ΤΟ «ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ» ΕΠΙΜΕΝΕΙ…

Μέτρων που υποτίθεται ότι θα μας οδηγήσουν στη δημοσιονομική εξυγίανση, δηλαδή στη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, του δημόσιου χρέους και των δανειακών αναγκών. Έτσι, στην εαρινή έκθεση η Κομισιόν τα βλέπει όλα μαύρα για τη χώρα μας: Έλλειμμα και για το 2009 στο 5% (όπως και το 2008), αύξηση του χρέους στο 103% του ΑΕΠ και αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης στο 0,5%. Και πιέζει την Ελλάδα και τα άλλα αδύναμα κράτη της Ευρωζώνης να λάβουν σκληρά μέτρα αύξησης των φορολογικών εσόδων, κυρίως.

Η Κομισιόν επιμένει στη δημοσιονομική εξυγίανση (ή προσαρμογή, αν προτιμάτε) και πιέζει για μέτρα παραπλήσια με εκείνα που εφαρμόζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για τα πτωχευμένα κράτη που καταφεύγουν σε αυτό για δανεισμό. Τα μέτρα είναι γνωστά: Πάγωμα μισθών για πολλά χρόνια, περικοπή δαπανών (κυρίως κοινωνικών δαπανών), αύξηση της φορολογίας, εφαρμογή μεταρρυθμίσεων και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας.

Οι πιέσεις της Κομισιόν για έκτακτα μέτρα γίνονται χωρίς να λαμβάνονται καθόλου υπόψη οι επιπτώσεις που αυτά θα προκαλέσουν στην οικονομία μας και μάλιστα σε μια περίοδο βαθιάς παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Τις αρνητικές επιπτώσεις των μέτρων αυτών ασφαλώς τις γνωρίζει η Κομισιόν και γι’ αυτό προβλέπει αρνητικό ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ και επίσης αύξηση του δημοσίου χρέους. Με άλλα λόγια, μας σπρώχνει στην ύφεση, ίσως για αρκετά χρόνια.

Γιατί όμως το «ιερατείο των Βρυξελλών» επιμένει να μάχεται υπέρ της δημοσιονομικής εξυγίανσης και να αγνοεί τα μέτρα που είναι ανάγκη να ληφθούν για την αντιμετώπιση της κρίσης; Οι αφέντες των Βρυξελλών θα μπορούσαν και θα έπρεπε να επιδιώξουν πρώτα την απομάκρυνση των απειλών από την οικονομική κρίση και μετά να στρέψουν το ενδιαφέρον τους σε μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και τότε τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα για τους λαούς των αδύναμων χωρών της Ευρωζώνης.

Εκείνο που φοβάται τώρα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θέλει πάση θυσία να αποφύγει είναι ένα πλήγμα σε βάρος του ευρώ. Προτιμάει την ύφεση στις αδύναμες χώρες της ζώνης του ευρώ από τη μείωση του κύρους του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Οι ΗΠΑ, για χάρη των απατεώνων της Γουόλ Στριτ, θυσίασαν το διεθνές κύρος του δολαρίου. Το ίδιο έπραξαν η Βρετανία με τη στερλίνα, η Ιαπωνία με το γιεν και η Ρωσία με το ρούβλι. Θυσίασαν τη σταθερότητα του εθνικού τους νομίσματος για να μετριάσουν τις συνέπειες της κρίσης.

Η Κομισιόν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προτιμούν οι λαοί της Ευρωζώνης να πεινάνε και το ευρώ να ευημερεί. Και με αφορμή την κρίση διαβλέπουν ότι μπορεί το ευρώ να κυριαρχήσει ως διεθνές χρήμα, δηλαδή ως μέσο διεθνών συναλλαγών και ως αποθεματικό χρήμα. Και γνωρίζουμε ότι σε αυτήν την προσπάθεια βασικό ρόλο παίζει η δημοσιονομική σταθερότητα των χωρών της ζώνης του ευρώ. Το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα επιθυμούν να πάρει τη θέση του δολαρίου και στις προτιμήσεις των μεγάλων επενδυτών και να καταστεί έτσι εκ των πραγμάτων το μοναδικό στήριγμα του παγκόσμιου νομισματικού συστήματος. Με άλλα λόγια καθιστούν το χρήμα αυτοσκοπό της οικονομικής πολιτικής και της οικονομικής δραστηριότητας και ξεχνούν ότι είναι απλώς το μέσον για την ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων. Σκοπός της οικονομικής πολιτικής και της οικονομικής δραστηριότητας θα πρέπει να είναι η ευημερία του κοινωνικού συνόλου. Και τον σκοπό αυτόν είναι αναγκαίο να τον υπηρετεί και η νομισματική σταθερότητα. Δεν νοείται να θυσιάζεται η ευημερία προς χάριν της νομισματικής σταθερότητας.

Όμως μια νομισματική σταθερότητα που θα φέρει εξαθλίωση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας σε βάρος της οποίας θα επιτευχθεί, θα προκαλέσει σφοδρές κοινωνικές αναταράξεις. Κι αυτές φυσικά δεν συμφέρουν το οικονομικό κατεστημένο και το υπό κατάρρευση νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο. Οι κοινωνικές αναταράξεις είναι επόμενο να συμπαρασύρουν στον αφανισμό και τις δομές στήριξης της οικονομίας της ασύδοτης αγοράς. Και μια τέτοια βασική δομή είναι και η ΕΕ και η Ευρωζώνη. Και σε μια τέτοια εξέλιξη οι πανστρατιές των μεγάλων και μικρομεσαίων αφεντάδων της ΕΕ και της ΟΝΕ με τις αστρονομικές αποδοχές και την ελάχιστη εργασία που προσφέρουν, πού θα βρουν τέτοια χρυσωμένη απασχόληση; Έτσι αποφάσισαν να παρέμβουν υπέρ των αδύναμων οικονομικά χωρών της ζώνης του ευρώ, εφόσον αντιμετωπίσουν προβλήματα στον δανεισμό τους. Πληροφορίες από τις Βρυξέλλες αναφέρουν ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν), σε συνεννόηση με τις ισχυρές χώρες της Ευρωζώνης, έχει καταρτίσει σχέδιο στήριξης στην περίπτωση κατά την οποία κάποιο κράτος μέλος της ΟΝΕ βρεθεί στη δύσκολη θέση να μην μπορεί να βρει δανειστές για την εξυπηρέτηση του ληξιπρόθεσμου χρέους του ή το κόστος δανεισμού είναι απαγορευτικά υψηλό. Το σχέδιο στήριξης προβλέπει, σύμφωνα με τις πληροφορίες από το περιβάλλον του αρμόδιου επιτρόπου Χ. Αλμούνια, τη στήριξη του κράτους μέλους της Ευρωζώνης που αντιμετωπίζει δυσκολίες στον δανεισμό του από ένα ισχυρό κράτος ή ομάδα κρατών της ζώνης του ευρώ. Η στήριξη θα συνίσταται στην κάλυψη μέρους των δανειακών αναγκών του αδύναμου κράτους, φυσικά με την εγγύηση της ΕΕ και κάτω από σκληρές προϋποθέσεις και όρους. Οι όροι δανεισμού θυμίζουν συνταγή του ΔΝΤ και πλήρη υποδούλωση του αδύναμου κράτους, οικονομική και κατ’ επέκτασιν και πολιτική. Εκεί αποβλέπει το σχέδιο στήριξης και γι’ αυτό απορρίφθηκε η ιδέα της έκδοσης ευρωομολόγων ή της αγοράς κρατικών ομολόγων των κρατών μελών της Ευρωζώνης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Το σχέδιο στήριξης της ΕΕ είναι εφιαλτικό για τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους επιτηδευματίες, καθώς προβλέπει μακροχρόνια λιτότητα, αύξηση της φορολογίας, δραστικό περιορισμό των κοινωνικών παροχών και αύξηση της ανεργίας. Η Κομισιόν βλέπει να ζητούν την εφαρμογή του σχεδίου στήριξης η πάλαι ποτέ διαλάμψασα Ιρλανδία και η Ελλάδα. Το ιρλανδικό θαύμα έχει κομματιαστεί: Η δημοσιονομική κατάσταση της χώρας είναι απελπιστική και ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι ορατός. Το έλλειμμα υπολογίζεται ότι θα φτάσει στο 19% του ΑΕΠ φέτος και στο 13% το 2010. Η Ιρλανδία, λόγω υψηλών ελλειμμάτων, και η Ελλάδα, λόγω υψηλού χρέους, προβλέπεται ότι θα είναι οι πρώτοι «πελάτες» του σχεδίου στήριξης. Και στη συνέχεια πιθανόν παίρνουν σειρά η Πορτογαλία, το Βέλγιο και, ακόμα, η Ισπανία και η Ιταλία! Τα οικονομικά της Ευρωζώνης δεν είναι καθόλου ρόδινα και η ύφεση χτυπάει την πόρτα της, μαζί με πιθανές κοινωνικές αναταράξεις λόγω υψηλής ανεργίας, που απειλεί να συντρίψει τις εργασιακές σχέσεις και να

αφανίσει τα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων της Ευρώπης. Ίσως στο αποτέλεσμα αυτό να αποβλέπει και η οικονομική κρίση και η συμπεριφορά της ΕΕ, που σχεδόν αδιαφορεί για την κρίση στην πραγματική οικονομία και για την εξαθλίωση των νοικοκυριών του μικρού και μεσαίου εισοδήματος και ενδιαφέρεται μόνο για τη στήριξη των τραπεζών και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Κάποιο αντιδραστικό σχέδιο φαίνεται να κατευθύνει και να συντονίζει τις επιλογές των ΗΠΑ, της ΕΕ, των τραπεζών, των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων και των λοιπών συνασπισμένων σκοτεινών δυνάμεων του σημερινού πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου, που χαλκεύει δεσμά τα οποία τελικά θα οδηγήσουν στην εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας δικτατορίας.

Τελικά, για τη διετία 2009-2010 η εαρινή έκθεση της Κομισιόν σημειώνει ότι η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται στη σοβαρότερη ύφεση από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Και προβλέπει ότι η ύφεση θα αρχίσει να υποχωρεί από το 2010. Αντιθέτως, για την Ελλάδα οι προβλέψεις της έκθεσης είναι ότι το 2010 θα είναι δυσκολότερο από τη φετινή χρονιά. Το έλλειμμα φέτος θα φτάσει στο 5,1% του ΑΕΠ και το 2010 θα σκαρφαλώσει στο 5,4%. Το δημόσιο χρέος θα διαμορφωθεί το 2009 στο 103,4% του ΑΕΠ και το 2010 στο 108%. Η ανεργία επίσης θα παρουσιάσει αύξηση, από 9,1% φέτος, στο 9,7% το 2010. Για τον πληθωρισμό η πρόβλεψη είναι ότι φέτος θα παρουσιάσει κάμψη στο 1,8%, ενώ το 2010 και μετά θα αρχίσει και πάλι να σκαρφαλώνει. Ο πληθωρισμός το 2010 θα φτάσει στο 2,3% με ανοδικές τάσεις. Στο μεταξύ, ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιάννης Παπαθανασίου δήλωσε ότι η κυβέρνηση θα αξιολογήσει τον Ιούνιο την πορεία της οικονομίας μας και θα λάβει τις σχετικές αποφάσεις. Και οι αποφάσεις αυτές θα είναι προφανώς μια θερινή φορολογική καταιγίδα.

Από τη μελέτη των στοιχείων της οικονομίας μας της τριετίας 2007-2009 και την εν γένει πορεία της βγαίνει το συμπέρασμα ότι από τα μέσα του 2007 παρουσίασε έκδηλα σημεία κάμψης και εισήλθε σε φάση επιβράδυνσης. Από τη στήλη μας αυτή είχαμε προειδοποιήσει σχετικά, αλλά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης έδειξε αδικαιολόγητη αισιοδοξία. Το 2008 η επιβράδυνση ισχυροποιήθηκε και τα περιθώρια αντοχής μειώθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Και φτάνουμε έτσι στην ύφεση του 2009-2010 με απροσδιόριστο ακόμα χρόνο διάρκειας.