Κοροϊδεύουν οι τράπεζες το υπουργείο Ανάπτυξης!
Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Ανάπτυξης αποφεύγει επιμελώς να επιβάλει με σχετική απόφαση, όπως έχει κάθε δικαίωμα εκ του νόμου, στις τράπεζες τον σεβασμό των κρίσιμων δικαστικών αποφάσεων, με τις οποίες έχουν βγει… οφσάιντ τα αστρονομικά επιτόκια των πιστωτικών καρτών, αλλά και ένα τέχνασμα των τραπεζών, με το οποίο «φουσκώνουν» οι τόκοι των δανείων, χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι δανειολήπτες.
Οι τράπεζες φαίνεται πλέον ότι με κάθε επισημότητα λειτουργούν στην Ελλάδα πέρα και πάνω από τον νόμο, εφαρμόζοντας ανενόχλητες από τις Αρχές τις πρακτικές που ακολουθούν για την «αφαίμαξη» των πελατών τους:
• Με υπουργική απόφαση που εξέδωσε ο Χρ. Φώλιας το περασμένο καλοκαίρι απαγορεύθηκαν 15 καταχρηστικοί όροι, για τους οποίους έχουν εκδοθεί αμετάκλητες αποφάσεις. Οι τράπεζες προσέβαλαν την απόφαση στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά πρόσφατα η προσφυγή τους απορρίφθηκε.
• Ένας από τους απαγορευμένους όρους, που περιλαμβάνονται στην απόφαση, αφορά τη χρέωση εξόδων ανάληψης μετρητών από πιστωτικές κάρτες. Ήδη οι περισσότερες τράπεζες έχουν καταργήσει αυτή τη χρέωση, εναρμονιζόμενες με την υπουργική απόφαση.
• Όμως, εννέα συνολικά τράπεζες (Aspis, Cetelem, Citibank, Millenium, Αγροτική, Γενική, Εμπορική, Diners, Πανελλήνια) εξακολουθούν να επιβάλλουν χρεώσεις για ανάληψη μετρητών από κάρτες, το ύψος των οποίων κυμαίνεται μεταξύ 2 και, σε μια περίπτωση, 25 (!) ευρώ. Αυτό φαίνεται στον σχετικό πίνακα που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της η Τράπεζα της Ελλάδος, στον οποίο εμφανίζονται μεταξύ άλλων τα επιτόκια και οι λοιπές χρεώσεις των πιστωτικών καρτών.
• Το στοιχείο, όμως, που εκπλήσσει και αποδεικνύει ότι η ελληνική τραπεζική αγορά εξακολουθεί να λειτουργεί σε συνθήκες… τραπεζικής μπανανίας, είναι ότι η ίδια η ΤτΕ, στον σχετικό πίνακα, σημειώνει με αστερίσκο ότι «έχει απαγορευθεί με την υπουργ. απόφ. Ζ1-798/2008, η καταβολή προμήθειας στην περίπτωση αυτή», δηλαδή στις αναλήψεις μετρητών μέσω καρτών. Ουσιαστικά, δηλαδή, η ΤτΕ επισημαίνει την παρανομία ουκ ολίγων τραπεζικών διοικήσεων και στις στήλες του πίνακα που ακολουθεί αρκείται να καταγράφει ποιες είναι οι παράνομες χρεώσεις κάθε τράπεζας!
• Στελέχη της ΤτΕ εξηγούν ότι η κεντρική τράπεζα έχει μεν εποπτικές αρμοδιότητες, όχι όμως σε θέματα που αφορούν την προστασία του καταναλωτή, για τα οποία είναι αρμόδιο να επιληφθεί το υπουργείο Ανάπτυξης και οι δικές του εποπτικές υπηρεσίες. Το ερώτημα που τίθεται, βεβαίως, είναι γιατί οι «ακοίμητοι» επόπτες του υπουργείου Ανάπτυξης δεν έχουν αντιληφθεί τη συνεχιζόμενη παρανομία για να επιβάλουν τις προβλεπόμενες κυρώσεις; Μήπως «σερφάρουν» σε άλλες ιστοσελίδες, πλην αυτής που διατηρεί η ΤτΕ; Κάθε απάντηση δεκτή…
Σιγή ιχθύος για τα επιτόκια
Την ίδια ώρα, εντύπωση προκαλεί η συνεχιζόμενη αδράνεια του υπουργείου Ανάπτυξης σε ό,τι αφορά τις πλέον κρίσιμες δικαστικές αποφάσεις, που αφορούν τεράστια ποσά παράνομων «αφαιμάξεων» των πελατών των τραπεζών. Όπως σημειώνει σε επιστολή του προς τον υπουργό Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη, ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Χρηματοπιστωτικών Ερευνών Τάκης Χριστοδουλόπουλος, υπάρχουν πάνω από χίλιες δικαστικές αποφάσεις για θέματα τραπεζικών παρανομιών, πολλές από τις οποίες αφορούν και τα επιτόκια και ορισμένες έχουν ήδη καταστεί αμετάκλητες.
Ο Χρ. Φώλιας, προκάτοχος του κ. Χατζηδάκη, είχε αναφέρει ότι για τα θέματα των υψηλών επιτοκίων και των σχετικών δικαστικών αποφάσεων που έχουν εκδοθεί, το υπουργείο δεν προχώρησε σε έκδοση σχετικής απόφασης, αλλά προτίμησε να απευθύνει συστάσεις στις τράπεζες για μείωση των επιβαρύνσεων. Παρά ταύτα, η ΤτΕ καταγράφει στην ιστοσελίδα της ότι τα πραγματικά ετήσια ποσοστά επιβάρυνσης των καταναλωτών από κάρτες φθάνουν κοντά στο 20% και στην περίπτωση μιας τράπεζας σχεδόν στο 21%, την ώρα που το βασικό επιτόκιο του ευρώ έχει μειωθεί στο 1%!
Ο κ. Χριστοδουλόπουλος επισυνάπτει στην επιστολή του τις 22 αποφάσεις, πολλές των οποίων έχουν καταστεί αμετάκλητες ενώ ορισμένες έχουν εκδοθεί από τον Άρειο Πάγο, με τις οποίες έχει κριθεί ότι είναι παράνομη η επιβολή επιτοκίων που είναι υψηλότερα από τα δικαιοπρακτικά, αλλά και ότι είναι παράνομος ο υπολογισμός των τόκων με βάση έτος 360 ημερών (αντί των 365), τέχνασμα που χρησιμοποιείται από τις τράπεζες για να «φουσκώνουν» οι χρεώσεις.