Τελειώνει η… βασιλεία Αράπογλου στην Εθνική
Μάλιστα, πληροφορίες από κυβερνητικές πηγές αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί πλέον τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργεί η στάση του κ. Αράπογλου στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Χαρακτηριστικά τονίζεται ότι αν δεν υπήρχαν οι εκκρεμότητες της υπόθεσης Παυλίδη και η απειλή των διπλών εκλογών, το Μαξίμου ήδη θα είχε προχωρήσει σε «δυναμικές λύσεις» του προβλήματος. Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις, δεν θα πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο ακόμη και απομάκρυνσης του κ. Αράπογλου, αμέσως μετά την αυριανή ψηφοφορία στη Βουλή επί του πορίσματος για τον πρώην υπουργό Αιγαίου.
Στελέχη της αγοράς επισημαίνουν, πάντως, ότι ανεξάρτητα από όσα μπορεί να λέγονται σε ιδιωτικές συνομιλίες από κυβερνητικά στελέχη, η πραγματικότητα μέχρι σήμερα είναι ότι ουδείς έχει τολμήσει ως τώρα να ασκήσει ουσιώδη έλεγχο στη διοίκηση του κ. Αράπογλου είτε με δημόσιες δηλώσεις είτε μέσω της ψήφου των ασφαλιστικών ταμείων στις γενικές συνελεύσεις της τράπεζας.
Το λεγόμενο «δόγμα Αλογοσκούφη», σύμφωνα με το οποίο η Εθνική είναι ιδιωτική τράπεζα και το Δημόσιο δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα άσκησης ελέγχου στη διοίκησή της, δεν φαίνεται να έχει αμφισβητηθεί σε καμία περίπτωση, παρότι από το φθινόπωρο η στάση του κ. Αράπογλου μόνο θετικά σχόλια δεν αποσπά στους κυβερνητικούς κύκλους.
Κυβερνητικές πηγές επισημαίνουν με νόημα ότι ο κ. Αλογοσκούφης δεν είναι πλέον «τσάρος της οικονομίας». Τονίζουν μάλιστα, ότι ο κ. Αράπογλου δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν ιδιοκτήτης της Εθνικής, όσο και αν τον υποστηρίζουν ορισμένοι ξένοι διαχειριστές χαρτοφυλακίων, που ελέγχουν πλέον την πλειοψηφία των μετοχών της ΕΤΕ, μετά την τραγικά εσφαλμένη πολιτική εκμηδενισμού της κρατικής συμμετοχής, που ακολουθήθηκε από τον τέως υπουργό Οικονομίας.
Οι ίδιες πηγές ομολογούν ότι βλέποντας με κάποια χρονική απόσταση τα γεγονότα, ο κ. Αράπογλου εντέχνως προχώρησε στην εξαιρετικά υπερτιμημένη εξαγορά της τουρκικής Finansbank, το κόστος της οποίας καλύφθηκε με τη μεγάλη αύξηση κεφαλαίου της Εθνικής. Ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν να μειωθεί στο 12% από 18% που ήταν η συμμετοχή του Δημοσίου μέσω των ασφαλιστικών ταμείων. Έκτοτε, ο έλεγχος του Δημοσίου στις γενικές συνελεύσεις ασκείται μέσω της οριακής «υπεροπλίας» των Ταμείων και με δεδομένο ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται με εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά συμμετοχής, αφού κανείς από τους ξένους διαχειριστές-μετόχους της ΕΤΕ δεν δεσμεύει τις μετοχές του για λίγες ημέρες, ώστε να μετάσχει στις εργασίες μιας συνέλευσης.
Κυβερνητικοί παράγοντες εκτιμούν, πάντως, ότι το Δημόσιο έχει τον τρόπο να επιβάλει τη βούλησή του ή και την απομάκρυνση του κ. Αράπογλου, καθώς σε μια συνέλευση κανένας ξένος διαχειριστής χαρτοφυλακίου δεν θα ψήφιζε αντίθετα στη βούληση της κυβέρνησης.
Οι… σοφιστείες
του κ. διοικητή
Απαντώντας εμμέσως σε όσους τον κατηγορούν, ανοικτά ή σε ιδιωτικές συζητήσεις -ότι με τη στάση του επιτείνει τα φαινόμενα «ασφυξίας» της οικονομίας- περιορίζοντας τις πιστώσεις στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά που τις έχουν ανάγκη, ο κ. Αράπογλου εξέφρασε καινοφανείς θεωρίες, που τροφοδότησαν εκ νέου τον εκνευρισμό των κυβερνητικών κύκλων.
Σε δηλώσεις του αυτήν την εβδομάδα, ο «βασιλιάς» της ΕΤΕ υπογράμμισε ότι είναι πλέον βέβαιον πως δεν θα επιτευχθεί ο αρχικός στόχος για αύξηση της πιστωτικής επέκτασης φέτος κατά 10%.
Ερμηνεύοντας, όμως, αυτό το φαινόμενο, αποδύθηκε σε σοφιστείες, προβάλλοντας τον ισχυρισμό ότι οι τράπεζες δεν χορηγούν δάνεια με τους επιθυμητούς ρυθμούς, επειδή έχει πέσει ο ρυθμός της οικονομικής ανάπτυξης, που σύμφωνα με τους αναλυτές της Εθνικής θα «βουτήξει» στο -0,5% φέτος.
Προφανές ότι με την προβολή τέτοιων επιχειρημάτων, που αποσκοπούν στην «αθώωση» της πολιτικής του, ο κ. Αράπογλου αντιστρέφει προκλητικά τη σχέση αιτίας και αποτελέσματος: Όλοι οι οικονομικοί αναλυτές, που ερμηνεύουν όχι μόνο την ελληνική, αλλά και τη διεθνή κρίση, αναγνωρίζουν ότι το πιστωτικό «έμφραγμα» από την πλευρά των τραπεζών αποτελεί τη βασικότερη αιτία της ύφεσης, στην Ελλάδα και διεθνώς και όχι το αντίθετο.