Βυζάντιον

Ανακάλυψα αναγνώστη που αγοράζει την εφημερίδα για τα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821. Κάνει μεταποιήσεις ρούχων στο Χαλάνδρι, έχει σώας τας φρένας (υποθέτω) και μου εξήγησε ότι ο Φωτάκος είναι από τα πιο ευχάριστα αναγνώσματα που έπεσαν στα χέρια του τα τελευταία χρόνια. Τον παρατηρώ όπως ο Σταύρος Θεοδωράκης θα έβλεπε μια μουσουλμάνα λεσβία: μ’ ένα ύφος που δείχνει κατανόηση, αλλά και μια μικρή απορία. Προσπαθώ να φανταστώ άνθρωπο που θα πάει σήμερα στην παραλία, θα ξαπλώσει στην άμμο και θα διαβάζει απομνημονεύματα αγωνιστών της Εθνεγερσίας. Θα μου πεις ότι έτσι πολλαπλασιάζονται οι συνέπειες από την έκθεση στον ήλιο. Θα προσθέσεις ότι αυτό που πετυχαίνουν οι άλλοι πίνοντας ούζα, εσύ το απολαμβάνεις χωρίς κανέναν κίνδυνο. Μετά μπορείς να οδηγήσεις άνετα όχι μόνο αυτοκίνητο, αλλά μουλάρι στα βουνά της Αρκαδίας. Και το κυριότερο: Το να βάλεις τη φουστανέλα, να αρπάξεις το καριοφίλι και να βγεις στο δρόμο φαίνεται πλέον ασφαλής καταφυγή.

Ίσως σε αυτή τη διάθεση να αποδίδεται και η τρίτη θέση του Κολοκοτρώνη στους «Μεγάλους Έλληνες». Εκεί θα πρέπει να αποδοθεί και η πρωτιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Την τέταρτη θέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή μπορεί να μου την εξηγήσει κάποιος; Τι έκανε τόσες δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας να σηκώσουν το ακουστικό να ψηφίσουν τον Εθνάρχη σε τόσο υψηλή θέση; Και μιλάμε για αυθόρμητη συμμετοχή, έτσι; Μην ακούτε αυτά που λένε περί οργανωμένης συμμετοχής από την ΟΝΝΕΔ. Όλα ήταν αυθόρμητα. Και μπράβο μας. Διότι αν ήμασταν σε άλλη χώρα, με υποψήφιο τον θείο του πρωθυπουργού και ιδρυτή της παράταξης που κυβερνάει, μπορεί να είχαν συμβεί άλλα περίεργα. Ας πούμε να ρυθμίσουν τηλεφωνικό κέντρο σε υπουργείο και να κάνει κλήσεις με χρήματα των φορολογουμένων. Χιλιάδες κλήσεις σε λίγα λεπτά. Ευτυχώς εδώ δεν έγιναν τέτοιες αστειότητες. Στη συλλογική συνείδηση ο Εθνάρχης βρίσκεται ψηλότερα από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, πολύ μακριά από τον ίδιο τον Περικλή, τον άνθρωπο που χορήγησε σε όλους τους μεταγενέστερους ηγέτες το δικαίωμα να επικαλούνται ένα ένδοξο παρελθόν δείχνοντας τον Παρθενώνα. Τελευταίος ο Περικλής. Μαζί με τους φιλοσόφους. Φαντάσου τώρα σε πενήντα χρόνια να γίνει νέα ψηφοφορία και να έχεις μέσα στη δεκάδα θείο και ανιψιό. Εγώ όπου κι αν βρίσκομαι θα σκάψω και θα σηκωθώ να γράψω στήλη.
•••

Προς το παρόν παραμένω όρθιος, κυκλοφορώ στο γνωστό βάλτο του κέντρου πρωτευούσης, συλλέγω εμετικά κουτσομπολιά και ανούσιες φήμες. Και αισθάνομαι όλο και περισσότερο πως βρισκόμαστε υπό τον έλεγχο μιας δύναμης κατοχής, μιας δύναμης που πρωτίστως ενδιαφέρεται για τη συνοχή του συστήματος που την υπηρετεί. Ένας τύπος, από εκείνους που παλαιότερα αποκαλούσαν «πολιτικούς παρατηρητές», μου λέει ότι τις επόμενες ημέρες θα ακούσω πολλά και θα διαβάσω πολλά περισσότερα για το φόβο απορρύθμισης του πολιτικού συστήματος από πιθανή μεγάλη εκλογική επίδοση των οικολόγων. Δεν είναι πλάκα, ίσως και σήμερα να διαβάσετε σχετική αρθρογραφία ακόμα και σε αυτήν την εφημερίδα. Κάποιες από τις ανησυχίες είναι αυθόρμητες, κάποιες άλλες είναι μεθοδευμένες. Με τους οικολόγους στην τρίτη θέση των ευρωεκλογών το σύστημα κινδυνεύει να απορρυθμιστεί και να απελευθερώσει διαφορετικές τάσεις, να βάλει περίεργες ιδέες στο εκλογικό σώμα. Το άγνωστο μας φοβίζει ακόμα κι αν έχουμε τις αγνότερες των προθέσεων. Να, διάβαζα ένα σχόλιο του εκδότη που ζητούσε από τους οικολόγους να μας πουν τις θέσεις τους για τα εθνικά θέματα. Δεν έχουν, κύριε εκδότη, τι θέλετε να κάνουμε δηλαδή; Και ευτυχώς δεν έχουν. Δεν θέλουν να κυβερνήσουν τη χώρα. Έχουν μια οικολογική ατζέντα που θέλουν να προωθήσουν και, κυρίως, ένα μήνυμα αμφισβήτησης που καλούνται να μεταφέρουν. Μέρα με τη μέρα σκέφτομαι όλο και περισσότερο ότι αυτές οι ευρωεκλογές μπορούν να αποτελέσουν μια φωτεινή παρένθεση μέσα σ’ ένα ζοφερό πίνακα. Και ξέρω πλέον ότι κανένας δεν μπορεί να μου εξηγήσει με πειστικό τρόπο για ποιον λόγο δεν πρέπει να ψηφίσω τον Κάτμαν στο ψηφοδέλτιο Βεργή και πρέπει σώνει και καλά να συνταχθώ πίσω από τη Συλβάνα Ράπτη, δηλαδή τον Ψυχάρη με ανθρώπινο πρόσωπο. Εντάξει, δεν έχει σημασία τι πιστεύω εγώ, σημασία έχει τι πιστεύουν στους υψηλούς ορόφους, εκεί που πλάθουν κουλουράκια με την εξουσία. Η κεντρική ανάλυση στη Νέα Δημοκρατία λέει πως όσο πιο μεγάλη είναι η αποχή, όσο πιο χαλαρή είναι η ψήφος, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Λογικό δεν είναι; Η θεωρία της απορρύθμισης του πολιτικού συστήματος λέει ότι από τη μια θα ανησυχήσει το εκλογικό σώμα και θα επιστρέψει στα μαντριά, ενώ από την άλλη η ήττα της κυβέρνησης θα επιδέχεται μια άνετη διαχείριση, κοινώς θα πούνε ότι έχει διαλυθεί το σύμπαν, επλήγη ο δικομματισμός, δεν είναι πραγματικές οι απώλειες που έχει υποστεί η κυβέρνηση. Έχει βάση; Έχει, ως ισχυρισμός. Αλλά δεν έχει πραγματικό αντίκρισμα στην εκλογική βάση, η οποία, όπως δείχνουν οι μετρήσεις, θα πάει στην κάλπη με σκοπό να σμπαραλιάσει συσχετισμούς.
•••

Και επειδή σήμερα την έχω δει κορυφαίος πολιτικός αναλυτής (που πιστεύω ότι όντως είμαι) θα ήθελα να σας μεταφέρω και την άποψη ενός ανθρώπου που κατέρχεται στις ευρωεκλογές μ’ ένα εναλλακτικό σχήμα, όπως η «Δράση» και οι «Δημοκρατικοί». Μοιράζεται μαζί μου τον προβληματισμό του: «Το πρόβλημα με αυτούς τους σχηματισμούς, Προκόπιε, δεν έχει να κάνει με τον πολιτικό λόγο, ούτε με την αποσιώπησή τους από το πολιτικό σύστημα. Περισσότερο φοβούμαστε τη συνολική απαξίωση μας δίπλα στους απίθανους τύπους που κατεβάζουν ψηφοδέλτια και ζητούν ψήφο διαμαρτυρίας. Τι θέλω να σου πω; Διαπιστώνουμε πως το σύστημα ακόμα κι αν καταρρεύσει ως έχει, δεν θα επιτρέψει την εκδήλωση νέων σχημάτων. Θα καλύψει τα πάντα μέχρι να σηκωθεί το ίδιο στα πόδια του. Είναι χαρακτηριστικό το ρεπορτάζ μεγάλης κυριακάτικης εφημερίδας που, ενώ αφιέρωνε χώρο στον Βεργή, έκλεινε με μια φράση που σημείωνε απλώς ότι στις ευρωεκλογές συμμετέχει και ο σχηματισμός της Δράσης. Ομοίως και οι Δημοκρατικοί, που αντιμετωπίζονται ως γραφική περίπτωση ενώ μόνο τέτοια δεν είναι».
•••

Δεν αμφιβάλλω. Ζούμε σ’ ένα περιβάλλον όπου ο Χριστοφοράκος έχει περισσότερα δικαιώματα από μένα και από σας. Σ’ ένα σύστημα όπου η Δικαιοσύνη ακόμα κι όταν πάει να κάνει τη δουλειά της ευτελίζεται από αυτούς που βρίσκει απέναντί της. Δεν είδατε τι έγινε με τις απολογίες της Siemens; Για ποιον λόγο να έρθει να καταθέσει ο Χριστοφοράκος; Για να πει τι ακριβώς; Θα δείτε πως στο τέλος θα τον εντάξουν κι αυτόν στο κλείσιμο της Βουλής. Οι κορυφαίοι της πολιτικής ανάλυσης θα πουν ότι είναι καλύτερο να παραμείνει σιωπηλός επειδή, αν ανοίξει το στόμα του, θα διαταραχθεί το πολιτικό κλίμα. Ο κ. Χριστοφοράκος δήλωσε ασθενής. Μεγάλε, την άλλη φορά πες τους ότι δεν έπιανε το δορυφορικό τηλέφωνο σ’ εκείνο το ιδιόκτητο νησάκι στον Παναμά όπου θα περάσεις τα γεράματά σου. Και πραγματικά, αν ο τύπος είχε στοιχειώδη αίσθηση του χιούμορ θα πακέταρε την οικογένεια και τις μίζες, θα αναχωρούσε για μέρη τροπικά και από κει θα έστελνε μηνύματα με μπουκάλια, με ονόματα, διευθύνσεις, αριθμούς λογαριασμών και ποσά. Πιστέψτε με, ο Χριστοφοράκος πρέπει να τους σιχαίνεται περισσότερο από μας. Διότι τους έζησε, τους λάδωσε, τσούγκρισε το κρυστάλλινο ποτήρι μαζί τους…
•••

Α, ναι. Λίγο πριν φύγω, θέλω να σας πω ότι σκέφτομαι αύριο να στείλω μια ανώνυμη καταγγελία προς την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Η καταγγελία μου θα περιέχει τα ονόματα των συναδέλφων δημοσιογράφων που επιμένουν να με spamάρουν (sic, copyright Prokopios, all rights reserved) με SMS και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προβάλλοντας τις θέσεις τους για τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ. Πρώτον, δεν τους έχω δώσει την άδεια για κάτι τέτοιο, ούτε οι ίδιοι μου δίνουν, όπως προβλέπεται, το δικαίωμα να απορρίψω τις αποστολές τους. Δεύτερον, θα ήθελα να μου εξηγήσουν πού βρήκαν τον αριθμό του τηλεφώνου μου και το προσωπικό μου (όχι το επαγγελματικό, email). Τρίτον, αν η ΕΣΗΕΑ έχει διαθέσει τα στοιχεία μου στις παρατάξεις, γνωρίζει ότι δεν είχε κανένα δικαίωμα να το κάνει; Και ξέρεις γιατί τα λέω όλα αυτά; Διότι τρελαίνομαι να διαβάζω από τη μια άρθρα που κόπτονται υπέρ της διαφύλαξης προσωπικών δεδομένων, που καταγγέλλουν τις κάμερες και τις παρακολουθήσεις, και την ίδια στιγμή οι συντάκτες τους να βάζουν στο χέρι προσωπικά δεδομένα και να τα χρησιμοποιούν προς όφελός τους. Ρε δεν με παρατάτε; Οχι μόνο τώρα, αλλά γενικώς.