Κανέναν δεν δίδαξαν;
Οι οικονομικοί κύκλοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης «φοβούνται» και «ανησυχούν» –όπως λένε οι πληροφορίες– εκ του γεγονότος ότι η οικονομική κρίση θα έχει συνέπεια την κοινωνική κρίση (αναταραχή) στην Ευρώπη. Καταρχήν «οψίμως» εκφράζουν τον φόβο τους ή την πρόβλεψή τους. Και κατά δεύτερον, δεν κάνουν τίποτε, μα απολύτως τίποτε, ώστε να την προλάβουν, εκτονώνοντας τη σωρευόμενη στις ευρύτερες κοινωνικές μάζες οργή. Μια οργή, την οποία παράγει η ανέχεια και η οικονομική ανάγκη.
Και εννοούμε ότι δεν παίρνουν εκείνα τα αναγκαία μέτρα κοινωνικού, κυρίως, χαρακτήρα, περιορίζοντας ταυτόχρονα την αχαλίνωτη βουλιμία του κέρδους, που αποτελεί τη γενεσιουργό αιτία της κρίσης. Μια αιτία που οδηγεί αργά αλλά σταθερά τον καπιταλισμό στην αυτοκαταστροφή του. Εμείς, οι απλοί παρατηρητές των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, δεν φοβόμαστε μόνον αυτήν την κοινωνική αναταραχή, αλλά την περιμένουμε. Είναι ορατή.
Και αν δεν την προλάβουν θα είναι ισοπεδωτική για πολλούς και πολλά. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς μεγεθυντικούς φακούς για να δει τις κυοφορούμενες στην κοινωνική συνείδηση διεργασίες, από τις οποίες δημιουργείται η εκρηκτική ζύμη. Αρκεί να μην είναι μύωψ. Και δεν χρειάζεται να διαθέτει μετεωρολογικά όργανα για να διεισδύσει στον αθέατο χώρο του υποσυνειδήτου και να μετρήσει τα κυοφορούμενα κοινωνικά φαινόμενα, τα οποία ως ένα βαθμό διαμορφώνει και η εποχή με ιστορική νομοτέλεια. Ούτε χρειάζεται να είναι σεισμολόγος με γνώση των τεκτονικών δομών του κοινωνικού υπεδάφους, το οποίο έχει καταστήσει επικίνδυνα σεισμογενές η άκριτη, κοντόθωρη και μακριά από στοιχειώδεις κανόνες κοινωνικής ηθικής, αλλά με όρους οικονομικής (καταπιεστικής για τους πολλούς) ανισότητας, διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού, τον οποίο υπηρέτησαν με δουλικό πάθος οι πολιτικοί φορείς του συντηρητισμού και της σοσιαλδημοκρατίας. Δέσμιοι και οι δύο αναχρονιστικών αντιλήψεων, κινούμενοι μέσα στις αγκυλώσεις μιας οικονομικοπολιτικής ελίτ, αδυνατούν να αντιληφθούν ότι το «σύστημα» για να «διασωθεί» έχει ανάγκη από επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις ώστε να γίνει οικονομικά δικαιότερο και, άρα, κοινωνικά ανεκτό, υποφερτό.
Δεν συμβούλεψαν ποτέ τα golden boys την πολιτική τάξη –γιατί δεν το συνειδητοποιούν– ότι η ανέχεια, η φτώχεια, η απελπισία, η απόγνωση των καταπιεζόμενων, η προλεταριοποίηση των μικρομεσαίων, η αβεβαιότητα των νέων είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι και των ατόμων και των λαών; Δεν αντιλαμβάνεται η οικονομικοπολιτική ελίτ ότι όταν λειτουργήσουν όλοι αυτοί οι «σύμβουλοι» αθροιστικά και συλλογικά, η κοινωνική έκρηξη θα είναι μαζική και ανεξέλεγκτη; Δεν δίδαξαν ποτέ τίποτε και κανέναν από τους διευθύνοντες τις τύχες της ΕΕ τα κοινωνικά επαναστατικά φαινόμενα από τα οποία έχει πολλά η Ιστορία των λαών και ιδιαίτερα των λαών της Ευρώπης; Φαίνεται πως δεν τους δίδαξαν. Ας διδαχθούν, τουλάχιστον, οι έλληνες ηγέτες.