ΠΟΙΟΝ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ;

Η «μαζικοποίηση» της οικονομικής κρίσης, η «κοινοκτημοσύνη» της κρίσης (με τη λογική ότι ανήκει σε όλους), είναι από τα μεγάλα όπλα και τις μεγάλες ελπίδες του πρωθυπουργού. Ας μην αποτελέσει έκπληξη η επικέντρωση της ευρωθεματικής συζήτησης στο πολύπλευρο και πολυδιάστατο της κρίσης, στον διαταξικό της χαρακτήρα και τον τρόπο που αγκαλιάζει όλη τη γηραιά ήπειρο (και τις άλλες ηπείρους φυσικά, αλλά οι εκλογές της 7ης Ιουνίου αφορούν την Ευρώπη) και την οικονομία των 27 χωρών μελών. Πολλές μάλιστα από αυτές τις χώρες περνούν πολύ πιο μαύρες μέρες από την Ελλάδα μια και είναι φύσει και θέσει βιομηχανικές, άρα υφίστανται τις συνέπειες της ύφεσης, της αποεπένδυσης και της μειωμένης αγοραστικής δύναμης εντονότερα από μια χώρα μεταπρατική που κατά βάση πουλάει μόνο υπηρεσίες και εξάγει εσπεριδοειδή, λάδι και καπνά. Δεν είναι καθόλου απίθανο η προεκλογική συζήτηση για τις ευρωεκλογές (όταν –πρόσκαιρα έστω– ξεφύγει από τα σκάνδαλα, τις δωροδοκίες, τα αλληλοκαρφώματα) να στραφεί στο μέγεθος και το βάθος της οικονομικής κρίσης. Από τη συζήτηση ασφαλώς θα προκύπτει ποιος βρίσκεται σε δυσκολότερη θέση, ποια χώρα θα βγει γρηγορότερα από το τούνελ, ποιες κινήσεις επέλεξε η καθεμιά κ.λπ.

Προφανής επιδίωξη του πρωθυπουργού και της Νέας Δημοκρατίας θα είναι να καταδειχθεί αφενός ότι η κρίση ανήκει σε όλους, όλοι υποφέρουν, και αφετέρου ότι η κυβέρνηση έκανε κινήσεις σωφροσύνης και προστασίας του εισοδήματος των πολιτών. Είναι δύσκολο φυσικά να δικαιολογήσουν οι ψηφοφόροι όλα όσα συμβαίνουν και θίγουν ευθέως την καθημερινότητά τους και ακόμα δυσκολότερο να συμπάσχουν (όπως θα ήθελε η Νέα Δημοκρατία) με την κυβέρνηση. Όμως θα σκέπτονται στη ΝΔ (και σωστά) ότι δεν χάνουν τίποτα να δοκιμάσουν στριμώχνοντας στην ίδια γωνιά που βρίσκεται η ίδια και το ΠΑΣΟΚ, έτσι που και αυτό να αντιμετωπιστεί από τον κόσμο με ανάλογη αυστηρότητα. Στο βαθμό μάλιστα που το ΠΑΣΟΚ βλέπει τις εκλογές αυτές ως πρόκριμα για τις βουλευτικές εκλογές, θα πρέπει (τουλάχιστον αυτό θα επιδιώξει η ΝΔ) με σαφήνεια να περιγράψει τι σκοπεύει να κάνει αν κληθεί να κυβερνήσει. Δηλαδή τι διαφορετικό θα κάνει στο πεδίο της εκτεταμένης οικονομικής κρίσης από ό,τι κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Έτσι, η οικονομική κρίση που πλήττει όλες τις χώρες ίσως αναδειχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα των αξιολογήσεων που θα κάνουν οι πολίτες κατά την προεκλογική περίοδο. Αν ο Κ. Καραμανλής κατορθώσει να «κοινωνικοποιήσει» την κρίση, με σκεπτικό και επιχειρήματα που θα κατατείνουν στο «όλοι είμαστε μέσα» και «κανείς δεν μπορεί να αυτοεξαιρεθεί», άρα «οι λύσεις είναι κοινές», θα οδηγήσει την προεκλογική συζήτηση σε μια συγκροτημένη μονοθεματική κουβέντα από την οποία θα δυσκολευτούν να ξεφύγουν οι συνομιλητές. Στόχος της ΝΔ δεν θα είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και τα άλλα κόμματα που μπορούν να αποτελούν εναλλακτικές λύσεις για τους πολίτες, που απογοητεύτηκαν μεν από την κυβέρνηση αλλά δεν θέλουν και να οδηγηθούν στο ΠΑΣΟΚ. Από τη μια πλευρά είναι επιθυμητό για τη ΝΔ να μην ενισχυθεί πολύ το ΠΑΣΟΚ και οι ψήφοι διαμαρτυρίας να διασπαρούν προς τα μικρότερα κόμματα, από την άλλη είναι επικίνδυνη η μεγάλη αποδυνάμωση της ΝΔ, έστω και αν δεν ενισχύεται ευθέως ο ανταγωνιστικός αντίπαλος. Είναι βέβαιο ότι αυτές οι εκλογές θα κρίνουν πολλά όχι τόσο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη θέση της Ελλάδας σε αυτήν, όσο για τη διάταξη των δυνάμεων στα κόμματα και τη δύναμη πειθούς που διατηρούν προς το εκλογικό σώμα. Αν και η 7η Ιουνίου είναι κοντά, δεν έχει αρχίσει ακόμα η αντιπαράθεση για θέματα Ευρώπης ούτε καν για την κρίση. Σε ό,τι αφορά τα δύο μεγάλα κόμματα, το ένα μοιάζει να περιμένει το άλλο για να ξεκινήσει η συζήτηση. Το όλο κλίμα πάντως προς το παρόν ευνοεί το ευθέως μονοθεματικό κόμμα-σχήμα των Οικολόγων που όχι μόνο θα εκλέξει ευρωβουλευτή, αλλά σύμφωνα με τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων μπορεί να ξεπεράσει και τον ΛΑΟΣ και τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο περνούν οι μέρες και ανεβαίνει η συσπείρωση στα παραδοσιακά κόμματα, τόσο θα διαφοροποιούνται τα δεδομένα…