Δεν πρόλαβα να αλλάξω τον εαυτό μου…

// Η Κουμουνδούρου σάς λείπει;
– Η ζωή προχωράει.
// Τι δεν προλάβατε να κάνετε;
– Να αλλάξω, όσο απαιτούν οι καιροί, τον εαυτό μου.
// Για ποιο έργο σας νιώθετε ικανοποίηση;
– Για την υπεράσπιση της θέσης κι αξιοπρέπειας του πολιτικού χώρου που μου εμπιστεύτηκε την ηγεσία του, κόντρα σ’ όλα τα δρεπανηφόρα άρματα των εξωθεσμικών κέντρων.
// Πενήντα χρόνια τα ίδια πολιτικά τζάκια. Ως πότε;
– Σ’ αυτό το ερώτημα πρέπει να απαντήσει ο ελληνικός λαός. Δημοκρατία έχουμε και οι πολιτικοί εκλέγονται. Μας μένουν τα τραγούδια και τα ανέκδοτα για να σαρκάζουμε «το εντός κι επί τα αυτά από το ’60 και μετά».
// Πολιτική: Επάγγελμα ή λειτούργημα;
– Το αποδεικνύει η πράξη του καθενός. Εξαρτάται τι ψυχή βάζει σε καθετί που κάνει.
// Το τελευταίο όραμα ενός πολιτικού;
– Πριν από το «ωμέγα» το «άλφα»: Να πάψει η πολιτική να είναι θέατρο σκιών.
// Η Αριστερά πληρώνει τα λάθη του παρελθόντος;
– Είναι η μόνη που έχει το προνόμιο να πληρώνει τα λάθη της.
Οι άλλοι θεωρούν ότι τους χρωστάει τα πάντα η Ιστορία.
// Τα δικαστήρια αποκαλύπτουν;
– Η Δικαιοσύνη είναι και αυτή κομμάτι της κοινωνίας και του θεσμικού συστήματος.
// Δικαστικοί λειτουργοί στην υπηρεσία κομμάτων;
– Η Δικαιοσύνη δεν είναι πραγματικά ανεξάρτητη, γιατί οι κυβερνητικές, κομματικές κι άλλες εξουσίες είναι παρεμβατικές.
Τα κέντρα ισχύος δεν είναι τα συνταγματικά.
// Ομφάλιος λώρος Δικαιοσύνης – κυβέρνησης οδηγεί…
– Όλοι ξέρουμε πώς κυβερνιέται αυτός ο τόπος. Απλώς πολύ λίγοι τολμούν να το πουν, γιατί τους λένε αυθάδεις κι αυτοκαταστροφικούς.