Αλήθεια στον λαό, σεβασμό στην κοινωνία…
Με άλλα λόγια, αλήθεια στον λαό και σεβασμός στην κοινωνία.
Ο χθεσινός μας όμως επισκέπτης, ο «συντοπίτης» πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, στην ανοικτή προεκλογική του ομιλία στην πλατεία Γεωργίου, αντί με ίχνη έστω αυτοκριτικής και μεταμέλειας να ψελλίσει τα λάθη και τα εγκλήματα της «χρυσής» τους εικοσαετίας και να εγγυηθεί έτσι μια άλλη ευθύνη και πορεία, επέλεξε άλλη μια φορά, ως από παρθενογένεση προκύψας ο ίδιος και το κόμμα του, μονότονα και ανιστόρητα να κατακεραυνώνει τη σημερινή κυβέρνηση και με θρασεία αμετροέπεια, έτσι όπως τον έχουν συμβουλεύσει, να ασκείται στο γνωστό γκεμπελίστικο «πες, πες, πες, κάτι θα μείνει στο τέλος».
Έφτασε λοιπόν και από την Πάτρα κραυγάζων ο κ. Παπανδρέου να καταγγείλει τη διαφθορά και τα σκάνδαλα, σαν να μην ήταν ποτέ ο ίδιος υψηλόβαθμος υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, σαν να μην είχε ακούσει ποτέ για την ομολογία Τσουκάτου, την ένοχη παραίτηση Βερελή, τη δύσοσμη περίπτωση Τρεπεκλή, για τόσα και τόσα άλλα «ων ουκ έστι αριθμός»… ούτε και στα φορολογικά τους μητρώα.
Τόλμησε και από την Πάτρα ο κ. Παπανδρέου να μιλήσει για κομματικοποίηση του κράτους, χωρίς ίσως καθόλου να γνωρίζει γιατί και στα Τριταιοχώρια της Αχαΐας δεν βρίσκουν ντόπιους εργάτες για τα κτήματα, μια και όλοι έχουν διοριστεί στο Δημόσιο.
Αναφέρθηκε άγνους και άσχετος στα περίφημα, ναι, εξευτελιστικά «στέιτζ» των ανασφάλιστων παιδιών μας ο κ. Παπανδρέου, λες και δεν γνωρίζει πότε αυτά πρωτοεμφανίστηκαν στον δημόσιο τομέα μαζί με το άλλο, το δικό τους πάλι όνειδος των «ενοικιαζόμενων», από ιδιωτικά γραφεία, εργαζομένων.
Μίλησε για το χωροταξικό και την πράσινη ανάπτυξη, ξεχνώντας ή αποσιωπώντας τα βαριά πρόστιμα που πληρώσαμε από τις πονηρές ανοησίες του πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ, πασίγνωστου φίλου του, κ. Λαλιώτη.
Άστραψε και βρόντηξε για υπερήφανη εξωτερική πολιτική ο κ. Παπανδρέου, ξεχνώντας τα Ύμια που γέννησαν τις «γκρίζες ζώνες», ξεχνώντας τη δική του δήλωση το 1999 στον Καναδά, όντας υπουργός των Εξωτερικών, όταν εκστόμισε τη φοβερή φράση: «Καλύτερα μερικά στρέμματα γης λιγότερα παρά να έχουμε επικίνδυνα προβλήματα με τους δύστροπους γείτονές μας» (!), ξεχνώντας ακόμη τις γενναίες από το υπουργείο του χρηματοδοτήσεις κάποιων περίεργων και ύποπτων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) που έψαχναν για θύλακες «μακεδονικής» τάχα μειονότητας στη Βόρεια Ελλάδα!
Κατήγγειλε και πάλι σαν σκόπιμη κυβερνητική επιλογή την παραγραφή των σκανδάλων, το κλείσιμο της Βουλής (όπως κατʼ επανάληψιν έχει συμβεί), όταν αυτός ο ίδιος επίμονα και από μηνών ζητούσε «εδώ και τώρα» εθνικές εκλογές, με αυτονόητη φυσικά εάν εισακουόταν την καταραμένη παραγραφή!
Μίλησε όμως και –επιτέλους ως βουλευτής Αχαΐας– για το μεταναστευτικό πρόβλημα της Πάτρας ο κ. Παπανδρέου, χωρίς όμως καμιά άμεση και συγκεκριμένη πρόταση, τάζοντας όμως ότι οψέποτε γίνει πρωθυπουργός θα ζητήσει από την Τουρκία και την ΕΕ να αναλάβουν τις ευθύνες τους!
Μία ολόκληρη σχεδόν ώρα μίλησε στην Πάτρα ο δημοσκοπικά επίδοξος πρωθυπουργός κύριος Παπανδρέου και τελικά δεν είπε τίποτα ουσιαστικό.
Γιʼ αυτό και το ποικίλης εντοπιότητας ακροατήριό του, παλαιοί και δύσπιστοι Ανδρεοπαπανδρεϊκοί του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, αμφίθυμοι αμφισβητίες της πολιτικής του επάρκειας, όπως οι Βενιζελικοί του «Ρεύματος», θυμωμένοι Σημιτικοί από την ταπείνωση και την προσβολή του πρώην πρωθυπουργού τους και μαζί με όλους αυτούς αγνοί κεντροαριστεροί δημοκράτες και πατριώτες Αχαιοί, ανακατεμένοι με γνωστούς γιάπηδες του εξουσιολάγνου και ιδιοπαθούς 20χρονου κυβερνητισμού, μετά το τέλος της –χωρίς κοινωνική χημεία– ομιλίας του περίσκεπτοι και σύννοες αποχώρησαν με καρφωμένη στο μυαλό τους την κουβέντα πως «τα ράσα (του ονοματεπώνυμου) δεν κάνουν τον παπά» και με βασανιστικό το ερώτημα στα χείλη: Έχει ο αρχηγός συναίσθηση του τοπίου;
Στον επίλογο τώρα αυτών των σκέψεων και με την καλή ευκαιρία ας συνειδητοποιήσουμε όλοι μας, εντεύθεν και εκείθεν, ότι οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, ναι, είναι πολιτικές εκλογές, ναι, έχουν πολιτικά χαρακτηριστικά, ναι, πρέπει να διεξαχθούν με πολιτικούς όρους, δεν είναι όμως εθνικές εκλογές που θα εκλέξουν κυβέρνηση και δεν είναι δημοψήφισμα, όπως ισχυρίζεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ για να συγκρατήσει τους φυγόκεντρους.
Όντας όμως πολιτικές αυτές οι εκλογές έχουν σίγουρα εκείνη την ιδιαίτερη αξία και δυναμική που δεν επιτρέπει και σε κανέναν της δικής μας όχθης ο δικαιολογημένος ίσως θυμός και τα παράπονα στον αριθμητή του πολιτικού κλάσματος της παράταξης να ζημιώσουν τον κοινό παρονομαστή έτσι όπως τον προσδιορίζουν στη σύγκριση οι ιδέες της, η ιστορία της και ο ηγέτης της, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ.