ΓΙΩΡΓΟ, ΟΝΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ;
Σε όλους τους χώρους. Μόνο που αυτά τα συμφέροντα δεν προέκυψαν από παρθενογένεση… Κάποιοι υπουργοί, κάποια κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της… Και η συνέχεια είναι γνωστή. Γίνονται κυβέρνηση τα συμφέροντα και οι πολιτικοί υπάλληλοί τους… Πάντα βέβαια με εξαιρέσεις, δυστυχώς όμως σταγόνα στον ωκεανό. Τα συμφέροντα είναι και άπληστα και αδίστακτα. Και κάποια στιγμή γκρεμίζουν τους ευεργέτες τους. Και πάνε γιʼ άλλους… Και καταφέρνουν πάντα να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Γιατί έχουν το χρήμα. Και τα μέσα… Και αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο. Πριν από το 1965 ήταν κοινό μυστικό ότι ανέβαζαν και κατέβαζαν κυβερνήσεις…
Δεν είναι επομένως κάτι το καινούργιο, κύριε Γιώργο Παπανδρέου. Και ο παππούς σου, ο Γέρος της Δημοκρατίας, και ο πατέρας σου το αισθάνθηκαν στο πετσί τους. Αλλά και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν το 1961 αναγκάσθηκε να τα μαζέψει και να φύγει εις Παρισίους.
Τώρα τα ανακαλύπτεις εσύ. Μόλις είδες ότι η βάρκα παλαντζάρει… Και ενώ έτρωγες μαζί τους, ξαφνικά προχθές εξαπέλυσες κεραυνούς. Και καλά έκανες. Μόνο που μίλησες γενικά και αόριστα. Ενώ έχουν όνομα και διεύθυνση. Και τα ξέρεις. Γιατί επομένως δεν λες με τ’ όνομά τους αυτούς που επιχειρούν να υπονομεύσουν τον δρόμο σου προς τη νίκη και την εξουσία; Ο κόσμος απαιτεί να τους κατονομάσεις. Για να τελειώνουμε μ’ αυτά. Να πάψουν να είναι οι αυριανοί σκηνοθέτες που κινούν μαριονέτες και ληστεύουν τη χώρα και τον λαό.
Στο χέρι όλων των πολιτικών είναι τα κάθε φυράματος συμφερόντων να μπουν στη θέση τους. Να πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Δύσκολο μεν (κι αυτό φάνηκε όταν δεν άφησαν να περάσει ο «βασικός μέτοχος») αλλά όχι αδύνατον. Ονόματα, λοιπόν, Γιώργο. Κάνε την αρχή… Για να ξηλωθεί το πουλόβερ… Και να ‘ναι ο λαός αφέντης του τόπου του. Όνειρο απατηλό, θα πείτε… Ναι… αλλά πού ξέρεις, κάποτε τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Αρκεί να υπάρξει ο ηγέτης…