Τα… μουρλά της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας στην ήπειρο των καγκουρό

Την ώρα που χιλιάδες πελάτες της Εθνικής Τράπεζας διαμαρτύρονται και συνάμα ταλαιπωρούνται για το κλείσιμο τα τελευταία (τρία, κυρίως) χρόνια δεκάδων υποκαταστημάτων της σε όλη την Ελλάδα ή τη συγχώνευσή τους με άλλα παραπλήσια (για παράδειγμα, στο χωριό μου, την Ακράτα), η διοίκηση της τράπεζας κάνει τα στραβά μάτια και δεν αποφασίζει να βάλει λουκέτο στα δύο γραφεία αντιπροσωπείας της που ανθυπο-υπολειτουργούν στην Αυστραλία.

Μα καλά, θα πείτε, τι κάνουν αυτά τα γραφεία; Δεν κάνουν καμία απολύτως τραπεζική εργασία, γιατί δεν τους το επιτρέπει η εκεί νομοθεσία. Δίνουν μόνον πληροφορίες και βέβαια κάτω από το αυστηρό μάτι της αυστραλιανής αρχής APRA (Australian Prudential Regulation Authority), η οποία έχει την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος στην Αυστραλία, μια και η νομοθεσία για τη λειτουργία των γραφείων αντιπροσωπείας ξένων τραπεζών είναι αυστηρότατη και η εποπτεία πιο ασφυκτική από το 1992. Η προσέλκυση μάλιστα πελατείας και καταθέσεων επισύρει αυστηρότατες ποινές. Η παράλογη αυτή τακτική της Εθνικής Τράπεζας δεν εξηγείται ούτε από το γεγονός ότι συνεχίζει να κλείνει ακόμα και σήμερα υποκαταστήματά της στο εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη και την Αμερική, η λειτουργία των οποίων είχε προτιμηθεί εδώ και χρόνια σε βάρος της δημιουργίας δύο υποκαταστημάτων στην Αυστραλία, με αποτέλεσμα να προκαλέσει την αγανάκτηση εκατοντάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας στη μακρινή αλλά φιλόξενη ήπειρο των καγκουρό. Για την ιστορία του πράγματος, το γραφείο αντιπροσωπείας στο Σίδνεϊ ιδρύθηκε το 1973 και της Μελβούρνης το 1978, ενώ πριν από 25 χρόνια (το 1984) η Εθνική έκανε αίτηση να πάρει άδεια για να λειτουργήσει ως κανονική τράπεζα, αλλά απορρίφθηκε από τους Αυστραλούς, που όμως χορήγησαν 16 άδειες σε ξένες τράπεζες (μέχρι τότε διατηρούσαν γραφεία αντιπροσωπείας στην Αυστραλία).

Αλλά και οκτώ χρόνια αργότερα, το 1992, όταν η νομοθεσία στους αντίποδες άλλαξε και οι ξένες τράπεζες μπορούσαν να ιδρύσουν θυγατρικές τράπεζες για διενέργεια λιανικής τραπεζικής και απευθείας καταστήματα για χονδρική τραπεζική, η δική μας Εθνική προτίμησε να ανοίξει καταστήματα σ’ άλλες χώρες, μερικά των οποίων έκλεισαν ήδη γιατί δεν προσέφεραν κανένα κέρδος. Παρά τις επανειλημμένες θετικές προτάσεις και τις μελέτες των αρμόδιων διευθύνσεων, οι διοικήσεις αγνόησαν επιδεικτικά τον απόδημο ελληνισμό, που μέχρι τότε έστελνε κατά εκατομμύρια τα δολάρια Αυστραλίας από το υστέρημά του μέσω των δύο γραφείων αντιπροσωπείας στο Σίδνεϊ και τη Μελβούρνη. Προς μεγάλη ικανοποίηση των αδελφών μας Κυπρίων, οι οποίοι πηγαίνουν στις δικές τους τράπεζες (Τράπεζα Κύπρου, Λαϊκή Τράπεζα), αλλά και των Ελλήνων που εξυπηρετούνται μέσω αυτών των τραπεζών και του δικτύου τους στην Ελλάδα.

Ανδρέας Παπαγεωργόπουλος