών». Στην πραγματικότητα ανέδειξαν τα σύμβολα που οι ίδιοι έχουν περισσότερο ανάγκη αυτήν τη στιγμή.
Σημασία δεν έχει τι στʼ αλήθεια ήταν οι προσωπικότητες αυτές. Σημασία έχει, εν προκειμένω, πώς τους έχει προσλάβει στο υποσυνείδητό της η ελληνική κοινωνία. Τι πρότυπα στηρίζει πάνω τους, τι φαντασιακές ανάγκες της καλύπτει, τι αρχέτυπα αποτυπώνει στα πρόσωπά τους.
= Ο Αλέξανδρος, λοιπόν, αναδείχθηκε, δικαίως, το διιστορικό σύμβολο του Ελληνισμού. «Παρίας» και ηγεμόνας ταυτόχρονα. Φιλόσοφος και πολεμιστής. Πρότυπο αρετής και ανδρείας, στρατιώτης και στρατηγός, ένωσε τους Έλληνες της εποχής του, αλλά και τους ξεπέρασε.
= Ύστερα ο Κολοκοτρώνης, αρχηγός αλλά και σοφός της Παλιγγενεσίας. Έδωσε θάρρος στις πρώτες δύσκολες στιγμές του ξεσηκωμού, έδωσε τις πρώτες λαμπρές νίκες στους εξεγερμένους, συγκράτησε τους αφιονισμένους, συγκρούστηκε με τους διεφθαρμένους, αγάπησε τον λαό του, αλλά δεν τον κολάκεψε, ούτε τον εξιδανίκευσε. Όχι ιδιαίτερα μορφωμένος ο ίδιος, γνώριζε τη σπουδαιότητα της Παιδείας, και τη σχέση της με την Ελευθερία. Γιατί αν η Απελευθέρωση ενός λαού απαιτεί κοφτερό σπαθί μια «στιγμή», η Ελευθερία ενός έθνους απαιτεί Παιδεία για πάντα.
Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες πολεμικές αρετές του, ο Κολοκοτρώνης αναδείχθηκε σε σύμβολο εντιμότητας σε ένα κρατίδιο κλεπτοκρατών, αρχέτυπο Αρετής σε μια κοινωνία νεοπλουτισμού.
Ο Αλέξανδρος καταγράφηκε ως Προμηθέας και Ηρακλής μαζί, ως Αχιλλέας και Οδυσσέας ταυτόχρονα…
Ο Κολοκοτρώνης συμπύκνωσε τους ίσκιους του Αγαμέμνονα και του Νέστορα, του Θεμιστοκλή και του Αριστείδη…
Και ενώ κορυφωνόταν η δημόσια συζήτηση, κάτι απίθανοι κύριοι και κυρίες (με παρουσία στα ευρωψηφοδέλτια, μάλιστα) βγήκαν να μας πουν ότι θα ψήφιζαν Παπανικολάου, διότι λέει οι άλλοι δύο –ο Αλέξανδρος και ο Κολοκοτρώνης– «υπήρξαν στρατηλάτες». Και οι ίδιοι δεν θα ψήφιζαν ποτέ στρατηλάτες»!
Θαυμάστε πολιτικώς ορθό «πασιφισμό», ανάμικτο με προσεκτικές δόσεις φεμινισμού, αφού ο Παπανικολάου «έσωσε εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο».
Να μην αδικήσουμε, βέβαια, τον μακαρίτη τον Παπανικολάου, που υπήρξε λαμπρός ερευνητής, αλλά –πώς να το κάνουμε– δεν υπήρξε Φλέμινγκ, ούτε εφηύρε την πενικιλίνη,
Δεν σκέφτηκαν, οι ανόητοι, ότι τον Παπανικολάου σε εκατό χρόνια δεν θα τον θυμάται κανείς, διότι το περιβόητο τεστ του θα έχει ξεπεραστεί προ πολλού από άλλες τεχνικές, πιο προηγμένες. Ενώ τον Αλέξανδρο και τον Κολοκοτρώνη, όπως και τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα και τον Ευκλείδη και τον Περικλή και τον Καποδίστρια, θα τους μνημονεύουν πάντα…
Συνέκριναν έναν σύγχρονο ερευνητή με διαχρονικά σύμβολα.
Κι ύστερα αυτή η περιφρόνηση προς τους «στρατηλάτες», πόσο βλακώδης, πόσο ρηχή, πόσο κοντόφθαλμη…
Στους αρχαίους Έλληνες –αλλά και στον διαχρονικό Ελληνισμό– ο στρατηλάτης δεν είναι απλός «πολέμαρχος». Είναι πολλαπλό σύμβολο, τραγικός και επικός ταυτόχρονα, ηγέτης του λαού του και υπηρέτης του, δάσκαλος ήθους και δαιμόνιος στρατηγός, φιλόσοφος και πολεμιστής, διορατικός ως πολιτικός και γενναίος ως μαχητής. Οπλίτης και ποιητής…
Ο Θεμιστοκλής του «πάταξον μεν, άκουσον δε», ο «τίμιος Αριστείδης», ο Περικλής που βγάζει πύρινο λόγο στους συμπολίτες του για να τους πείσει να μπουν στον Πόλεμο με τη Σπάρτη (από τις πρώτες δημηγορίες του Θουκυδίδη). Όλοι αυτοί είναι συγκλονιστικές φυσιογνωμίες, δεν είναι απλοί «τσαμπουκάδες»…
Είναι πολυσύνθετα σύμβολα Ελευθερίας και Παιδείας. Ελευθερίας που διαθέτει και Κόψη για να σπάσει τα δεσμά και Όψη-Πρόσωπο για να ανυψώσει το φρόνημα και να λυτρώσει το Πνεύμα.
Τι θα πει «δεν ψηφίζουμε στρατηλάτες»; Τότε διαβάστε κι εσείς τον Ελληνικό Πολιτισμό με τα στρεβλά μάτια του ΣΥΡΙΖΑ, ισοπεδώστε το μήνυμά του, πετάξτε το στον κάλαθο των αχρήστων και αδειάστε μας τη γωνιά.
Τελικά τους «Μεγάλους Έλληνες» τους γνωρίζαμε πάντα.
Τώρα μάθαμε και μερικούς από τους πιο φαυλεπίφαυλους σύγχρονους νεοέλληνες.
Αν θέλουμε να ψηφίσουμε ΣΥΡΙΖΑ, ξέρουμε πού θα τον βρούμε. Δεν χρειάζεται να «ξεφυτρώνει» κάθε τόσο μέσα στα μεγάλα –και σοβαρότερα υποτίθεται– κόμματα εξουσίας.
Να ξέρουν τα δύο κόμματα ότι υπάρχουμε κάποιοι αμετανόητοι που θα τα ψηφίσουμε ξανά. Μπορεί να κλείσουμε τη μύτη μας, αλλά θα το ρίξουμε το ρημάδι το ψηφοδέλτιο…
Ας μη μας προκαλούν, όμως. Μην αναγκαστούμε, παραμονές εκλογών, να κάνουμε πράγματα που θα τα μετανιώσουμε μετά…
Μαζέψτε τους ημιμαθείς σας (κύριους και κυρίες) που τους έχετε ξαμολήσει να δίνουν κάθε μέρα, δημόσια, εξετάσεις «προοδευτικότητας».
Όσο λιγότερο μιλάνε, τόσο μικρότερη ζημιά κάνουνε…
Μαζέψτε τους!

Ν. Ζ.