«Όχι» στην ένταξη της Τουρκίας από τη Γαλλο-Γερμανία
Επιτέλους! Για άλλη μία φορά, τώρα που υποτίθεται ότι πλησιάζει η ώρα της κρίσης για την είσοδο (ή ΟΧΙ) της Τουρκίας στην Ε.Ε., η «ατμομηχανή» της Ευρώπης, ο σκληρός πυρήνας, ξύπνησε (ενάντια στα συμφέροντα των Αγγλοσαξόνων): Δήλωσε ευθαρσώς, ότι η Τουρκία μόνον ειδική σχέση μπορεί να έχει με την Ε.Ε. (Αφήνοντας τον τούρκο Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ να τους απειλεί γαβγίζοντας…). Καλά, η χώρα μας και η Κύπρος του Χριστόφια, δεν παίζονται: Ενάντια σε κάθε λογική επιμένουν σε λάθος γραμμή, ολέθρια για τα εθνικά μας συμφέροντα, δηλαδή είναι υπέρ της εισόδου της Τουρκίας «με κάποιες προϋποθέσεις».. Νιάου! («νιαουρίζω» για να αποφύγω να αρχίσω να βρίζω….). Εμείς πάλι, επιμένουμε: Έχει δίκαιο η Γαλλο-Γερμανία (για δικούς της λόγους)… Εμείς ζητάμε: Ειδική σχέση με την Τουρκία – δημοψήφισμα για την ένταξή της ή όχι, στην Ε.Ε.
Μεταμοντερνισμός και ιστορική μνήμη
Αναρωτιόμουν, συν τοις άλλοις, στο προηγούμενο σχόλιό μου σχετικά με τη λαθροχειρία «επιμελητού» έκδοσης να παραλείψει ολόκληρη οργάνωση κατά την περίοδο της επτάχρονης δικτατορίας- εν προκειμένω το ΠΑΚ: «Μπορεί ο καθένας να γράφει και να ξαναγράφει την Ιστορία κατά το δοκούν, να κάνει επιλεκτική χρήση των αρχείων και των ντοκουμέντων; Από ό,τι αποδεικνύεται για άλλη μία φορά: Ναι, δυστυχώς μπορεί».
Και τι κάνουμε εμείς σε αυτήν την προσπάθεια; ΑΠΑΝΤΑΜΕ με στοιχεία, καταρρίπτουμε τα σκόπιμα ψεύδη.
Έχουμε και λέμε: Για τον ΤΥΠΟ:
1. « Η εφημερίδα του ΠΑΚ ”Αγώνας”: Μία από τις βασικές προσπάθειες που είχαμε προτείνει και αναλάβει στο Μόναχο ήταν και η έκδοση της εφημερίδας του ΠΑΚ, που την εκδίδαμε στο τυπογραφείο του συντρόφου μας Βασίλη Στρομπουλάκου. Στο ίδιο τυπογραφείο είχαν εκδοθεί και τα δύο φύλλα της εφημερίδας ”Η φωνή της Δημοκρατίας”, αμέσως μετά το πραξικόπημα, στην οποία πρωτοστατούσε τότε η Ένωση Κέντρου με επικεφαλής τον Δ.Κ. και η ομάδα μας που αποτελούσε τη συντακτική επιτροπή. Πολλά φυλλάδια και έντυπα του ΠΑΚ αποτελούσαν μέρος της εκδοτικής δραστηριότητας του τυπογραφείου. Την εφημερίδα τη βγάζαμε στα ελληνικά και τα γερμανικά… Στην έκδοση και τη διακίνηση της εφημερίδας μετείχαν όλα τα μέλη της οργάνωσης, γιατί η δουλειά ήταν δύσκολη και απαιτούσε πολλά χέρια. Η εφημερίδα στελνόταν όχι μόνο στις οργανώσεις με δέματα, αλλά και στην Ελλάδα. Τα σημαντικότερα κείμενα τα βγάζαμε σε ένθετο φύλλο και αυτό το έστελναν οι οργανώσεις στην Ελλάδα, σε τυχαίες και διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Πέρα από την εφημερίδα έβγαιναν κατά χώρα και διάφορα περιοδικά του κινήματος, ανάλογα με τη δυνατότητα που είχε κάθε χώρα.» (Δαμιανού Βασιλειάδη: «Ο Μύθος του Ανδρέα», σελ. 234, «Εναλλακτικές εκδόσεις», 2007).
2. Τα περιοδικά έντυπα των Οργανώσεων ΠΑΚ, «Φίλοι του ΠΑΚ», των Οργανώσεων της ΕΔΗΝ που πέρασαν στο ΠΑΚ μετά το Συνέδριο της Βιέννης, της Παράταξης «Φοιτητική Πρωτοπορία» και άλλων μετωπικών σχημάτων, κυρίως σε ΗΠΑ και Αυστραλία. (υποθέτω ότι συμφωνούμε ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΥΠΟ): Αναφέρω εδώ μερικά: «Αγωνιστής», Grecia, «Δεσμώτης», «Φοιτητική Πρωτοπορία», «Φοιτητικός Προβληματισμός», «Νέα Πορεία»…
3. Για προκηρύξεις, αφίσες και μπροσούρες άλλη φορά…
ΠΡΟΣΟΧΗ: Για να προλάβουμε την «παραμύθα» περί εσωτερικού και εξωτερικού (Ο νοών νοείτω): Εμείς καταγράφουμε εδώ πού εκδίδαμε, πώς κυκλοφορούσαμε στην Ελλάδα… Εάν προκληθούμε, θα απαντήσουμε πού τυπώνονταν και τα έντυπα που αναφέρονται στο έντυπο «Ο παράνομος αντιδικτατορικός Τύπος: Εφημερίδες -αφίσες-προκηρύξεις» (και από το οποίο λείπει το ΠΑΚ, για ανεξήγητους, εισέτι, λόγους).
Αυτά για σήμερα. Μπορεί ο κάθε «εκσυγχρονισταράς», το κάθε Συριζόπουλο, να γράφει και να ξαναγράφει την Ιστορία κατά το δοκούν; Θα προσπαθήσει, Ας το σταματήσουμε. Άλλωστε, το ψέμα έχει κοντά πόδια….
ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ!