Ήταν η τελευταία συνέντευξη στο «Π» του Σπαθάρη
Η φωνή και η ψυχή του Καραγκιόζη, ο κορυφαίος καραγκιοζοπαίκτης, ο λαϊκός ζωγράφος, ο μάστορας με την ψυχή μικρού παιδιού που έφτιαχνε φιγούρες από κούτες και μπακαλόχαρτα, ο σπουδαίος δάσκαλος μας τίμησε στο «Παρόν» με μια συνέντευξη που έσταζε σοφία, νεύρο, χιούμορ, ελπίδα, εξυπνάδα και γλύκα… Απέραντη γλύκα…
Μια συνέντευξη που έμελλε να ήταν η τελευταία του… Μια συνέντευξη που δεν έτυχε προβολής από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία ασχολήθηκαν περισσότερο με τη Eurovision και τα σκάνδαλα της Siemens…
Και γιατί να προβληθεί; Ο Ευγένιος Σπαθάρης όταν του είχα πει στην αυλή του σπιτιού του πριν από το αντίο -πού να ‘ξερα ότι θα ήταν το τελευταίο…- ότι «όσα μου είπατε θα συζητηθούν», μου είπε «όχι, παιδί μου… Ο Καραγκιόζης είναι με το λαό. Και θα τον κουκουλώσουν… Οι πλούσιοι δεν θέλουν τον Καραγκιόζη…».
Απ’ όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν όλη αυτή την εβδομάδα για την απώλεια του Ευγένιου Σπαθάρη, κράτησα τα λόγια του κουμπάρου του Διονύση Σαββόπουλου, ο οποίος μίλησε για τη «λαϊκή αριστοκρατία αυτοπροσώπως, που έκανε χιλιάδες μεροκάματα πάνω στις εικόνες της ψυχής μας για να μη σβήσει ποτέ η τρελή λάμπα που φωτίζει τα όνειρά μας…». Και οι λέξεις αυτές είναι που τον χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο. Γιατί στο τέλος και πάνω απʼόλα σου μένει ο άνθρωπος. Πόσο σοφός ήταν, πόσο αθώα και στωικά τα αντιμετώπιζε όλα, ώστε να τον νοιάζει περισσότερο η επόμενή μας έξοδος για κρασάκι και το να μην κουράζεται η Φανή του…
Τα είπε όλα έξω από τα δόντια στο «Παρόν» πριν φύγει, ότι ούτε το υπουργείο Πολιτισμού δεν βοήθησε τον Καραγκιόζη, ούτε το Μέγαρο Μουσικής είχε λεφτά για τον μπερντέ, ούτε το Φεστιβάλ Αθηνών τον έχει καλέσει, ούτε το υπουργείο Παιδείας, ούτε η ΕΡΤ…
Δεν έφυγε παραπονεμένος. Όχι, ήταν υπερήφανος… Απλά τα χέρια του τα είχε νίψει από την πολιτεία και ας τον θυμήθηκαν στην κηδεία κυρίως οι πολιτικοί… Αυτό κι αν ήταν ειρωνεία! Από τύψεις ίσως, γιατί ο Ευγένιος έλεγε «ευγενικές αλήθειες»…
«Ε, ρε γλέντια… Αχ, και να ‘μουν βουλευτής, θα είχα να αρπάξω»… έτσι μας απάντησε όταν τον ρωτήσαμε για το τι θα έλεγε ο Καραγκιόζης σήμερα στους πολιτικούς μας…
Κύριε Σπαθάρη, το να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ ίσως να είναι λίγο για το τόσο πολύ που μου προσφέρατε μικρή και το πιο πολύ που μου δώσατε μεγάλη…
Οι τελευταίες σας σκέψεις, τα τελευταία σας όνειρα που μου χαρίσατε ας τα ακούσουν όσοι σας αγαπούν και ας τα πραγματοποιήσουν…
• «Ποιο είναι το όνειρο μου; Θέλω να γίνει ένα Θέατρο Σκιών αλλά παραδοσιακό. Με τραπεζάκια… Όπως παλιά. Που έλεγε μετά ποτού δέκα δραχμές…».
• «Στον τάφο μου αυτό θέλω να γράψουν: “Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε”… Γιατί νηστικοί δεν θα πεθάνουμε;».
Και όταν σας είπα ευχαριστώ για το ταξίδι στο Θέατρο Σκιών, μου είπατε «Ό,τι μπορούσαμε, δώσαμε…».
Όχι, κύριε Σπαθάρη, δεν δώσατε ό,τι μπορούσατε… Δώσατε κάτι παραπάνω… Γράψατε ιστορία!