Πάμε σαν άλλοτε!

Έχοντας την ευκαιρία να δω το περασμένο Σαββατοκύριακο τον Μανώλη Μαυρομμάτη και τον Γιάννη Διακογιάννη, αλληλοδιαδόχως, σε συνεντεύξεις τους προς τον Μανώλη Κοττάκη και την Έλενα Κατρίτση αντίστοιχα, αισθάνθηκα –ως έλληνας φίλαθλος– «κολακευμένος» για δύο εξέχουσες προσωπικότητες της αθλητικής δημοσιογραφίας και όχι μόνον…

Μοιραία έγιναν και οι «συγκρίσεις» με το σήμερα, αναπόφευκτα θα έλεγα… Άλλες βέβαια οι εποχές, άλλες και οι ανάγκες όπως και οι ευκαιρίες της εποχής εκείνης.
Σήμερα η αθλητική δημοσιογραφία αριθμεί εκατοντάδες αθλητικούς συντάκτες στο σύνολο των ΜΜΕ, κάποιοι από τους οποίους ξεχώρισαν και θα ξεχωρίσουν στην εξελικτική των πραγμάτων πορεία.

Κάθε εποχή όμως δίνει το δικό της στίγμα.

«Του Διακογιάννη η φωνή» τραγουδήθηκε, ενώ η (εφεξής) δραστηριότητα του Μανώλη Μαυρομμάτη ήρθε ως επιστέγασμα της λαμπρής δημοσιογραφικής πορείας του. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο η ευρύτερη παιδεία τους και τα ενδιαφέροντα που είχαν και έχουν, ξέχωρα από τον αθλητισμό.

Να ʼναι πάντα καλά γιατί αποτελούν «κεφάλαιο» που οφείλουμε να αναγνωρίζουμε, να τιμούμε και να σεβόμαστε.

Ιδίως οι εξ ημών αριθμούντες αρκετές δεκαετίες ζωής, που συνδέσαμε χρονικά τη νιότη μας και την πορεία μας με τη δική τους.

Οι νεώτερες γενιές και τα νέα παιδιά μακάρι να έχουν την ευκαιρία να μάθουν περισσότερα γιʼ αυτούς –όπως και για άλλους άξιους συναδέλφους τους– μέσα από δράσεις και πρωτοβουλίες της ΕΣΗΕΑ, του ΠΣΑΤ αλλά και άλλων φορέων.
Μακάρι…

Σ. Κ.