Πόρτα κινδύνου ανοίγετε κύριε Στεφανόπουλε
Μα, Πρόεδρέ μου, αυτά που σήμερα ζούμε δεν συνέβαιναν πάντα; Πώς ψηφίζατε οι βουλευτές της ΕΡΕ και μετά της ΝΔ και οι υπουργοί του Κωνσταντίνου Καραμανλή; Δεν πειθαρχούσατε στην κομματική γραμμή; Διαφοροποιήθηκε ποτέ κανείς σας; Τόλμησε να πάει έστω και ένας κόντρα στον Καραμανλή; Και μη μας πείτε ότι το 1958 αποχώρησαν ο Ράλλης, ο Παπαληγούρας, ο Αβέρωφ και κάποιοι άλλοι, γιατί μετά από λίγο ξαναγύρισαν στο μαντρί…
Ξεχάσατε την υπόθεση Πεσινέ, που αν ο Γεώργιος Παπανδρέου δεν μεθόδευε τη διέξοδο της παραγραφής, που πήγε να τινάξει την Ένωση Κέντρου, γιατί ήταν αντίθετος ο Ανδρέας, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα είχε την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου; Ξεχάσατε την παραπομπή του Γιώργου Παναγιωτόπουλου;
Υπάρχει βέβαια σήμερα μια επιδείνωση. Όπως συμβαίνει σ’ όλους τους θεσμούς και τους χώρους. Γιατί έχει έρθει πολύ χρήμα στην Ελλάδα. Γιατί οι αξίες έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Και κανέναν πλέον δεν τον ενδιαφέρει το γενικότερο συμφέρον… Μόνο η τσέπη του είναι το κίνητρο…
Τα ίδια με τα σημερινά συνέβαιναν και στα δέκα χρόνια που ήσασταν ο αρχηγός του κράτους. Η ληστεία του χρηματιστηρίου μικρό γεγονός ήταν; Και τότε θα έπρεπε να είχατε βγάλει εξάψαλμο…
Σας στενοχωρούμε, αλλά πάγια αρχή τούτης της εφημερίδας είναι η απαίτηση: Οι ηγέτες μας να τα λένε όταν κατέχουν τα αξιώματα. Γιατί τότε ο λόγος τους μπορεί να φοβίσει και να έχει έτσι άμεσα αποτελέσματα. Ενώ τώρα το μόνο που λέμε είναι «καλά τα είπε ο Στεφανόπουλος».
Όμως αυτό που περισσότερο μας ανησυχεί είναι η επιμονή σας για προσφυγή στη Χάγη «για τις διαφορές μας», όπως είπατε. Μα, Πρόεδρε, για την Ελλάδα πάντα μία ήταν η διαφορά, και σ’ αυτό έμειναν ανυποχώρητοι και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου: Η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Τίποτε άλλο. Ποιες άλλες διαφορές εννοείτε;
Ως προς την προσφυγή, δεν θα πρέπει να υπάρξει συνυποσχετικό; Η Τουρκία θα το δεχόταν αν δεν μπουν και οι επεκτατικές διεκδικήσεις της (γκρίζες ζώνες, εναέριος χώρος, αποστρατιωτικοποιημένα νησιά, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, χωρικά ύδατα κ.ά.); Με την πολύτιμη εμπειρία σας από την ενεργό δικηγορική σας ενασχόληση, ποιος βγήκε ποτέ κερδισμένος από μια δίκη με αντίδικο έναν που παράνομα μπήκε στο σπίτι σου και σου λέει ότι ένα δωμάτιο, ένα κομμάτι από τον κήπο, «είναι δικό μου»; Το δικαστήριο σχεδόν πάντα όλο και κάτι δεν του δίνει; Έχετε υπόψη σας απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης που να δικαιώνει μόνο τη μία πλευρά;
Αλλά ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα προσφεύγει στη Χάγη, αδιάφορο αν η Τουρκία συναινέσει ή όχι σε συνυποσχετικό. Στο κείμενο της προσφυγής θα καταγράφονται «οι διαφορές μας» (από τη στιγμή που αναφερθήκατε στον πληθυντικό, το μυαλό μας πάει σ’ εκείνη την άθλια παράγραφο του τελικού κειμένου της Συνόδου του Ελσίνκι που μιλούσε για ρύθμιση «συνοριακών διαφορών»… με την Τουρκία να τρίβει τα χέρια της, γιατί κάτω από το κείμενο υπήρχε η υπογραφή του, πρωθυπουργού τότε, Κ. Σημίτη) και πάλι θα τρίβει τα χέρια της η Τουρκία γιατί πλέον η Ελλάδα θα αναγνωρίζει εγγράφως τις διεκδικήσεις της! Και μάλιστα με απόδειξη! Και με υπογραφή…
Αντιλαμβάνεστε, αγαπητέ Πρόεδρε, τι πόρτα ανοίγετε; Και σε ποιον κίνδυνο μπαίνει η χώρα; Και η κυριαρχία της;
Σημ. «Π»: Στα «Θαρραλέα» της περασμένης Κυριακής γράφτηκε κατά λάθος ότι το 1961 έφυγε στο Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ενώ το σωστό είναι το 1963, όταν έχασε τις εκλογές και πρώτο κόμμα ήρθε η Ένωση Κέντρου και ο αρχηγός της Γεώργιος Παπανδρέου πήρε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.