Αλήθειες για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή

Κύριε Διευθυντά,
Κατά την παρουσίαση της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή από τον κ. Μάνο, στη γνωστή σειρά για την ανάδειξη του «Μεγαλύτερου Έλληνα Όλων των Εποχών», παρακολουθήσαμε μια εξαιρετική αγιογραφία του ανδρός, την οποία επιμελώς φιλοτέχνησαν οι συντελεστές της εκπομπής. Παρόμοιες αγιογραφίες ακούστηκαν και τις επόμενες ημέρες από ορισμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Συμπτωματικά, ας πούμε. Μερικές παρατηρήσεις από την τηλεοπτική παρουσίαση: Ωραιοποιείται η σκανδαλώδης -κατά τα κοινοβουλευτικά ήθη- ανάθεση της πρωθυπουργίας ή μάλλον η ανάθεση της αρχηγίας του κόμματος του Ελληνικού Συναγερμού από τον βασιλιά Παύλο στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, χωρίς να παραλείπεται σε κάθε άλλη περίπτωση η κακολογία του παλατιού. Στο Κυπριακό, ο ίδιος φαίνεται ότι πάντοτε ενεργούσε ορθά, ενώ για όλα τα στραβά (π.χ. Ζυρίχη) έφταιγαν πάντα οι άλλοι (Μακάριος κ.λπ.). Ό,τι θετικό έγινε κατά τα χρόνια υπουργίας ή πρωθυπουργίας του (δημόσια έργα, τουρισμός, πολιτισμός κ.λπ.) ήταν προσωπικό του αποκλειστικά επίτευγμα. Συνεργάτες, προφανώς, δεν υπήρχαν (πολύ περισσότερο βεβαίως οι προηγούμενοι θεμελιωτές της ευρωστίας της οικονομίας, Βαρβαρέσος, Καρτάλης, Μαρκεζίνης). Πάρα ταύτα, δεν διστάζει ο παρουσιαστής να χαρακτηρίσει το κόμμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή ως κόμμα στελεχών και όχι αρχηγικό. Δεν λαμβάνεται υπόψη το διώξιμο πλειάδας βουλευτών (Π. Παπαληγούρας και λοιποί), διότι ετόλμησαν να έχουν διαφορετική πολιτική άποψη.
Ανεφέρθη ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έδωσε το δικαίωμα στις γυναίκες να ψηφίζουν. Όμως το 1950 θεσμοθετήθηκε από τον Σ. Βενιζέλο αυτό το δικαίωμα, που πέρασε στο Σύνταγμα του 1952. Το 1953, στις επαναληπτικές εκλογές εξελέγη στη Θεσσαλονίκη βουλευτής η Ελένη Σκούρα του Ελλ. Συναγερμού και στις δημοτικές εκλογές του 1954 με πλήρη δικαιώματα των γυναικών, εξελέγησαν 3 γυναίκες δημοτικές σύμβουλοι στην πρωτεύουσα του κράτους.
Ελέχθη ακόμα ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απηλλάγη της στρατεύσεως λόγω κωφώσεως. Αλλά στις δημόσιες εμφανίσεις του δεν έδειξε ποτέ να έχει κάποιο πρόβλημα ακοής. Τι συνέβη λοιπόν; Θεραπεύθηκε; Από ποια πάθηση και πότε; Γιατί σε θεραπευτικές παθήσεις δίνεται απλή αναβολή. Ήταν λοιπόν η πάθησή του ανίατη; Tι συνέβη τελικά;
Αλλά για όσους έζησαν τα μεταπολεμικά γεγονότα προκύπτουν κι άλλα ερωτήματα τα οποία συνοπτικά, λόγω χώρου, αναφέρω: Κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής πού ευρίσκετο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και τι δραστηριότητες ανέπτυξε; Γιατί δεν διέφυγε στη Μέση Ανατολή τα πρώτα χρόνια της κατοχής, όπως τόσοι και τόσοι πολιτικοί; Όταν κατά τον τελευταίο χρόνο βρέθηκε στη Μ. Ανατολή, από ποιους και πώς φυγαδεύτηκε εκεί;
Γιατί εκεί δεν συμμετείχε σε καμία κυβερνητική θέση; Γιατί δεν γύρισε μαζί με τα επαναπατριζόμενα τότε κρατικά κλιμάκια (κυβερνητικά κ.ά.) που είχαν διαφύγει στη Μ. Ανατολή, αλλά έπειτα από μερικούς μήνες; Ερωτήματα στα οποία πρέπει να δοθούν κάποτε απαντήσεις δημοσίως. Για την ιστορία, και δύο ακόμα:
Γιατί δεν πάτησε ποτέ το πόδι του στη χιλιοβασανισμένη και προδομένη Κύπρο; Στο πιο αγνό και ρωμαλέο κομμάτι του Ελληνισμού; Αυτός ο «Εθνάρχης!» Και είναι ο μόνος από τους σημαντικούς ελλαδίτες πολιτικούς που δεν πήγε!
Οι τούρκοι κυβερνήτες δεν παρέλειπαν και δεν παραλείπουν ποτέ να επισκέπτονται το κατεκτημένο τμήμα. Ο ίδιος δεν ένιωσε ποτέ ότι είχε χρέος να επισκεφθεί την ελεύθερη –ακόμα– Κύπρο; Γιατί φοβότανε μήπως τον αδικήσει η Ιστορία, όπως απεκάλυψε ο κ. Μάνος;
Μήπως γι’ αυτό και φρόντισε να απομονωθεί, μετά θάνατον, κάπου στα περιβόητα «βραχώδη οικόπεδα» μόνος, μακριά από το «απέραντο φρενοκομείο», όπως αρέσκετο να αποκαλεί τον λαό και το κράτος που ο ίδιος κυβερνούσε;
Πέρα λοιπόν από ωραιολογίες και
αγιογραφίες, η Ιστορία, και στο εγγύς μέλλον ακόμα, θα κρίνει. Και ας τα έχουν αυτά υπόψη οι ψηφίζοντες.
Γεώργιος Β. Φάκος
Ν. Ψυχικό