Ο Χριστόφιας δεν επιδιώκει ατόφια Ελευθερία για τον λαό του!

«…Η στασιμότητα κι η απραξία στο όνομα της ατόφιας λύσης και της ατόφιας ελευθερίας, οδηγεί τον τόπο μας στην τελική και ολοκληρωτική καταστροφή και στη διχοτόμηση».

Μια ακόμα απίστευτη δήλωση του Δημήτρη Χριστόφια, που έκανε σε στρατόπεδο, στο πλαίσιο των εορτασμών του Πάσχα. Πόσοι πρόσεξαν και προπαντός πόσοι έδωσαν την απαιτούμενη σημασία σ’ αυτό το νέο μεγάλο ολίσθημα;

Πόσοι από εκείνους τους «επαναστάτες» και τους «ιδεολόγους» που βγαίνουν για ψύλλου πήδημα στους δρόμους με πανό και φωνές διαμαρτυρίας, θορυβήθηκαν για την πρωτοφανή δήλωση του Προέδρου;

Τι συμβαίνει σ’ αυτόν τον τόπο; Θα ανεχόταν ένας λαός με αξιοπρέπεια ν’ ακούει τόσο αδιαμαρτύρητα τέτοιες παραδοχές υποδούλωσης, να εκφράζονται δημόσια από… προεδρικά χείλη;

Τέτοιες δηλώσεις, σε στρατόπεδα που φέρουν το όνομα των ηρώων που έπεσαν για την κυπριακή ελευθερία, πρώτα απ’ όλα αποτελούν ύβρη προς τους ήρωες.

Τι είναι στην ουσία αυτό που έκανε; Ζήτησε από τον λαό του να μην «ονειρεύεται» ελευθερία και ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά πολύ λιγότερα (αυτά που θα επιτρέπει η ανελεύθερη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας που ο ίδιος, χωρίς ίχνος σεβασμού προς την ετυμηγορία του λαού στο δημοψήφισμα, επιδιώκει).

Ωσάν οι Έλληνες της Κύπρου να είναι κατώτερα όντα. Προτιμά να επιδιώκουμε μια «λύση» που επαναφέρει την τουρκική σκλαβιά. Δεν το λέμε εμείς, αλλά οι ειδικοί που μελέτησαν τις πτυχές της υπό συζήτηση παραλλαγής του Σχεδίου Ανάν, το οποίο σήμερα βρικολάκιασε λόγω των δικών του χειρισμών.

Ίσως εκτιμά ότι ο λαός ακούει, αλλά δεν καταλαβαίνει.

Η πιο πάνω επίμαχη φράση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με άλλο σημείο των δηλώσεών του, στο οποίο διεμήνυσε ότι θα δώσει και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του για να πετύχει τον στόχο της λύσης, η οποία θα αποκαθιστά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες ολόκληρου του λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Εκτός κι αν, όταν αναφέρεται σε ανθρώπινα δικαιώματα, εννοεί… κάποια ανθρώπινα δικαιώματα.

Αλλά και τους Τουρκοκύπριους δεν συμφέρει να ζουν σ’ ένα καθεστώς στο οποίο θα υπάρχουν πολίτες δύο κατηγοριών, με κυρίαρχα στοιχεία τον ρατσισμό και το άδικο.

Μια τέτοια λύση δεν θα είναι βιώσιμη και συνεπώς θα είναι πηγή μελλοντικών εντάσεων, που θα θέτουν σε κίνδυνο και τη δική τους ασφάλεια και ευημερία (πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε ένα νέο αιματοκύλισμα).

Από την «κολοβωμένη ανεξαρτησία» του 1960 λοιπόν, με Πρόεδρο τον Χριστόφια οδεύουμε στη… μειωμένη ελευθερία. Απροκάλυπτα πλέον, μας ζητούν να μη θέλουμε «ατόφια ελευθερία», γιατί θα… καταστραφούμε.

Πρόκειται ίσως για την πρώτη περίπτωση στα παγκόσμια χρονικά, κατά την οποία ηγέτης ζητά από τον λαό του να αποδεχθεί την υποδούλωσή του. Ουδέποτε στο παρελθόν, όσο κι αν ψάξουμε στα κιτάπια της Ιστορίας, δεν θα έγινε κάτι ανάλογο.

Κι αν έγινε, ο λαός αυτός σήμερα δε θα υπάρχει. Θα βρίσκεται μόνο σε κάποιες ξεχασμένες αράδες της Ιστορίας και πουθενά αλλού.

Γνωρίζει ο Δημήτρης Χριστόφιας τι έγραψε ο ήρωας ποιητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης, στο γράμμα προς την αδερφή του (που έμελλε να γίνει γράμμα-ποίημα προς την ελευθερία);

«Το όνομα που θα της δώσεις θέλω να είναι πεντασύλλαβο και να θυμίζει εκείνην για την οποία ήρθα ως εδώ.

Να θυμίζει εκείνην για την οποία έγραψε ο ποιητής Σολωμός το πιο όμορφο τραγούδι του.

Εκείνην, την οποίαν κάθε άνθρωπος επιθυμεί πιο πολύ απ’ όλα.

Κατάλαβες, αδελφή μου;». Κατάλαβε ο Πρόεδρος; Ας το εννοήσει επιτέλους, ότι οι «ξεροκέφαλοι» Έλληνες της Κύπρου δεν παραιτούνται ποτέ απ’ αυτό που επιθυμούν πιο πολύ απ’ όλα.

Η Ελευθερία, για την οποία χύθηκαν ποταμοί ελληνικού αίματος, είναι και για μας. Διαφορετικά, δεν έχουμε λόγο να ζούμε.

Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος