Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1
Οι «Financial Times» υπολογίζουν ότι οι ΗΠΑ, οι άλλες κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες έχουν διαθέσει μέχρι τώρα 8,9 τρισ. δολάρια για τη διάσωση των κερδοσκοπικών τραπεζών και ο λογαριασμός συνεχώς ανεβαίνει, χωρίς να μπορεί κανείς να διαβεβαιώσει πόσα χρήματα θα ξοδευτούν ακόμη, με θυσίες φυσικά των φορολογουμένων. Παράλληλα εκφράζουν απαισιοδοξία όσον αφορά τη σύντομη ανάκαμψη της διεθνούς οικονομίας. Ταυτόχρονα ο διεθνώς γνωστός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν προβλέπει ότι με όλο αυτό το χρήμα (το κρατικό) που τσεπώνουν τώρα οι τραπεζίτες αντί να το διοχετεύουν στην πάσχουσα οικονομία, θα δημιουργηθεί ένα σύστημα «ανεπάρκειας κεφαλαίων», ενώ θα κληθούν οι φορολογούμενοι να ξαναγεμίσουν τα κρατικά ταμεία με τρισεκατομμύρια χωρίς φυσικά κανένα αντάλλαγμα. Αυτή η κρίση έχουμε τη γνώμη ότι παρουσιάζει πολλές σκοτεινές πλευρές. Είναι πολύ ύποπτη. Και θα θέλαμε να επισημάνουμε την προθυμία των κυβερνήσεων για «πακέτα στήριξης» των τραπεζών με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς κανέναν έλεγχο ή περιορισμό. Το δικό μας το ερώτημα είναι: Μήπως κυβερνήσεις και τραπεζίτες έκαναν την «τρίχα τριχιά» για να κρεμάσουν τους φορολογούμενους; Πώς δικαιολογείται τράπεζες-κολοσσοί με αστρονομικά κέρδη για πολλά χρόνια να καταρρέουν από τη μια στιγμή στην άλλη και να χρειάζονται κρατική ενίσχυση για να επιβιώσουν; Ύποπτη αυτή η κρίση. Τι άραγε να επιδιώκουν αυτοί που την προκάλεσαν;

2
Στη λύση της επιπλέον αύξησης της φορολογίας προσανατολίζονται πλέον τα κράτη μέλη της ΕΕ απλώς γιατί υπακούουν στις υποδείξεις (και πιέσεις) της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Τα κρατικά ταμεία είναι άδεια. Τα χρήματα πήγαν στους τραπεζίτες και ο δανεισμός των κρατών είναι δύσκολος και ακριβός. Εύκολη λύση η αύξηση της φορολογίας. Η Ιρλανδία, που στήριξε την ανάπτυξή της στη χαμηλή φορολογία και στην ασυδοσία του επενδυτικού κεφαλαίου, αντιμετωπίζει τώρα την πλήρη κατάρρευση της οικονομίας της. Το οικονομικό της μοντέλο, που τόσοι άσχετοι το θαύμασαν, ήταν «της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη». Για να αντιμετωπίσει το υψηλότατο δημοσιονομικό έλλειμμα, που υπερβαίνει το 10% του ΑΕΠ, η κυβέρνησή της ανακοίνωσε προ ημερών τον προϋπολογισμό που παρουσιάζει υπερβολική αύξηση της φορολογίας, κυρίως των μεσαίων εισοδημάτων, για να γεμίσουν τα άδεια κρατικά ταμεία. Αλλά και η Βρετανία, του μάγου οικονομολόγου Μπράουν, ξέμεινε από ρευστό που το ρούφηξαν οι τραπεζίτες. Έτσι ανακοίνωσε η κυβέρνηση ότι από το επόμενο έτος αυξάνεται η φορολογία εισοδήματος περίπου κατά 50% για τα υψηλά εισοδήματα και σε μικρότερο ποσοστό για τα μεσαία. Το θέμα της αύξησης της φορολογίας κυοφορείται και στη Γερμανία. Ο υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμαγερ δήλωσε προ ημερών ότι θα πρέπει να αυξηθεί η φορολογία των υψηλών και μεσαίων εισοδημάτων με παράλληλη μείωση της φορολογίας για τους πλέον αδύναμους οικονομικά πολίτες. Να δούμε κι εμείς εδώ πώς θα ξεμπλέξουμε με τις πιέσεις του Αλμούνια.

3
Και τώρα στα καθ’ ημάς. Υψηλές φέτος οι δανειακές ανάγκες της χώρας μας. Και το Δημόσιο αναγκάζεται να δανείζεται πολλά όσο όσο και από όπου βρει, χωρίς να πολυσκέφτεται. Οι τραπεζίτες και η κρίση άδειασαν τα δημόσια ταμεία. Φέτος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του υπουργού Οικονομίας Γιάννη Παπαθανασίου, ο δανεισμός του Δημοσίου θα φτάσει στα 50 δισ. ευρώ. Έχουμε τη γνώμη ότι η υπουργική αυτή εκτίμηση είναι άκρως συντηρητική. Φρονούμε ότι ο δανεισμός φέτος θα προσεγγίσει τα 60 δισ. ευρώ. Σημειώνουμε ότι το 2008 το κράτος δανείστηκε 45,5 δισ. ευρώ και το 2007 ο δανεισμός έφτασε στα 37,8 δισ. ευρώ. Ακόμη και το 2004, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και με έλλειμμα 7,8% του ΑΕΠ, το Δημόσιο είχε δανειστεί 37,7 δισ. ευρώ. Αυτή η δανειακή πολιτική του κράτους δείχνει ότι η κυβέρνηση για να γεμίσει τα άδεια ταμεία του Δημοσίου προτίμησε τον δανεισμό και όχι την περαιτέρω αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης. Αυτό θα κρατήσει λίγο ακόμη. Μέχρι τον Ιούνιο που η κυβέρνηση έχει περιθώριο για να «αξιολογήσει» την πορεία της οικονομίας μας και να λάβει τα εισπρακτικά (φορολογικά) μέτρα που απαιτούν οι «περιστάσεις», δηλαδή η Κομισιόν. Τότε οι έλληνες φορολογούμενοι θα κληθούν να γεμίσουν τα άδεια ταμεία του κράτους. Και τότε θα αισθανθούμε τους κραδασμούς της οικονομικής κρίσης σε όλη τους την ένταση. Δεν θα αποφύγουμε το πικρό ποτήρι να πληρώσουμε τον λογαριασμό μιας πολιτικής μη συνετού οικογενειάρχη. Μιας συμπεριφοράς κατά φαντασίαν νεόπλουτου.