Ως εδώ και μη παρέκει!
ΚΑΙ με τη στάση τους και με τις δηλώσεις των επικεφαλής θεσμικών ηγετών τους, Αθήνα και Λευκωσία, επιβεβαιώνουν: Πρώτον, ότι έγιναν δέκτες αυστηρών υποδείξεων (ή επί το ηπιότερον, συστάσεων) προκειμένου να μη παρενοχλήσουν την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
Και δεύτερον, ότι αμφότερες έχουν αναλόγως συμμορφωθεί! Με αποτέλεσμα να εμφανίζεται το αυτοδήλως οξύμωρο: Τα μεν βασικά ευρωπαϊκά κέντρα (ως ο σκληρός λεγόμενος πυρήνας της Ευρώπης) να ξεσπαθώνουν κατά της προοπτικής της ενσωματώσεως της Τουρκίας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Η δε Κύπρος –της οποίας τα μισά εδάφη ευρίσκονται υπό τουρκικήν κατοχήν– και αν ακόμη δεν διευκολύνει την Άγκυρα, τουλάχιστον δηλώνει υπέρμαχος (μαζί με την Ελλάδα, η οποία υφίσταται καθημερινό βιασμό των κυριαρχικών της δικαιωμάτων από την τουρκική αεροπορία) της ενταξιακής προοπτικής του «Αττίλα»! Για τον οποίον ισχύει ακόμη το casus belli!
Διότι και οι δηλώσεις του έλληνος πρωθυπουργού και οι θέσεις του κυπρίου Προέδρου αυτό υποδηλώνουν. Και από αυτό το πνεύμα διέπονται. Την ώρα που έπρεπε (ειδικά σήμερα) να προδηλωθεί κατηγορηματικά ότι: Εάν η Άγκυρα, πριν εξαντληθεί το χρονοδιάγραμμα συμμορφώσεως της προς τις πρόνοιες του συναφούς Πρωτοκόλλου (οι οποίες προβλέπουν άνοιγμα των αεροδρομίων και λιμανιών της στα κυπριακά σκάφη και αεροπλάνα), δεν ανταποκριθεί θετικά, τότε η Λευκωσία δεν πρόκειται να συναινέσει σε παραπέρα ενταξιακές διαδικασίες. Δεν θα δεχθεί το άνοιγμα νέων κεφαλαίων κι επομένως το κλείσιμο άλλων. Αυτό δεν είναι ούτε ακραία θέση, ούτε και αντίθετη προς την ανάγκη ρεαλιστικών προσεγγίσεων για ιστορικό συμβιβασμό στο Κυπριακό. Είναι η φυσιολογική και άρα η αναμενόμενη στάση, από χώρα στην οποία η Τουρκία δίδει εξετάσεις ευρωπαϊκών συμπεριφορών και μηδενίζεται. Βιάζοντας κάθε κοινοτική αρχή και ευρωπαϊκή αξία.
Κακώς εκρίθη εντάξιμη. Και ακόμη χειρότερα που έλαβε την άγουσαν προς τις Βρυξέλλες, ενώ δεν πληρούσε βασικές προϋποθέσεις. Όταν δηλαδή τα στρατεύματά της κατέχουν και δυναστεύουν ευρωπαϊκό έδαφος. Και όταν στηρίζουν παράνομο μόρφωμα, που το Συμβούλιο Ασφαλείας το έχει καταδικάσει ως αντίθετο προς κάθε έννοια διεθνούς τάξεως και νομιμότητος.
Αθήνα και Λευκωσία ορθώς επιλέγουν ρεαλιστικές στρατηγικές επί του προκειμένου. Και κανένας δεν ζητεί από αυτές να πράττουν παραλόγως ή με την επίδειξη παλικαρισμών. Αυτά δεν περνούν. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους. Τα οποία στην προκειμένη περίπτωση νομίζουμε ότι και τα δύο κρατικά κέντρα του Ελληνισμού τα έχουν υπερβεί. Με αποτέλεσμα μάλιστα να βρίσκονται σε αντιπαράθεση με τους βασικούς άξονες του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Οι οποίοι όταν δεν θα γελούν μαζί μας, οπωσδήποτε θα εξοργίζονται…