«Όχι» στο σύνδρομο μαζοχισμού της εξωτερικής μας πολιτικής
Την ώρα που το ευρωενωσιακό διευθυντήριο (Μέρκελ – Σαρκοζί) κλείνει μετά πατάγου την πόρτα της Ευρώπης στην Άγκυρα, ο έλλην πρωθυπουργός την αφήνει διάπλατα ανοιχτή και συμβουλεύει τους απέναντι να συμπεριφέρονται με τρόπο που να μην «ενδυναμώνονται οι φωνές που μιλούν για ειδική σχέση». Αυτά μάλιστα τα λέει στο ακραία φιλότουρκο σουηδικό δίδυμο Ράιφελντ – Μπιλντ που ετοιμάζεται να αναβάλει τις ορισμένες για τον Δεκέμβριο «εξετάσεις» της Τουρκίας στην ΕΕ. Στο Βερολίνο προχθές ο Σαρκοζί είπε μιαν αυτονόητη αλήθεια: «Μια Ευρώπη χωρίς σύνορα είναι μια Ευρώπη χωρίς θέληση, χωρίς ταυτότητα, χωρίς αξίες». Ελληνική και κυπριακή κυβέρνηση έδειξαν να μην άκουσαν και να μην κατάλαβαν τίποτε.
Από τη μοιραία επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη το 1999 να στηρίξει πάση θυσία, κυριολεκτικά πάση θυσία, χωρίς αντάλλαγμα με δωρεάν εισιτήριο την ένταξη της Τουρκίας στη ΕΕ, μέχρι τώρα η Άγκυρα πορεύεται με απόλυτα τουρκικούς όρους. Εμείς απλώς τηρούμε «εκ του μακρόθεν τα γιγνόμενα».
Από τα προσφιλή του Κατεχόμενα ο θεωρητικός του νεο-οθωμανισμού, νέος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, ξεφούρνισε το δόγμα της πολιτικής των «μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες». Αν και δεν μας λοιδορεί αυτός «αλλά ο τόπος» (=Κατεχόμενα), όπως θα έλεγε ο Αίσωπος, ο νέος επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας, προφανώς αυτοσαρκαζόμενος, δήλωσε τα ακόλουθα: «Θέλουμε να έχουμε εξαιρετικές σχέσεις με τους γείτονες {σιγά ρε φίλε} «και το καλύτερο παράδειγμα είναι η Ελλάδα» {εδώ έπεσε διάνα!} «Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν βελτιωθεί {φτου να μην τις βασκάνουμε!}. Και το μέλλον θα είναι καλύτερο από σήμερα {πέφτει δούλεμα με το τσουβάλι}».
Δυστυχώς ο Νταβούτογλου του «Στρατηγικού βάθους» (τίτλος του βιβλίου του, όπου νεκρανασταίνονται όλα τα οράματα του νεο-οθωμανισμού) έχει τελικά δίκαιο. Διότι φαίνεται ότι βελτίωση δεν σημαίνει σεβασμός κυριαρχίας, ανεξαρτησίας, συμφερόντων του άλλου, αλλά μονόπλευρος σεβασμός εκ μέρους του άλλου προς εμάς. «Γιασασίν Χουριέτ», όπως θα έλεγε και ο Νταβούτογλου. Για άλλη μια φορά το πρόβλημα δεν είναι οι Τούρκοι αλλά εμείς. Ο ενδοτισμός μας. Το δίδυμο Μέρκελ – Σαρκοζί μας έδειξε τον δρόμο, αλλά εμείς διαλέξαμε την οδόν Νταβούτογλου. Περιχαρής η υπουργός μας των Εξωτερικών εξέφρασε την ευχή της «να μηδενισθούν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα». Η Άγκυρα ενιαιοποιεί σε κοινό πακέτο Κυπριακό – Ελληνοτουρκικά για να αποδιεθνοποιήσει το Κυπριακό και να το φέρει στα μέτρα διμερούς προβλήματος που τη συμφέρει.
Οι συνομιλίες Χριστόφια – Ταλάτ συνεχίζονται και το αγγλοαμερικανικό σχέδιο επαναφοράς του σχεδίου Ανάν σε ιταμότερη μάλιστα μορφή, είναι στο τραπέζι. Όπως όρισε και το think tank Κίσινγκερ – Μπρεζίνσκι, «ό,τι συμφωνήσουν Χριστόφιας – Ταλάτ η ελληνική κυβέρνηση είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ θα το αποδεχθεί»! Ξανά το πρόβλημα είμαστε εμείς!
Στο μεταξύ οι ξεσαλωμένοι ηγετίσκοι των Σκοπίων στήνουν το παγκοσμίως μεγαλύτερο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ύψους οκταώροφης πολυκατοικίας, ενώ ο επικεφαλής του ευρωψηφοδελτίου των λεγομένων Οικολόγων – Πρασίνων κ. Τρεμόπουλος ζητάει να στήσει στη Θεσσαλονίκη άγαλμα του Κεμάλ (δεν αποσαφήνισε πόσων ορόφων ύψους). Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου!
Αλλά η στάση μας απέναντι στα ασήμαντα Σκόπια είναι ολόιδια με αυτήν έναντι της Τουρκίας. Κατά την κυρία Μπακογιάννη «στόχος είναι η βελτίωση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα ώστε να λυθεί το πρόβλημα αυτό που ταλανίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική και την Ελλάδα τα τελευταία 17 χρόνια». Ταλανίζει, αλλά αν ταλανίζει μια εξωτερική πολιτική που δεν ξέρει τι θέλει, που δεν πατάει στα πόδια της, αλλά αιωρείται μετέωρη ή βουλιάζει σε κινούμενη άμμο, καλώς την ταλανίζει! Ας αποκτήσει εθνική αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα αυτή η πολιτική και βεβαιώνουμε ότι ουδείς εφεξής θα την ταλανίσει. Η ΥΠΕΞ για πολλοστή φορά ορίζει ως εθνικό όραμα την ταλαίπωρη σύνθετη ονομασία. Ε, όχι άλλο!…
Στις 7 Ιουνίου ο ελληνικός λαός πρέπει να αποδείξει μνήμη και να επιβάλει κυρώσεις.