Ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει!
Μόνο που σήμερα δεν είναι ευχάριστος, διότι τα ψάλλει και σ’ εσάς και σ’ εμάς και όχι μόνο στους πολιτικούς, όπως λαϊκίστικα κάνουν κάποιοι επώνυμοι για να χαϊδεύουν αυτιά και να βάζουν κάτω από το χαλί το δικό τους μερίδιο ευθύνης.
Και τι δεν λέει ο Γιάννης Μπέζος…
• Η διαφθορά δεν είναι πολιτικό θέμα, αλλά κοινωνικό. Οι περισσότεροι φωνάζουν για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, αλλά θα ‘θελαν κι αυτοί να γλείψουν το μέλι…
• Η οικονομική κρίση δεν έχει φανεί. Υπάρχει πολλή παραοικονομία.
• Δεν μπορεί (αναφέρεται στους ξενοδόχους και στους μαγαζάτορες) να θέλουν να βγάλουν σε τέσσερις μήνες τα λεφτά του χρόνου. Να έχουμε βρει την πατέντα να δουλεύουμε το μήνα που ζει τους έντεκα.
• Τα παιδιά του Δεκέμβρη περισσότερο κινήθηκαν ενάντια στις οικογένειές τους και στους γονείς τους.
• Υπάρχει πολιτική χρεοκοπία. Αντί να μιλούν για όραμα, μόνο καβγάς και πόλωση. Ο λαός πριν πάει στις κάλπες να σκεφτεί πολύ τι θα ψηφίσει.
• Ερωτεύεσαι τα αριστερά κόμματα, αλλά δεν τα παντρεύεσαι…
Παρ’ όλα αυτά, ο Γιάννης Μπέζος κλείνει αισιόδοξα. Φως υπάρχει από τα πρόσωπα και όχι από τα κόμματα.
Είπε κι άλλα πολλά στην κουβέντα που είχαμε μαζί του, όπως θα δείτε.
// Θα υποδυθείτε το καλοκαίρι στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών τον «Κατά φαντασίαν ασθενή» του Μολιέρου. Οι κλασικοί συγγραφείς είπε ο Ρομπέρτο Μπενίνι σε μια συνέντευξή του μ’ αφορμή τη φιλοξενία του στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα ότι είναι πιο κλασικοί από ποτέ και δη σε περιόδους οικονομικής κρίσης, η οποία συνεπάγεται και κρίση αξιών… Το πιστεύετε;
«Τα κλασικά κείμενα είναι πάντα σημείο αναφοράς, όπως και ο σοφός άνθρωπος σε μια κοινωνία ή ο ηλικιωμένος σε μια οικογένεια τον οποίο συμβουλευόμαστε σε δύσκολες στιγμές. Το κλασικό κείμενο είναι σαν τους γονείς που τους εναντιωνόμαστε, τους αμφισβητούμε, ενίοτε τους βρίζουμε, αλλά από αυτούς θα πάρουμε χαρτζιλίκι. Από αυτούς παίρνουμε δάνειο και χωρίς τόκο. Είναι σαν την πολιτική. Ερωτεύεσαι τα αριστερά κόμματα, αλλά όταν σκεφτείς ποιος θέλεις να σε κυβερνήσει άλλα παντρεύεσαι…».
// Η Ελλάδα είναι «κατά φαντασίαν ασθενής» ή ασθενεί πραγματικά; Την έχει χτυπήσει η οικονομική κρίση και τι κάνουν οι πολιτικοί για αυτό;
«Αυτό που ονομάζουμε οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν ξέρω αν έχει φανεί ή θα φανεί, γιατί υπάρχει και πολλή παραοικονομία στη χώρα μας. Αυτό το χρήμα δεν καταγράφεται επίσημα, αν και κινείται και κυκλοφορεί όπως παρατηρώ μια χαρά. Από την άλλη, η Ελλάδα δεν είναι Αμερική ή Γερμανία, να παράγει πράγματα. Δεν έχουμε βαριά βιομηχανία. Μόνο υπηρεσίες παρέχουμε. Από αυτή την άποψη είμαστε τυχεροί…».
// Πιστεύετε ότι οι υπηρεσίες που παρέχουμε ως χώρα θα μας ξελασπώσουν; Εδώ, έχουν αρχίσει οι ακυρώσεις στα ξενοδοχεία…
«Ο τουρισμός -και να μην υπήρχε η παγκόσμια οικονομική κρίση- κάποια στιγμή στην Ελλάδα και έτσι όπως ασκείται θα αντιμετώπιζε βαθιά κρίση. Ο τουρισμός μας είναι δικό μας πρόβλημα. Οι Έλληνες ξενοδόχοι, μαγαζάτορες κ.ο.κ. θέλουν όλα τα λεφτά του χρόνου να τα βγάλουν σε τέσσερις μήνες. Αυτό είναι ένα φαινόμενο στην παγκόσμια τουριστική αγορά. Δεν μπορείς να πας μπροστά όταν η αρπαχτή σού έχει γίνει βίωμα και ιδεολογία. Είναι θέμα αντίληψης από εκεί και πέρα. Να είναι πιο ακριβά στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο Παρίσι; Ακούω στα ραδιόφωνα και στην τηλεόραση για τα βασανιστήρια που περνάνε οι εργαζόμενοι στον τουρισμό. Ας επιβιώσουν με λιγότερα χρήματα, πιστεύω ότι μπορούν. Τα κέρδη και πάλι είναι αρκετά. Ε, δεν γίνεται να έχουμε βρει στην Ελλάδα την πατέντα να δουλεύουμε το μήνα που να ζει τους έντεκα… Μακροπρόθεσμα αυτή η λογική δεν θα μας πάει πουθενά, δεν επενδύεις στο μέλλον με αρπαχτές…».
// Η αρπαχτή είναι διαδεδομένη και στο χώρο της πολιτικής. Πώς βλέπετε την πολιτική σκανδαλολογία των τελευταίων ημερών;
«Οι πολιτικοί είναι χρόνια στο κόλπο… Πάντα στα τελειώματα μιας κυβέρνησης βγαίνουν όλα τα σκάνδαλα στον αέρα και αρχίζει η πολιτική του σκουπιδοτενεκέ… Μάλλον τους συμφέρει το να βγάζει η αντιπολίτευση τα σκάνδαλα της κυβέρνησης και η κυβέρνηση να θυμίζει τα σκάνδαλα της αντιπολίτευσης όταν ήταν κυβέρνηση και να μην μπαίνουν στη λύση των ζωτικών προβλημάτων που αφορούν τους Έλληνες, όπως είναι η οικονομία, η παιδεία, η υγεία. Μιλάμε για πολιτική χρεοκοπία. Και για εμένα αυτό είναι χειρότερο και από την ατιμωρησία των σκανδάλων. Γιατί σημαίνει ότι σ’ αυτόν τον τόπο δεν υπάρχει πολιτικό όραμα αλλά μόνο καβγάς και πόλωση. Δεν βλέπετε ότι στην Ελλάδα κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει; Εδώ έρχονται στη χώρα μας μετανάστες χωρίς χαρτιά, ανεξέλεγκτα και μετά οι άνθρωποι αυτοί, οι ταλαιπωρημένοι, που έχουν όνειρα για μια καλύτερη ζωή, καταντούν να ζουν σαν ζώα, να ζητιανεύουν… Ποιοι νόμοι λοιπόν τηρούνται;».
// Φως στο τούνελ, δηλαδή, δεν βλέπετε;
«Επειδή είμαι ακόμη ρομαντικός, δεν πιστεύω ότι κάποιος μπαίνει στην πολιτική για να κλέψει. Πιστεύω ότι μπαίνει για να προσφέρει. Να προσφέρει αρχικά την ικανοποίηση στον εαυτό του -από ματαιοδοξία περισσότερο- ότι αφοσιώνεται στο κοινωνικό σύνολο. Όταν θα μπει για τα καλά στην πολιτική, όμως, είναι τόσο πολλοί οι πειρασμοί, οι τριβές με τους κομματικούς αντιπάλους, η πειθαρχία στον κομματικό μηχανισμό, τα έξοδα επανεκλογής, οι ισορροπίες που πρέπει να κρατήσει, τα συμφέροντα που τον εξυπηρέτησαν να εξυπηρετήσει… Για εμένα, ωστόσο, το θέμα της διαφθοράς δεν είναι πολιτικό, αλλά κοινωνικό.
Οι περισσότεροι βρίζουν και φωνάζουν για τις διεφθαρμένες κυβερνήσεις, αλλά θα ήθελαν και αυτοί να ήταν μέσα στο κόλπο και να γλείψουν το μέλι… Για αυτό μιλάω για γενικότερη ιδεολογία. Μοιάζουμε σαν την Τσαρική Ρωσία που περιγράφει ο Γκόγκολ».
// Πάντως, και ο λαός δεν είναι αμέτοχος για όσα του συμβαίνουν. Δεν τον απειλεί κανείς μπροστά στην κάλπη. Θα μπορούσε να κοιτάξει προς την Αριστερά ή ακόμη και προς τους Οικολόγους…
«Κανείς δεν εκβιάζεται μέσα σε μια δημοκρατία. Δεν είμαστε υπό κατοχή. Ο λαός επιτέλους πριν πάει στην κάλπη ας σκεφτεί τι ψηφίζει, τι είναι το καλύτερο για την Ελλάδα. Πιστεύω πολύ στο λαό. Και οι λαοί που χρόνια είναι στο έλεος απολυταρχικών καθεστώτων είναι συνυπεύθυνοι για τα όσα περνούν. Για την Αριστερά που με ρωτάτε… Ποια Αριστερά; Εδώ το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να βρουν μεταξύ τους ένα σημείο επαφής. Ελπίζετε σε κάποια συνεργασία; Το ΚΚΕ ζει ακόμα τη δικτατορία του προλεταριάτου. Όσον αφορά το κόμμα των Οικολόγων, πάντα θα έχουν περιορισμένο ορίζοντα. Για εμένα η προστασία του περιβάλλοντος δεν είναι θέμα αριστερών, κεντρώων, δεξιών. Το επιβάλλει πλέον η ίδια η ζωή. Το περιβάλλον ανήκει σ’ όλους και δεν είναι ένα γήπεδο όπου μπορεί να παίξει ένας… Πάντως, αν με ρωτήσετε από πού βλέπω φως, θα σας απαντήσω από τα πρόσωπα όχι από τα κόμματα. Οι προσωπικότητες έχουν πλέον ενδιαφέρον… Θέλω ικανούς ανθρώπους όχι μόνο στην κυβέρνηση αλλά και στην αντιπολίτευση. Θα σας έλεγα… περισσότερο στην αντιπολίτευση».
// Η συναίνεση δεν έχει ενδιαφέρον; Μια κυβέρνηση συνεργασίας;
«Θα είχε, αλλά βλέπετε κανένα να κατεβαίνει από τον θρόνο του ή να τον μοιράζεται; Εδώ δεν παραιτούνται υπουργοί και βουλευτές μετά τα σκάνδαλα… Όλα αυτά απαιτούν ωριμότητα, την οποία δεν διαθέτουμε».
// Μα, πώς να την αποκτήσουμε; Η ξιπασιά υπάρχει και εδραιώνεται από τη στιγμή που δεν τιμωρείται κανείς και παραγράφονται με μαγειρέματα και τεχνάσματα οι ανομίες…
«Όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα ξεκινούν γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι. Εδώ δεν τηρούμε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Οι νόμοι υπάρχουν. Όλα τα άλλα είναι λαϊκισμός… Με το πανεπιστημιακό άσυλο τόσα χρόνια τι γίνεται; Τίποτα. Οι νόμοι όμως υπάρχουν. Απλά τα κόμματα της Αριστεράς χαϊδεύουν αυτιά. Προσπαθούν να κάνουν τους νέους. Ο νέος όταν κάνει τον μεγάλο είναι χαριτωμένο, όταν ο μεγάλος υποδύεται το νέο είναι επικίνδυνο».
// Επειδή αναφερθήκατε στους νέους… Γιατί δεν τους ακούμε τώρα; Ξεθύμαναν οι φωνές τους μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου…
«Όσοι υποστήριξαν τις καταστροφές που έγιναν τον Δεκέμβριο είναι γελοίοι. Μα, δεν υπήρχε λόγος και αίτημα για να αρθρωθεί. Ήταν μια κινητοποίηση που εκτονώθηκε. Τα παιδιά δεν εναντιώθηκαν στο πολιτικό σύστημα, ούτε στην κοινωνία. Περισσότερο εναντιώθηκαν προς τις οικογένειές τους, τους γονείς τους. Στην πίεση που τους ασκούν με τα φροντιστήρια και τις σπουδές και τη συγκέντρωση πτυχίων».
// Γιατί; Εσείς από τους γονείς σας δεν πιεστήκατε; Σας περίμενε μετά το Λύκειο μια έτοιμη θέση;
«Ποια θέση; Όλα έγιναν με αγώνα. Τα παιδιά όπως όλοι οι έφηβοι εκτονώθηκαν τον Δεκέμβριο και θα μπουν μετά από λίγα χρόνια και εκείνα για τα καλά στο σύστημα…».
// Η όλη ιστορία, όμως, κόστισε στην Ελλάδα…
«Μακάρι οι Έλληνες να αγαπούσαν την Ελλάδα ως φιλέλληνες… Θα είχαμε καλύτερα αποτελέσματα».
// Και ο Ομπάμα δήλωσε φιλέλληνας, αλλά δεν είδαμε να μας αγαπάει και τόσο…
«Η Τουρκία ταυτίζεται με τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ έχουν εκατοντάδες λόγους, κυρίως στρατιωτικούς, για να κάνουν τα χατίρια της Τουρκίας. Προσπαθούν να κρατήσουν τις ισορροπίες. Η Ελλάδα πριν κρίνει την πολιτική των ΗΠΑ ας στρώσει τις λακκούβες που έχει στους δρόμους της και σκάμε τα λάστιχά μας. Εδώ δεν μπορούμε να φτιάξουμε το Πεδίο του Άρεως για να κάνουν με ασφάλεια τα παιδιά μας ποδήλατο, να προστατεύσουμε τα πανεπιστήμιά μας και μας φταίει ο Ομπάμα; Ας κοιτάξουμε πρώτα τα απλά και τα εύκολα και μετά πάμε και στα πιο σύνθετα».
Η κλοπή της κλοπής…
// Ας πάμε στα πιο απλά, όπως λέτε κι εσείς… Η σειρά «Ευτυχισμένοι μαζί» εδώ και δυο χρόνια φιγουράρει πρώτη στον πίνακα της AGB, αν και στην αρχή έπεσαν να σας φάνε γιατί το σενάριο ήρθε από την Ισπανία…
«Τους τελευταίους μήνες δεν έχουν πει κουβέντα… Όλοι αυτοί οι εκφραστές τού δήθεν έγραφαν για μήνες για ξενόφερτη τηλεόραση στην οποία υπέκυψε και ο Μπέζος, που καταστρέφει την ελληνική παραγωγή, την ελληνική αισθητική… Αυτές οι σαχλαμάρες μας φάγανε. Γιατί η ελληνική τηλεόραση τι είναι στο σύνολό της εκτός από ένα αμερικανικό πρότζεκτ; Η κλοπή της κλοπής. Από πότε διεκδικούμε την τηλεοπτική παρθενογένεση;».
// Οι καρδιές των τηλεθεατών ωστόσο άλλα λένε… Ισχύει ότι ετοιμάζετε για τα 20 χρόνια του MEGA ένα έξτρα επεισόδιο της σειράς «Ευτυχισμένοι μαζί», το οποίο θα δούμε τη νέα τηλεοπτική σεζόν;
«Η σειρά θα γράψει φινάλε τον Ιούνιο. Είμαι κατά των μνημόσυνων…».
// Μιας και αναφερθήκατε προηγουμένως στον Τύπο. Πώς σας φαίνεται που οι εφημερίδες έχουν γίνει περιτύλιγμα για δώρα;
«Ο Τύπος έχασε την ευκαιρία. Τη στιγμή που τα δελτία ειδήσεων στην τηλεόραση είναι μονοθεματικά ή ασχολούνται με κοσμικότητες και ενοχλούν τα αυτιά μας, οι εφημερίδες έπρεπε να προσέφεραν ανάλυση και σχολιασμό. Το παράλογο είναι ότι, αντί ο κόσμος να αγοράζει εφημερίδες για να ενημερωθεί ουσιαστικά, ο Τύπος έχει πάρει την κατιούσα και δεν τη σώζει κανένα δώρο. Τα δώρα είναι πανάκεια. Οι εφημερίδες δεν πουλάνε και η αιτία είναι το περιεχόμενό τους. Ας κοιτάξουν οι εκδότες να βγάζουν ειδήσεις και να παρέχουν πληροφόρηση και ας αφήσουν τις παπλωματοθήκες…».
// Ο Τύπος δεν σχολιάζει όπως θα έπρεπε… Οι συνάδελφοί σας γιατί δεν παίρνουν θέση για όσα συμβαίνουν γύρω τους;
«Για να μην εκτεθούν ότι δεν τα λένε με στυλ, για να μη στενοχωρήσουν, για να μην κατηγορηθούν για λογοδιάρροια…».
// Η εποχή μας βγάζει καλλιτέχνες με εκτόπισμα;
«Στην Ελλάδα γίνεσαι ήρωας όταν πεθάνεις. Οι πεθαμένοι στην Ελλάδα έχουν μεγάλη εκτίμηση».
// Εσείς σε τι έχετε εκτίμηση;
«Σ’ ένα καλό βιβλίο!».