Επιβλήθηκε η γραμμή Ντόρας στο Κυπριακό!
Όπου και έγινε αντιληπτό ότι το αποτέλεσμα (οι θέσεις δηλαδή στις οποίες κατέληξαν οι δύο πλευρές για τους χειρισμούς του προβλήματος) είχαν προαποφασισθεί με «κρυφές επαφές» της Λευκωσίας με το υπουργείο Εξωτερικών. Σε σημείο που και ο πρωθυπουργός δεν απέκρυψε την «ευχάριστη έκπληξή» του, όταν διεπίστωσε «την άριστη και παραγωγική συνεργασία που αθόρυβα υπήρχε», όπως είπε σε στενούς συνεργάτες του.
Η αλήθεια είναι ότι αμέσως μετά την επιστροφή της κ. Μπακογιάννη από την Ουάσινγκτον, όπου συνάντησε την επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, διεβίβασε ατύπως «διά φιλικής οδού» στη Λευκωσία μηνύματα για την ανάγκη:
1. Παραπέρα και αποφασιστικοτέρων βημάτων προς την κατεύθυνση επιλύσεως του προβλήματος, «κατά τρόπο που να ενισχύει τις προθέσεις των ΗΠΑ να παρέμβουν θετικά προς την κατεύθυνση της Άγκυρας». Δεδομένων κάποιων διαβεβαιώσεων της Χίλαρι Κλίντον προς την ίδια.
2. Αποφυγής αρνητικών αποφάσεων και ενεργειών σε ό,τι αφορά την ενταξιακή πορεία και προοπτική της Τουρκίας, προκειμένου ν’ αποσοβηθούν κρίσιμες περιπλοκές, που θα οδηγήσουν τις διαπραγματεύσεις σε οριστικό αδιέξοδο. Με ό,τι αυτό σημαίνει.
Η Λευκωσία είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τη γραμμή του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών και ειδικότερα τις θέσεις της επικεφαλής του, οι οποίες κινούνται στα πλαίσια ενός συμβιβασμού το ταχύτερο, προκειμένου και η Αθήνα «ν’ απαλλαγεί από βαρίδι του Κυπριακού» (sic) και η Κύπρος ν’ αποφύγει τον κίνδυνο παγιώσεως των τετελεσμένων υπό τη σημερινή τους μορφή.
Το τελευταίο διάστημα πριν από την επίσκεψη Καραμανλή στη Λευκωσία πραγματοποιήθηκαν επανειλημμένες επαφές μεταξύ των δύο κυβερνήσεων, οι οποίες και κατέληξαν σε συγκεκριμένες αποφάσεις, που θα γίνουν σύντομα αισθητές, όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά στο «ΠΑΡΟΝ» έγκυρες διπλωματικές πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
Οι αποφάσεις αυτές, αφορούν τόσο συνταγματικά ζητήματα όσο και θέματα μερισμού της κεντρικής εξουσίας, οι ομοσπονδιακές δομές της οποίας προσιδιάζουν σε συνομοσπονδιακές προδιαγραφές. Βασισμένες σε νέες ερμηνείες της λεγομένης πολιτικής ισότητας, αιχμή των οποίων είναι η εκ περιτροπής Προεδρία, για την οποία παρέμεινε άλυτο απλώς το θέμα του χρόνου Τουρκο-Ελληνικής εναλλαγής σ’ αυτήν.